در روز بیستم دسامبر چهار اتومبیل سدانِ سیاه، مقابل تالار ورودی یکی از مجلل‌ترین هتل‌های شهر ویشی توقف کردند. هتلی پنج ستاره با معماری چشم‌نواز آرت‌دکو که در قلب پارک ۱۳۰ هکتاری ناپلئون سوم واقع شده و چشم‌اندازی خیره کننده و روح‌نواز به دریاچه آلیر دارد.
به نوشته بروشور تبلیغاتى «اسپا سِلِستَن ویشی»، این اقامتگاه تلفیقی است از «تجمل، آرامش و ظرافت».
دربان هتل با شتاب به استقبال مشترى ثروتمندى که همراه با یازده نفر از همراهانش وارد هتل می‌شود مى رود. در میان آنها، محافظ شخصی و ندیمه نیز دیده می‌شوند. مشتری که یک زن سالخورده است، تمایلی به جلب توجه ندارد و با نام مستعار ثبت نام کرده و کل مجموعه اسپا (آب‌درمانى) را به صورت اختصاصى در اختیار گرفته و وعده‌های غذا نیز مستقیما به سوئیت مجلل او فرستاده مى‌شود.
هنگام قدم زدن در هوای آزاد نیز کلاه هودی‌اش را بالا کشیده و چهره‌اش را پشت ماسک جراحی پنهان می‌کند.
اقامت او و همراهانش تا تاریخ دوم ژانویه به طول می‌انجامد و در پایان، مبلغ ۲۸٬۹۵۰ یورو که شامل هزینه اقامت، حمام‌های هیدرو ماساژ، انواع دیگر ماساژ، ماسک‌های گِلِ معدنى و جلسات تمرین‌های شخصی است، به صورت نقد پرداخت می‌گردد.
اما آنچه این حضور را خبرساز می‌کند، نه تجمل آن بلکه هویت این مهمان مرموز است: «مریم رجوی» رهبر سازمان مجاهدین خلق ایران (PMOI).
البته پنهانکاری وی را می‌توان درک کرد چرا که برای رهبر یک جنبش اسلامگرای مارکسیستی که دهه‌هاست علیه جمهوری اسلامی ایران مبارزه می‌کند، دشوار است حامیان وفادارش را قانع سازد که بخشی از «سرمایه انقلابى و مبارزه» صرف درمان‌هاى زیبایى و ماساژهاى تخصصى در هتل‌هاى گرانقیمت و اعیانى می‌شود.
بیش از چهل و چهار سال است که این سازمان شبه‌نظامی در چشم مقامات تهران، دشمنى سرسخت و مزاحم به شمار می‌رود. سازمانی که با پشتوانه مالی که منشأ نامعلوم دارد، بارها توانسته عملیات‌هایی علیه نظام انجام دهد.
تنها دو سال پس از انقلاب ۱۹۷۹، این گروه موجی از حملات را علیه مقامات مذهبی به راه انداخت. در یکی از این عملیات، علی خامنه‌ای رهبر کنونی جمهوری اسلامی، بر اثر انفجار یک ضبط صوت بمب‌گذاری‌شده، یک دست خود را از دست داد.
آنچه بر خشم روحانیون افزوده، حضور پررنگ زنان در رده‌های گوناگون این گروه است. موضوعی که از همان ابتدا یکی از ویژگی‌های شاخص این سازمان به شمار می‌رفت.
در سال ۲۰۰۳ با مرگ رهبر سازمان، همسر او، مریم رجوی، زمام امور را به دست گرفت و از آن زمان تا کنون این تشکیلات را با مشت آهنین اداره می‌کند؛ زنی که خود را به شیوه‌اى نه چندان فروتنانه، «خورشید انقلاب» می‌نامد!
این «خورشید» از سال ۲۰۰۵ تا کنون دست‌کم سالی دو بار در هتل‌های مجلل اروپا اقامت داشته است. بنا بر تحقیقات هفتهنامه فرانسوى Le Canard Enchaîné دست‌کم چهارده سفر وی به هتل رویال اِویان ثبت شده است. آخرین مورد اقامت ۱۳روزه او در هتل مجلل ویشی، از ۲۱ دسامبر ۲۰۲۳ تا ۳ ژانویه ۲۰۲۴، با هزینه‌ای معادل ۶۵٬۰۰۰ یورو بوده است. پیش از آن نیز، او در ماه مه گذشته، سیزده روز در مرکز تالاسوتراپی هتل سوفیتل میرامار بیاریتز با پرداخت ٣٨٫۴٠٠ یورو اقامت داشته است.
در مجموع، فقط در سال گذشته، مبلغی بالغ بر ١٣٠٫٠٠٠ یورو صرف مراقبت‌های زیبایی و سلامت مریم رجوی شده است؛ تمامی این مبالغ نیز بطور نقدی پرداخت شده‌اند.
رسماً اعلام می‌شود که این هزینه‌ها از محل «کمک‌های اجباری فعالان» و همچنین جمع‌آوری کمک‌های مالی سالانه تأمین می‌گردد؛ برنامه‌ای که از طریق شبکه ماهواره‌ای سازمان، مستقر در «سن‌اون-لومون» (در حومه پاریس و در مجاورت مقر این سازمان در ناحیه «اورسورواز») پخش می‌شود. در آخرین دوره این برنامه، طبق ادعای سازمان، مبلغى نزدیک به هفت میلیون یورو کمک مردمی جمع‌آوری شده است.
سایه اتهام بر پیکر انقلاب لوکس
با این حال، گزارش‌های رسمی حاکی از آن است که حساب بانکی انجمن اداره‌کننده این شبکه تلویزیونی، که وظیفه دریافت این کمک‌ها را بر عهده دارد، تا کنون در هیچ سالی بیش از ۴۷۵٬۰۰۰ یورو دریافت نکرده است.
همین فاصله چشمگیر میان ارقام اعلامی و مبلغ واقعی، تردیدهایی را درباره‌ی «پولشویی سازمانیافته» در ساختار مالی مجاهدین خلق تقویت کرده است؛ تردیدهایی که سال‌هاست مقامات قضایی و رسانه‌های مستقل غربی بر آن تأکید دارند.
در کنار این فعالیت‌های مالی مبهم، مریم رجوی مبالغ هنگفتی را نیز صرف عملیات رسانه‌ای، تبلیغاتی و لابیگری بین‌المللی می‌کند؛ تلاشی آشکار برای زدودن پیشینه‌ای که طی آن سازمان مجاهدین خلق در فهرست بین‌المللی گروه‌های تروریستی قرار داشت و بارها از سوی مقامات فرانسوی به «رفتارهای فرقه‌‌ای» متهم شده است. اتهاماتی که در سال ۲۰۰۷ با خودسوزی سه عضو سازمان در اعتراض به بازداشت موقت «رهبرشان» در خاک فرانسه، وارد مرحله‌ای هشدارآمیز شد.
هفتهنامه فرانسوی که به شیوه‌ی خاص خود برای افشاگری معروف است، در پایان این گزارش مینویسد، تلاش خبرنگاران Le Canard Enchaîné برای گفتگو با مریم رجوی از طریق نزدیکانش بی‌‌پاسخ ماند. شاید دلیل سکوت وی این است که مشغول حمام کردن در آب معدنى است…
*منبع: هفتهنامه فرانسوی Le Canard Enchaîné
*نویسندگان: عدیل بن یحیی قدیر و کریستف لابه
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن
