بنا به هوروسکوپ چینی سال ۲۰۱۶ سال میمون و سال آتش است. «میمون» گذشته از معنای عربی آن که پرمیمنت و مبارک است، در فرهنگهای مختلف نماد تحرک، کنجکاوی، گستاخی، خرد و دانایی، و شادی است. در مازندران خودمان حتی به میمون میگویند «شادی»! علاوه بر اینها، علم تکامل، میمون را (به طور کلی) نزدیکترین گونه جانوری به انسان و در واقع جدّ اشرف مخلوقات میداند.
اما موقعیت امروز جهان و تصاویری که هر روز شاهد هستیم، با همه تحرک و گستاخی که در آنها به چشم میخورد، نشانی از خرد و شادی و تکامل ندارد که بتوان چندان به تغییر اوضاع در سال نو میلادی امیدوار بود. با این همه سال نو، چه در زمستان و چه در بهار، همواره با امید و آرزوهای خوب برای ماههایی که در پیش داریم همراه است.
سال ۲۰۱۵ که سال بز و گوسفند بود و به نظر میرسید میبایست آرام و صلحآمیز و دوستانه و بدون فراز و نشیبهای حاد جریان یابد، در همان آغاز، با کشتار روزنامهنگاران و کاریکاتوریستهای مجله «شارلی ابدو» در پاریس، جهان را در بهت و ناباوری فرود برد و با کشتار ۱۳ نوامبر که مردم را در کنسرت و ورزشگاه و رستورانهای «عروس شهرهای جهان» مورد حمله قرار داد به اوج خود رسید.
امنیت، اعتماد، آزادی در کشورهای اروپایی و جوامع باز یک بار دیگر مورد تهدید جدی قرار گرفت آن هم در حالی که هزاران هزار نفر از کشورهای خاستگاه و حامی تروریسم اسلامی به سوی همین جوامع فرار میکنند.
جنگ در سوریه و ناامنی سیاسی و اقتصادی در کشورهای خاورمیانه و آفریقا میلیونها انسان را چنان در کشورهای خود و سرزمینهای دیگر آواره کرده است که در تاریخ معاصر حتی در دوران دو جنگ بزرگ قرن بیستم که به «جنگ جهانی» مشهور شدهاند، سابقه نداشته است.
حکومتها، نهادهای بینالمللی و سیاستمداران، ناتوانی خود را در حل مشکلاتی که تنها به مرزهای آنها محدود نمیشود بیش از هر زمان دیگر به نمایش گذاشتهاند. ناتوانیای که بیش از هر چیز نه ناشی از ضعف واقعی آنها بلکه حاصل محاسبات سودجویانهای است که هر یک برای خود چرتکه میاندازند.
در این میان، حکومتهای فاسد و نالایق کشورهای موسوم به «جهان سوم» یا «جنوب» یا «در حال توسعه» و یا «اسلامی» در آسیا و آفریقا که از نظامهای سیاسی عقبمانده و فرهنگ سنتی حاکم بر این جوامع سود میبرند، نقش عاملان و همدستان مستقیم و نامستقیم کسانی را بازی میکنند که از ادامه شرایط موجود سود میبرند.
کلید حل این مشکلات که دامنهاش به کشورهای غربی و جوامع باز نیز رسیده، در خود آن سرزمینها و در خود کشورهای مسلماننشین است. تا زمانی که آنها از اعماق قرون گذشته و سنت و فرهنگی که از همه وسایل «هوشمند» ساخت دیگران استفاده میکند اما از به کار انداختن هوش و خرد خود عاجز است، به در نیایند، کشورهای غربی ممکن است آزادی و امنیت را به هر قیمتی درون مرزهای خود حفظ کنند، اما آن کشورها جز یک اسم جدید برای موقعیتی که در آن به سر میبرند به دست نخواهند آورد: کشورهای در حال انقراض!
سال ۲۰۱۶، سال میمون، سالِ تحرکات مثبت، سالِ استفاده از هوش و خرد، و سالِ شادی باد!
الاهه بقراط