افزایش دستمزد متناسب با افزایش نرخ دلار!
جدال در مورد میزان حداقل مزد ما کارگران برای سال آتی شکل حادتری به خود گرفته است. امسال وضعیت قرمز و بحرانی‌تر از هر سال است.
غول بی‌رحم تورم، زندگی را برای ما به کابوس بدل کرده است.
با توجه به هزینه‌های دلاری و سونامی گرانی، بی‌ارزش شدن دائمی ریال و دستمزدها، جلوگیری از افزایش مزد طبق تورم در طول سال و موکول کردن آن به یک بار در آخر سال، پیشاپیش هر نوع افزایش درصدی را بی‌اثر و بی‌اعتبار می‌کند.
امروز ما جدا از هزینه‌های خورد و خوراک و پوشاک و مسکن و آموزش، با انواع بحران‌های دارو و درمان، هوای سالم، برق و گاز و ابتدایی‌ترین نیازهای بشری روبرو هستیم. مصادره امکانات و ظرفیت‌های جامعه به دست صاحبان قدرت و ثروت، محرومیت اکثریت جامعه را به دنبال داشته است.
از آنجایی که معیشت اساس زندگی است، مطالبه تعیین و افزایش حداقل دستمزد طبق سبد معیشت، در چنین شرایطی اعلام کیفرخواست علیه بساط فقر و محرومیت و تبعیض و بردگی مزدی است. ایستادگی ما بر سر تعیین و افزایش واقعی دستمزد تلاشی برای رفاه، برابری و زندگی بهتر برای همین امروز و نیز برای آینده و در دفاع از فرزندانمان است که به چشم خود هرروزه شاهد افزوده شدن شمار کودکان کار و خیابان و بالا رفتن آمار تن‌فروشی و خودکشی به خاطر لقمه نانی هستیم.
کشمکش اجتناب‌ناپذیری که سرنوشت ما را تعیین می‌کند، همه بخش‌های کارگری، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، بیکاران و اکثریت کل جامعه را در بر گرفته است. این تقابلی است که با “نه” به شرایط موجود و برای تعیین تکلیف جامعه با پرچم “زن، زندگی، آزادی” بلند شد و امروز با فریاد “اتحاد اتحاد علیه فقر و فساد” هرروزه در کف خیابان ادامه دارد.
در کوران چنین مصاف تاریخی است که شورای عالی کار مثل هر سال از بالای سر ما، بدون حضور و اعمال اراده طبقه کارگر در مذاکرات مزدی، پشت درهای بسته چوب حراج را با معیار نان خشک و لنگ یمانی بر روی ارزش نیروی کارمان می‌زند.
محاسبه و تعیین هزینه‌های سبد معیشت با توجه به نیازهای استاندارد شده زندگی امروز کار دشواری نیست. ما خواهان یک زندگی انسانی و بهره‌مندی بدون تبعیض از همه نعماتی هستیم که خود خلق کرده‌ایم و امروز اگر کسی به خیابان می‌آید، علیه فقر و تبعیض فریاد می‌زند و سال‌هاست که این‌چنین است.
بودجه‌ای که باید برای رفاه و بهبود زندگی مردم باشد، بابت ده‌ها مؤسسه و نهاد بی‌ربط به زندگی اکثریت و نیز دستگاه‌های پرهزینه سرکوب و ادامه چپاولگری‌هایشان مصرف می‌شود. اتخاذ سیاست‌های پرتنش منطقه‌ای و بین‌المللی بی‌ربط و علیه منافع عمومی، زندگی ما را در شرایط غیرقابل‌تحمل و انفجاری قرار داده است.
سهم صداوسیما از بودجه عمومی دولت پزشکیان در سال ۱۴۰۴ بیش از بودجه ۱۰ وزارتخانه و حدود ۳۵ هزار میلیارد تومان تعیین شده است. در برابر این سیستم ظالمانه است که با فریاد «نوبت ما که میشه خزانه خالی میشه» حق و حقوقمان را طلب می‌کنیم.
در ایران، همین امروز هزاران دختر و پسر جوان را با ترفندهای مزد توافقی یا منطقه‌ای از زیر پوشش قانون کار بیرون می‌آورند تا حداقل مزد را هم به آنان ندهند. حتی معلمان خرید خدمت و پاره‌وقت را زیر حداقل دستمزد مصوب حقوق می‌دهند.
باید به این وضع خاتمه داد.
ما کارگران شاغل و بازنشسته، ما امضاکنندگان این بیانیه اعلام می‌کنیم که حداقل دستمزد در مذاکرات مزدی را تنها با حضور نمایندگان واقعی و مستقل طبقه کارگر مطابق با هزینه‌های واقعی سبد معیشت و افزایش آن در طول سال به رسمیت می‌شناسیم و نقطه عزیمت چانه‌زنی با نمایندگان سرمایه از این نقطه به بالاست!
حداقل دستمزد باید بر مبنای هزینه‌های واقعی سبد معیشت تعیین شود و بتواند نیازهای طبیعی زندگی‌مان را با شاخص‌های جوامع پیشرفته امروزی بشری پاسخگو باشد. و این مبنایی برای عزیمت و چانه‌زنی ما برای حداقل مزد باشد.
پرداخت کمتر از آن، حقیقتاً جرم است.
تعیین مزد و حقوق بر مبنای هزینه‌های واقعی سبد معیشت و پایان دادن به فقر و بردگی، خواست همه مردم است. با چماق سرکوب و اعدام، زندگی ما مردم را به اعماق درّه فقر برده‌اند.
با اعتراضات گسترده و ایستادن در برابر سرکوب‌ها برای گرفتن حق و حقوقمان مبارزه می‌کنیم. از همین رو انتظار می‌رود که تمامی تشکل‌ها و نهادهای اجتماعی با این مطالبات همسو و در این اعتراضات همراه یکدیگر باشیم.
ضمن اینکه حرف مشخص امروز ما این است که در برابر هزینه‌های دلاری، باید حداقل دستمزد نیز بر اساس صعود نرخ دلار محاسبه شود و در اولین قدم از شصت میلیون کمتر نباشد و بر اساس رشد تورم میزان آن افزایش یابد.
بعلاوه اینکه درمان رایگان، تحصیل رایگان و تسهیلات لازم برای تأمین مسکن، حقوق پایه‌ای ماست و برای آن می‌جنگیم.
ما امضاکنندگان این بیانیه با «نه» بزرگ به شرایط موجود اعلام می‌کنیم که دیگر فقر و بردگی را نمی‌پذیریم و برای تغییر آن بیش از هر زمانی به تلاش و مبارزه متحدانه خود ادامه خواهیم داد.
امضاکنندگان:
_اتحاد بازنشستگان
_انجمن برق و فلز کرمانشاه
_چالش صنفی معلمان ایران
_شورای بازنشستگان ایران
_شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
_شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیررسمی نفت(ارکان ثالث)
_شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران
_فعالان صنفی “معلمان البرز”
_ندای زنان ایران
_نهاد دادخواهان
