Anywhere, Anytime که به فارسی می‌توان آن را «هر جا، هر وقت» ترجمه کرد، اولین فیلم بلند کارگردان با استعداد ایرانی ساکن شهر صنعتی تورین در شمال ایتالیا است. این فیلم به نوعی از «دزد دوچرخه» ویتوریو دسیکا یکی از شاهکارهای نئورئالیسم ایتالیا الهام گرفته است. اگر در آن فیلم، در سال‌های پس از پایان جنگ جهانی دوم، دوچرخه وسیله‌ای لازم برای گذران زندگی یک پدر خانواده ایتالیائی است، فیلم میلاد تنگشیر روایت داستان یک مهاجر غیرقانونی آفریقائی در ایتالیای امروز است که با دوچرخه‌اش غذاهای سفارشی را به خانه‌ها می‌برد و یک روز، یک مهاجر دیگر دوچرخه‌اش را می‌دزدد. عیسی مهاجر سنگالی در سال ۲۰۲۴ میلادی برای یافتن درچرخه‌اش همان مسیری را می‌رود و همان ماجراهائی برایش اتفاق می‌افتند که در سال ۱۹۴۸ برای آنتونیو در «دزد دوچرخه» اتفاق افتاد.
میلاد تنگشیر ۱۳ سال پیش با یک آرزو به ایتالیا آمده بود: فیلمسازی. با اولین فیلم داستانی بلندش می‌توان گفت که این آرزو تحقق یافته است. Anywhere, Anytime فیلم بسیار خوش‌ساخت و زیبایی است که برای اولین بار در سپتامبر سال گذشته میلادی در «هفته منتقدین» جشنواره سینمائی ونیز اکران شد و جایزه گرفت. پس از آن Anywhere, Anytime به نمایندگی از ایتالیا سفر خود را به جشنواره‌های مختلف آغاز کرد. سفری که هنوز ادامه دارد.
در روزهای گذشه میلاد تنگشیر در بازگشت از هفته سینمای ایتالیا در شانگهای چین، توقفی هم در لندن برای اکران این فیلم داشت. احمد رأفت با این کارگردان در محل انستیتوی سینمائی بریتانیا گفتگوئی انجام داده است.
