فرخ نجم آبادی وزیر پیشین صنایع و معادن، از مقامات عالی‌رتبه شرکت ملی نفت ایران و بانک جهانی به دنبال یک بیماری طولانی روز ۱۷ سپتامبر در شهر بتزدا واقع در ایالت مریلند آمریکا دیده از جهان فرو بست.
آقای نجم آبادی به عنوان رییس شرکت تلفن ایران، سیستم مدرن تلفن در کشور را شالوده‌ریزی کرد، نقشی اساسی در تشکیل سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) و عملیات آن ایفا نمود و از معماران حرکت ایران به سوی صنعتی شدن در سال‌های دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی بود.
فرخ نجم آبادی در ۱۱ ژوئن ۱۹۳۰ در خانواده‌ای بزرگ و متشخص که از روحانیون و اساتید تشکیل شده بود به دنیا آمد. تحصیلات دبستانی و دبیرستانی را در تهران به پایان رساند و در مدرسه عالی فنی آبادان که از نهادهای آموزشی صنعت نفت ویژه نخبگان بود به ادامه تحصیل پرداخت. نجم آبادی یکی از دانشجویان ممتازی بود که برای آموزش در دوره مهندسی نفت و برق در دانشگاه بیرمنگام انگلستان برگزیده شده بودند. نجم آبادی در اوایل دهه ۵۰ میلادی از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد و دوره فوق لیسانس مدیریت صنایع را در انستیتو تکنولوژی منچستر گذراند و در آنجا روی طراحی و ساخت موتورهای برقی کار کرد. وی در سال ۱۹۵۷ به ایران بازگشت و به خدمت شرکت ملی نفت درآمد.
نجم آبادی در این زمان مورد توجه امیر عباس هویدا معاون وقت شرکت ملی نفت و نخست وزیر آینده ایران قرار گرفت. در ۱۹۶۳ که هویدا به عنوان وزیر دارایی در کابینه حسنعلی منصور خدمت می‌کرد نجم آبادی را به عنوان مدیرکل امور نفتی در وزارت دارایی استخدام کرد. دو سال بعد نجم آبادی به عنوان مدیر عامل شرکت تلفن ایران منصوب شد و در آنجا به مدرنیزه کردن سیستم قدیمی و فرسوده تلفن و مخابرات پرداخت.
فرخ نجم آبادی از ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۴ در مقام معاونت اول وزارت اقتصاد انجام وظیفه کرد. در این مدت وی در تشویق بخش خصوصی به سرمایه‌گذاری در صنایع و معادن نقش اساسی داشت و یکی از اعضای تیمی بود که به توسعه پایه‌های صنایع سنگین چون تولید آهن، مس، پتروشیمی و ابزار ماشینی کمک کرد. وی در سال ۱۹۷۴ به وزارت صنایع و معادن منصوب شد و در این مقام نیز به توسعه صنایع سنگین ادامه داد و در آنجا بر فعالیت یک رشته شرکت‌های دولتی خودگردان نظارت داشت. نجم آبادی همچنین در امور تجارت بین‌المللی ایران نیز فعال بود و ریاست مشترک کمیسیون‌های مشترک اقتصادی بین ایران و سوئد، هلند، کانادا و کشورهای دیگری را بر عهده داشت. وی در عین حال به طرح‌ریزی سیاست‌های اجرایی قانون جدید سهیم شدن کارگران در سود کارخانجات کمک کرد.
در دوران متلاطم پیش از انقلاب در سال ۱۹۷۸ اعتصابات کارگران صنعت نفت کمبود شدید بنزین، نفت سفید ودیگر فراورده های نفتی را به دنبال داشت و در این مقطع بود که نجم آبادی به شرکت ملی نفت فرا خوانده شد تا بر تولید و توزیع منابع نفت که اکنون بسیار کمیاب شده بود نظارت کند. شگفت آنکه تحولات تاریخی موجب شد تا ترقی دولتی نجم آبادی در همان جایی که شروع شده بود به پایان رسد: صنعت نفت .
فرخ نجم آبادی به خاطر ناراحتی حاد قلبی مجبور شد در هفته‌های نخست سال ۱۹۷۹ ایران را به قصد انگلیس ترک کند و زمانی که انقلاب اسلامی در ایران به وقوع پیوست وی در انگلستان اقامت داشت.
نجم آبادی بعدا به بانک جهانی پیوست و به این بانک در سیاست‌های صنعتی کشورهای رو به رشد مشورت می‌داد. وی همچنین در تهیه چندین گزارش تحقیقی بانک جهانی در مورد بازارهای بین‌المللی نفت و گاز مشارکت کرد. نجم آبادی در سال ۱۹۹۵ از بانک جهانی بازنشسته شد.
وی به هنگام مرگ ۸۵ سال داشت.
