فیروزه رمضان‌زاده – کوروش زیاری، شهروند ۵۲ ساله بهایی، در آبان ماه سال ۱۳۹۱ به اتهام عضویت در تشکلیلات علیه نظام در شهر محل سکونتش، گنبد کاووس از توابع استان گلستان از سوی ماموران امنیتی بازداشت و به ۵ سال حبس محکوم شد.
این شهروند بهایی پس از انتقال از گرگان به تهران به زندان اوین انتقال داده شد. پس از گذراندن دوران یک ماه حبس، او را از زندان اوین به زندان رجایی شهر منتقل کردند. او هم اکنون در بند ۴ سالن ۱۲، بند زندانیان عقیدتی و سیاسی زندان رجایی شهر زندانی است و دوران محکومیت پنج ساله خود را سپری می‌کند.
همسر او شعله شهیدی به دلیل مسافت بین گنبد کاووس تا کرج و نیز معلولیت جسمانی پسر ۲۵ ساله‌اش، ناچار است هر پنج یا شش ماه یک بار از گنبد گاووس پسرش را با ویلچر برای ملاقات به کرج و زندان رجایی شهر برساند.
خانم شهیدی به کیهان لندن می‌گوید: «حکم دوران همسرم ۵ سال حبس بوده و در حال حاضر بیش از دو سوم محکومیت خود را گذرانده و طبق قوانین استحقاق دریافت مرخصی و یا انتقالی دارد و یا می‌تواند درخواست عفو مشروط داشته باشد اما با این وجود با هیچ یک از این درخواست‌ها موافقت نشده است».
کوروش زیاری به گفته همسرش ۵ پیش از انتقال به زندان در حرفه توزیع پوشاک فعالیت می‌کرد. شعله شهیدی، همسر او نیز خانه‌دار است. آنها دارای یک فرزند پسر دیگر به نام فارس هستند که در ایران در دانشگاه بهایی در رشته مهندسی عمران تحصیل کرده است. فارس زیاری، اکنون در یکی از دانشگاه‌های امریکا تحصیلات خود را ادامه می‌دهد.
همسر کورش زیاری، در مورد نحوه بازداشت همسرش می‌گوید: : «همسرم در تاریخ سی آبان سال ۱۳۹۱ به اتهام عضویت در تشکلیلات علیه نظام و رابطه با دول متخاصم بازداشت شد که بعد‌ها مورد دوم را از اتهامش حذف کردند. در جریان هستید که تشکیلات بهایی در سال ۸۸ تعطیل شد. اما به صورت جمع‌های سه نفره اداره می‌شده بعد به صورت انفرادی انجام می‌شده، در واقع فعالیت تشکیلاتی وجود نداشته صرفاً رتق و فتق امور و احوالات شخصیه بوده و غیر از این نبوده».
به گفته شعله شهیدی، دو ماه قبل از دستگیری، بر اثر وقوع یک تصادف، تاندوم و رگ پای کوروش زیاری قطع شده بود که مورد عمل جراحی قرار گرفت، سپس به مدت دو ماه پای او در گچ بود و پس از گذراندن دوران استراحت، فیزیوتراپی را شروع کرده بود چون هنوز پا‌هایش التهاب داشت و نمی‌توانست آنها را روی زمین بگذارد.
همسر کورش زیاری در ادامه می‌افزاید: «چند روز قبل از اینکه همسرم را دستگیر کنند چون ما در گنبد نبودیم به تلفن بنده که به نام همسرم بود به عنوان مشتری تماس می‌گرفتند و می‌خواستند از بودن ما در محل، اطلاع پیدا کنند. روزی که ما وارد گنبد شدیم او را بعد از خارج شدن از فیزیوتراپی نزدیک محل کارش دستگیر کردند. ما هیچ گونه اطلاعی از دستگیری وی نداشتیم. از محل کارش هم تماس گرفتند و سراغ آقای زیاری را از من گرفتند. از آنجایی که نتوانستم با همسرم تماس بگیرم با اداره آگاهی تماس گرفتم، آنجا هم اطلاعی از ایشان نداشتند تا هنگام غروب، وقتی با نگرانی منتظر ایشان بودیم، با ما تماس گرفتند و گفتند ما از دادگستری تماس می‌گیریم. فردا صبح که به دادگستری مراجعه کردیم آنجا هم اظهار بی‌اطلاعی کردند و گفتند: فردی با این مشخصات، هیچ گونه سابقه کیفری ندارد. اداره اطلاعات گنبد هم از وجود ایشان اظهار بی‌اطلاعی کردند. فردای آن روز، از گرگان با من تماس گرفتند و گفتند لباس و وسایل شخصی برای ایشان به زندان گرگان ببرید که قرار است به زندان اوین منتقل شود.»
خانم شهیدی با تأثر ادامه می‌دهد: «کوروش را به همراه شش نفر دیگر که از قبل در گرگان دستگیر کرده بودند به زندان اوین منتقل کردند. حدود یک ماه بعد از آنجا به زندان رجایی شهر منتقل شد.»
به گفته خانم شهیدی «دستگیری بدون دلیل موجه بوده، اتهامش صوری بوده، کل پرونده‌اش بیش از نصف صفحه نبود، حکم همسرم ۵ سال حبس بوده و در حال حاضر بیش از دو سوم محکومیت خود را گذرانده و طبق قوانین استحقاق دریافت مرخصی و یا انتقالی دارد و یا می‌تواند درخواست عفو مشروط داشته باشد اما با این وجود با هیچ یک از این درخواست‌ها موافقت نشده است. حتی با درخواست انتقالی به محل زندگی ما هم موافقت نشده چون ما در استان گلستان، گنبد کاووس زندگی می‌کنیم. فرزند من فاران که در حال حاضر ۲۵ ساله است به این دلیل که در شش سالگی به دلیل بروز یک سانحه دچار معلولیت حرکتی است. به همین دلیل، رفت و آمد و ملاقات من بخصوص پسرم بسیار دشوار است. فاران در این مدت به دلیل دوری از پدر و برادرش دچار افسردگی شدید شده اما با وجود این، با مرخصی همسرم و موارد دیگری که ذکر کردم موافقت نکرده‌اند».
فارس زیاری، فرزند دوم کوروش زیاری و شعله شهیدی که اکنون در یکی از دانشگاه‌های امریکا تحصیل می‌کند در گفتگو با کیهان لندن توضیح می‌دهد که هنگام بازداشت پدرش در ایران و در تهران زندگی می‌کرده است.
وی می‌گوید: «یک روز قبل از دستگیری پدرم، او به خانه من در تهران آمده بود، وقتی به گنبد برگشت، دم در فیزیوتراپی دستگیرش کردند، از آنجا به گرگان، بعد اوین و برای اجرای حکم به کرج منتقل شد».
فارس زیاری درزمان تحصیلش در دانشگاه بهاییان با مشکل خاصی مواجه نشده بود اما به گفته وی در ترم‌های پایانی، موسسه از سوی ماموران امنیتی پلمپ شد و کلاس‌های آنها در خانه‌های شخصی و در شهر تهران تشکیل می‌شد. پس از آن، بسیاری از استادانی که از سایر دانشگاه‌ها همکاری می‌کردند از همکاری با این موسسه خودداری کردند.
این شهروند ایرانی بهایی ساکن امریکا می‌افزاید: «در چند سال اخیر تحصیل در دانشگاه بهاییان با مشکلات بسیاری مواجه شده است، کلاس‌ها به صورت مخفیانه برگزار می‌شود. اساتید این دانشگاه‌ها پس از شناسایی، بازداشت و روانه زندان می‌شوند.»
او که دو سال پیش از زمان بازداشت پدرش برای ادامه تحصیل در امریکا اقدام کرده بود توضیح می‌دهد پس از گذشت چند ماه از بازداشت پدرم، پذیرش من از سوی دانشگاه مورد نظرم در امریکا مورد موافقت قرار گرفت و به این ترتیب با همراهی مادرم و تشویق پدرم برای ادامه تحصیل به امریکا آمدم.
همسر کوروش زیاری، شهروند بهایی زندانی، با توجه به معلولیت جسمانی فرزندش و سپری شدن بیش از دو سوم از دوران محکومیت همسرش تنها خواستار انتقال او به گنبد کاووس، شهر محل اقامتشان، مرخصی و یا عفو مشروط است. خواسته‌های قانونی که تا کنون از سوی مقام‌های مسوول بی‌پاسخ مانده است.
در حالی که گزارش‌های بی‌شماری از بازداشت‌های گسترده شهروندان بهایی و نیز عدم ثبت نام و اخراج دانشجویان و دانش‌آموزان بهایی از دانشگاه‌ها و مدارس سراسر کشور منتشر می‌شود، اما محمد‌جواد ظریف، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، در گفت‌و‌گویی که روز چهارشنبه ۹ اردیبهشت ماه ۱۳۹۴، از شبکه پی‌بی‌اس آمریکا پخش شد، مدعی شده بود که «ما در ایران هیچ کسی را به خاطر عقیده‌اش زندانی نمی‌کنیم. افرادی که جرائمی مرتکب می‌شوند یا قوانین کشور را نقض می‌کنند، نمی‌توانند پشت اینکه روزنامه‌نگار یا فعال سیاسی هستند، پنهان شوند و مردم باید قوانین را رعایت کنند».
