حسین احمدی نیاز – در اواخر هفته‌ی گذشته، یکی از خبرگزاری‌های محلی در شمال غرب کشور، حادثه‌ای تلخ و تکان دهنده‌ای را منعکس کرد. بر اساس این خبر یک دختر ۵ ساله‌ی بوکانی به نام «س.ش» پس از انجام عمل «ختنه» دچار خونریزی شدید شده و روانه‌ی بیمارستانی در این شهرستان شد.خبرنگار ماف نیوز در بوکان با تایید این خبر گفت: این کودک، پس از انجام عمل ختنه، دچار خونریزی شدید شده و هم‌اکنون وی در بیمارستان این شهرستان بستری شده است. انجام عمل ختنه بر روی این دختر بوکانی، بعد از ظهر پنج‌شنبه ۵ آذرماه سال ۱۳۹۴ خورشیدی، انجام گرفته است. بعد از انجام این عمل، والدین وی گفته‌اند: از انجام عمل ختنه برای دخترشان پشیمان نبوده و آن را عملی شرعی تلقی کرده‌اند. این والدین، پیش‌تر نیز جهت انجام ختنه دخترشان به چند مرکز ختنه مراجعه کرده بودند اما به آنها اعلام شده بود که مراکز بهداشتی، قادر به ختنه‌ی دختران نیستند.
ختنه‌ی دختران که نوعی ایجاد نقصان جنسی در زنان محسوب می‌شود ، بیشتر منبعث از تفکرات سلفی‌گری و سنت‌های نادرست و غلط است که سابقه‌ی آن حتی به قبل از اسلام بر می‌گردد و متاسفانه در بعضی از مناطق کردنشین، افغانستان، پاکستان و بعضی از کشورهای مسلمان در خاورمیانه و آفریقا صورت می‌گیرد. بیشتر دخترانی که عمل ختنه روی آنها انجام می‌شود با آسیب‌های روحی، روانی، فیزیکی و اجتماعی زیادی مواجه می‌شوند.
حقوقدان و وکیل پایه یک دادگستری
این نوع نقص عضو جنسی دختران از سوی فعالان حوزه‌ی زنان و حقوق بشری محکوم شده است و تلاش‌های زیادی برای ممنوعیت آن صورت می‌گیرد .اما بحث مهمی که وجود دارد این است که آیا این عمل در نظام حقوقی ایران جرم‌انگاری شده است یا خیر؟ و آیا مسولیت مدنی یا حقوقی برای خاطی وجود دارد یا نه؟ از دیگر سو این اتفاق در قلمرو جمهوری اسلامی ایران واقع شده است که ضرورت اقدام عاجل دستگاه قضایی برای برخورد با مسببان این عمل وجود دارد. قانون آیین دادرسی نوین کیفری این اجازه را به سازمان‌های مردم‌نهاد و انجمن‌های فعال حوزه‌ی زنان و کودکان می‌دهد تا در دادسرای محل وقوع جرم اقدام به طرح دعوی کیفری کنند. از دیگر سو متاسفانه در نظام حقوقی ایران هنوز ختنه‌ی دختران جرم‌انگاری نشده است و این عمل به صورت مستقل بزه تلقی نشده است .بنابراین یا می‌توان آن را در قالب کودک‌آزاری تعریف کرد یا در حوزه‌ی اذیت و آزار بدنی قرار داد. اما آنچه مهم است سلامت روح و روان جامعه‌ی ایرانی است. دولت و دستگاه قضایی، سازمان‌های مردم‌نهاد نباید اجازه‌ی چنین عملی را بدهند و در صورت وقوع چنین مواردی با آن برخورد قاطع کنند و از دیگر سو برای جرم‌انگاری آن در حقوق کیفری تلاش نمایند.
واقعیت این است که نوع بینش و نگاه سلفی‌گری به زن که بینش داعشی محسوب می‌شود ،مبنای این تفکر است که به موجب آن با ختنه دختر، حس جنسی در وی باید کشته شود تا به راه راست هدایت شود! این باور غلط و نادرست هیچ مبنایی در اسلام و یا سنت ندارد بلکه تصوری نابخردانه از جنسیت زن است. از همین رو حادثه‌ی اخیر باید از منظرهای مختلف مورد واکاوی قرار گیرد و راهکارهای حقوقی، قانونی، قضایی، اجتماعی و فرهنگی برای پیشگیری از آن اتخاذ شود. این دختران بخشی از اجتماع ایرانی را تشکیل می‌دهند که از این حق برخوردارند تا در جامعه‌ی سالم زیست نمایند نه اینکه قربانی ختنه گشته و دچار نقص جنسی شوند. گذشته از اینکه بخش با ختنه، حقوق انسانی دختران پایمال می‌شود، میزان مخاطرات روحی و بدنی حاصل از ختنه برای آنها چنان وسیع است که جبران آن ممکن نیست.
