[دیدگاه]
برای نخستین بار میانهروها دست بالا را دارند
کیهان آنلاین – ۱۵ اسفند ۹۳ – اعتراض، انتقاد، متلک‌پرانی و مچ‌گیری به صورت بخشی از برنامه روزانه دست اندرکاران میانه‌رو و تندرو رژیم جمهوری اسلامی درآمده است.
در رژیم حاکم بر ایران مانند هر دیکتاتوری دیگری در پایان روز تنها یک نفر حرف آخر را می‌زند و همو هم در باره همه چیز تصمیم می‌گیرد و هر کس در هر مقامی که باشد و به هر دلیلی، درباره هر موضوعی و در هر کجا که صحبت یا سخنرانی یا مصاحبه می‌کند، حداقل در دو سه جای حرفهای خود باید بگوید این همه آوازه‌ها از مقام معظم رهبری بُوَد والا سر و کارش با حسین شریعتمداری، مصباح یزدی و فرماندهان ریز و درشت سپاه، امثال حجت‌الاسلام رسایی و دیگر بزن بهادرهای مجلس شورای اسلامی می‌افتد.
پس از روی کار آمدن حسن روحانی، تا روزهای اخیر این تندروها بودند که در مجلس، قوه قضائیه، شورای نگهبان در هر فرصت و به هر بهانه به میانهروها و طرفداران اعتدال حمله می‌کردند. اما در چند روز گذشته کفه ترازو تا حدی به سود چهره‌های سنگین وزن یا به عبارت دیگر پوست کلفت میانهروها پائین‌تر رفته و در واقع تیم میانهروها به سرمربی‌گری هاشمی رفسنجانی، از لاک دفاعی خارج شده، جسارت پیدا کرده و با تمام قوا به دروازه حریف حمله‌ور شده‌اند. حتی در ۷۲ ساعت گذشته دست بالا را نیز داشته‌اند. در حقیقت رفسنجانی در روزهای اخیر با چند یورش زیرکانه به جنتی رئیس شورای نگهبان و گروه پایداری و مصباح یزدی رهبر آنها سر دو دایناسور بزرگ را به سنگ کوبیده و آنها را موقتا ساکت کرده است. به هر حال رفسنجانی با این جماعت بزرگ شده، به زبان و روحیات آنها آشناست و سوابق آنها را از دوران طلبگی می‌داند و در هنگام ضرورت بلد است چگونه از پس هم‌قطاران خود برآید. البته باید هر لحظه منتظر بود تا روزنامه‌های وابسته به تندروها در جلسه هفتگی محسنی اژه‌ای سخنگوی قوه قضائیه با خبرنگاران از وی درباره سرنوشت دادگاه مهدی رفسنجانی سوال کنند و یک تیتر برای صفحه اوّل خود در این رابطه جور نمایند. ماجرا از آنجا شروع شد که جنتی رئیس شورای نگهبان و برخی امام جمعه‌ها از جمله موحدی کرمانی، علم‌الهدی و صدیقی و همچنین نماینده‌های عضو گروه پایداری و طرفداران آنها در مجلس به مذاکرات هسته‌ای و مذاکره کنندگان ایران به خصوص شخص محمد جواد ظریف وزیر خارجه و به طور کلی دولت روحانی ایرادهای بنی‌اسرائیلی می‌گرفتند و اصرار داشتند که این مذاکرات به جایی نمی‌رسد و مذاکره‌کنندگان دارند وقت خود و ملت ایران را تلف می‌کنند و ادعا داشتند که رهبر رژیم هم نظرش با آنها یکی است. تا آنکه سرانجام طاقت رئیس جمهوری هم طاق شد و خطاب به آنها گفت به جهنم که از دولت دلخورید و اگر دوست ندارید بکشید پشت دوری. چند هفته بعد هم‌آوازان دسته کُر مرکب از آخوندهای حکومتی و دار و دسته پایداری در مجلس نوک حمله را متوجه دولت و گروه مذاکره‌کنندگان کردند. این بار به بهانه مخالفت با قدم زدن ظریف و جان کری وزیر امور خارجه آمریکا در وقت تنفس در جریان گفتگوهای هسته‌ای در خارج از ساختمان محل مذاکرات در ژنو. همین که خبر این هواخوری چند دقیقه‌ای به تهران رسید، هم‌نوایان مخالف دولت و نق زنان حرفهای دم گرفتند که چه معنی دارد وزیر خارجه جمهوری اسلامی با همتای آمریکایی خود قدم بزند و بگوید و بخندد. ساعاتی بعد حسن روحانی در یک سخنرانی جلوی انتقادکنندگان درآمد و گفت: اینها چون دیگر حرف به دردخوری برای گفتن ندارند، به اینکه کت وزیر خارجه چروک است یا عینک او کج شده، ایراد می‌گیرند. روز جمعه بعد علم‌الهدی امام جمعه مشهد در واکنش به حرفهای روحانی گفت رئیس جمهوری، نماینده‌های مجلس را با سخنان خود دست انداخته و مسخره کرده است. اما به هر حال توپ و تشرهای روحانی کار خود را کرد. تا آنکه ماجرای دخالت قوه قضائیه در لغو کنسرت‌های علیرضا قربانی در مشهد و دانشگاه ملی در تهران پیش آمد. البته قبل از ماجرای این کنسرت‌ها، یزدی رئیس حوزه علمیه قم در مورد تک خوانی خانم‌ها نامه تندی به علی جنتی وزیر ارشاد نوشته بود. این انتقادات و دخالت‌های مداوم به محدوده اختیارات وزارت ارشاد، جنتی را به شدت ناراحت کرد و سرانجام او نیز با حمله‌ای تند به قوه قضائیه و امام جمعه‌ها آن روی خود را نشان داد. معاون وزارت علوم نیز بازداشت معاون دانشگاه مشهد را به خاطر تلاش برای برگزاری کنسرت علیرضا قربانی به دستور قوه قضائیه تقبیح کرد و زندانی شدن این استاد را به جامعه دانشگاهی ایران تسلیت گفت و در همین گیر و دار، هاشمی رفسنجانی با موقع شناسی برای دومین بار جنتی رئیس شورای نگهبان را به خاطر آنکه مرگ پادشاه عربستان را تبریک گفته بود، سخت مورد انتقاد قرار داد و گفت رئیس شورای نگهبان یک مقام رسمی در جمهوری اسلامی است و هر نوع اظهار نظر او پای حکومت نوشته می‌شود و ایشان باید مراقب حرف‌هایی که می‌زند باشد!
رفسنجانی که از دوران ریاست جمهوری خود دوستی نزدیک با خانواده سلطنتی آل سعود و دولت ریاض دارد، دو هفته بعد از نخستین انتقاد خود به جنتی، دوباره این موضوع را در جای دیگری پیش کشید و تبریک او را در پی مرگ شاه عربستان لطمه بزرگی به روابط بسیار لرزان دو کشور دانست. و ضربه آخر رفسنجانی اعصاب مصباح یزدی دشمن شماره یک خود و یاران هم‌فکرش را به شدت به هم ریخت.
رفسنجانی بعد از سخنان ناتانیاهو نخست وزیر اسرائیل در کنگره آمریکا در باره ایران گفت: اظهارنظرها و انتقادات دلواپسان و گروه پایداری به مذاکره کنندگان هسته‌ای ایران هم‌آوازی با گفته‌های ناتانیاهو است.
حجت‌الاسلام رسایی نماینده پر سر و صدای مجلس در واکنش به سخنان رفسنجانی گفت ما با ناتانیاهو هم‌صدایی می‌کنیم یا آنها که فتنه سال ۸۸ را به بهانه تقلب در انتخابات ریاست جمهوری به راه انداختند. رسایی در پاسخ اظهار نظر رفسنجانی که گفته بود نماینده‌های تندرو مجلس که با دولت و مذاکره‌کنندگان هسته‌ای مخالفت می‌کنند، در جنگ‌های ایران و عراق و حوادث انقلاب شرکت نداشته‌اند، یادآور شد که خیلی از همکاران ما در مجلس یا دست ندارند یا پا.
علی لاریجانی رئیس مجلس به دنبال انتقاد رفسنجانی از تندروها و مقایسه آنها با نخست وزیر اسرائیل گفت: من مطلقاً دلواپس نیستم اما این مقایسه‌ای است مع‌الفارغ.
نکته جالب در این میان این است که هر چه تقابل میان میانهروها و تندروها تند و تیزتر می‌شود، اتهامات طرفین به یکدیگر نیز به جاهای باریک‌تر کشیده می‌شود. به هر روی قرائن موجود حاکی از آن است که توپخانه میانهروها حداقل در شرایط فعلی در موقعیت برتر نسبت به نیروی حریف قرار دارد و این طور به نظر می‌رسد همان طور که سخنرانان مجمع هنری آزاد ایران ۲ روز قبل مصراً از روحانی و دولت او خواستار مقاومت در برابر زیاده‌خواهی‌های امام جمعه‌ها، قوه قضائیه و تندروهای مجلس شده بودند، ارکان دولت به شدت مصمم هستند موقعیت برتر فعلی را حفظ کنند.
در این میان تیتراژ روزنامه در ایران که برخی از آنها مانند کیهان شریعتمداری که فروش بسیار پائینی دارند، به لطف گسترش بگومگوها و رد و بدل متلک و وارد ساختن اتهامات گوناگون میان دو طرف، تکان مختصری خورده است زیرا سانسور استالینی و توقیف نشریات به هر بهانه امکان چاپ اخبار و مقالات سیاسی مورد علاقه مردم را در ایران نمی‌دهد. بنابراین فعلاً داغ‌ترین اخبار و گزارش‌های روزنامه‌های چاپ ایران مطالب مربوط به جنگ میان تندروها و میانهروها است. و مردم نیز با خواندن مطالب مربوط به این جنگ بدون برنده و بازنده لااقل ساعتی سرگرم می‌شوند.
