یک عضو کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی با اشاره به مشکلات اقتصادی و گرانی دارو گفته سلامت در کشور به یک بحث امنیتی تبدیل شده است چون فردی که به دنبال دارو می‌گردد و پیدا نمی‌کند، می‌تواند دست به کارهای خطرناکی بزند.
محمد جمالیان عضو کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی گفته «سلامت یک بحث امنیتی است. وقتی پدر یا مادری که دنبال داروی فرزندش است یا بچه‌ای که برای پدر و مادرش دنبال دارو می‌گردد و پیدا نمی‌کند یا توان پرداخت مالی آن را ندارد، باید بپذیریم این فرد می‌تواند هر کار خطرناکی بکند و می‌تواند نسبت به همه چیز بدبین شود، ما باید اینها را پیگیری کنیم. ما باید راهکاری داشته باشیم، ولی متأسفانه هنوز آن اقدام خوب رخ نداده است.»
وی افزوده «ما منکر قاچاق دارو نیستیم به خاطر اینکه دارو در ایران نسبت به کشورهای همسایه ارزان‌تر است، قاچاقش اتفاق می‌افتد. ولی سرمنشا‌ء این قاچاق قبل از شبکه توزیع کشور در مراکز تولیدکننده دارو است که باید وزارت بهداشت خودش به صورت جدی ورود کند.»
عضو کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی تأکید کرده که «امیدواریم دولت کمی جدی‌تر اقدام کند. مشکلات را ما درک می‌کنیم، ولی اولویت‌بندی باید انجام شود و اینها در یک زمان مناسب‌تری انجام شود، نه اینکه همه پیگیری کنند و در نهایت ببینیم هیچ نتیجه‌ای حاصل نشده است.»
قیمت دارو از سه سال پیش با شیب تندی افزایش یافت و بحران کمبود و گرانی دارو در سال گذشته به اوج رسید. دولت در سال گذشته به تدریج ارز دولتی برای واردات بسیاری از اقلام دارو و تجهیزات پزشکی را حذف کرد و به همین دلیل طی یک سال بیش از ۹۷۰ قلم دارویی با افزایش ۱۰۰ تا ۶۰۰ درصدی قیمت روبرو شدند.
پیشتر و در بهار سال ۱۴۰۰ تیم اقتصادی دولت ابراهیم رئیسی ارز ترجیحی ۴۲۰۰ تومانی برای واردات کالاهای اساسی را حذف کرد و این موضوع موجی از افزایش قیمت مواد غذایی و دارو را در پی داشت. دولت رئیسی چند هفته پس از این اقدام که به «جراحی اقتصادی» معروف شد، طرح دارویار را تصویب و اجرا کرد که بر اساس آن قرار بود بخش عمده افزایش قیمت داروها از سوی سازمان‌های بیمه‌گر جبران شود اما این سازمان‌ها نتوانستند در اجرای این طرح به وظایف خود عمل کنند و در نتیجه بدهی سنگینی به داروخانه‌ها را رقم زدند.
عدم تسویه حساب سازمان‌های بیمه‌گر با داروخانه‌ها و مشکل تأمین نقدینگی در شرکت‌های داروسازی سبب بحران در چرخه تولید و توزیع دارو شد. بطوری که بهمن‌ماه گذشته انجمن داروسازان ایران با ارسال نامه‌ای به دبیر شورای عالی امنیت ملی با اشاره به «بحران نقدینگی داروخانه‌ها» و «عدم پرداخت مطالبات بیمه‌ای» نسبت به احتمال «فروپاشی زنجیره تأمین دارو» هشدار داد.
روزنامه «هم‌میهن» زمستان گذشته گزارش داده بود که ۶۸ درصد از مبتلایان به سرطان دچار هزینه‌های کمرشکن می‌شوند و مردم بیش از ۵۰ درصد هزینه‌های درمان را از جیبشان پرداخت می‌کنند.
جواد میلانی مدیرعامل موسسه حمایت از کودکان مبتلا به سرطان استان آذربایحان شرقی به «هم‌میهن» گفته بود که «هزینه‌های ایمونوتراپی و تارگت‌تراپی برای یک کودک، از ۹۰۰ میلیون تا یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان هزینه می‌برد. تأمین این هزینه، برای بیشتر مردم امکان‌پذیر نیست. داروهای جدیدی که برای درمان سرطان معرفی می‌شوند، بسیار گران‌قیمت هستند.»
بر اساس گزارش «هم‌میهن» حتی کسانی که برای درمان به بخش دولتی می‌روند هم به سختی از پس هزینهها برمی‌آیند. یک کارمند با حداکثر حقوق ۳۰ میلیون تومانی، باز هم نمی‌تواند این هزینهها را پرداخت کند.
جواد میلانی می‌گوید: «بیشتر افرادی که به موسسه آنها مراجعه می‌کنند، کارگران روزمزد، کشاورزان و افرادی‌اند که شاید حتی بیمه هم نداشته باشند، با دلار ۹۳ هزار تومانی، چطور می‌توان داروهای خارجی ضدسرطان خرید؟ «آخرین مرحله درمان یک بیمار مبتلا به سرطان، پیوند است؛ یعنی زمانی‌که روش‌های شیمی‌درمانی و پرتور درمانی جواب نداده باشد، برای بیمار پیوند انجام می‌شود که دو تا سه میلیارد تومان هزینه می‌برد. قبل از پیوند هم برخی از بیماران به دوره‌های درمانی برای آمادگی بدن نیاز دارند که هزینه آن هم دوونیم میلیارد تومان است.»
مژگان میرحبیبی عضو هیئت مدیره شبکه ملی خیریه‌ها و نیکوکاران هم به «هم‌میهن» گفته بود افراد زیادی را می‌شناسد که به دلیل هزینهها، درمان را رها کرده‌اند، آنها حتی توانایی پرداخت تفاوت ۱۰ و ۲۰ درصدی بیمهها را هم ندارند، در روستاها مردم گاو، زمین و… می‌فروشند، قرض می‌گیرند تا درمان شوند.
او همچنین گفته بود در برخی مناطق حتی تخت به اندازه کافی برای شیمی‌درمانی وجود ندارد. در دزفول و اهواز مواردی از این دست فراوان است، به همین دلیل افراد اصلاً مراجعه نمی‌کنند. حتی هزینه رفت و آمد ندارند تا دارو بخرند و درمان شوند. خیلی‌ها در مسیر، از ادامه درمان منصرف می‌شوند.
روزنامه «هم‌میهن» افزوده بود که گروهی از بیماران که تعدادشان کم نیست، با هزینه‌های کمرشکن درمان مواجه شده‌اند. آنها در مسیر، یا از ادامه درمان منصرف می‌شوند یا از همان ابتدا با اعلام تعرفه اولین آزمایش، دست می‌کشند و به خانه می‌روند.
همچنین علیرضا وارسته مدیرعامل موسسه حمایت از کودکان مبتلا به سرطان خراسان هفته آخر بهمن‌ماه امسال با اشاره به افزایش قیمت دارو، از انصراف برخی خانواده‌ها از درمان سرطان کودکان به‌دلیل مشکلات مالی خبر داده بود.
یاشا مخدومی رئیس انجمن رادیوآنکولوژی ایران نیز پیشتر گفته بود که داروهای جدید سرطان وارد فهرست بیمهها نشده‌اند؛ داروهایی که هربار ۱۰ تا ۱۰۰ میلیون تومان هزینه دارد.
