آزاده سلیمانى – جهادگران اسلامى مسابقه‌اى با خود در توحش و ابداع شیوه‌ها و صحنه‌هاى هرچه دهشتناک‌تر از کشتار و ارعاب گذاشته‌اند. اما کاربران نت و «شهروند- خبرنگاران» خاورمیانه‌اى هم انصافاً کم‌کارى نمى‌کنند و به نوبه‌ى خود گوى سبقت را از هم در انتشار تصاویرى هرچه دلخراش‌تر از خشونت‌هاى جهادگران مى‌ربایند.
حتى اگر خودآگاهِ این کاربران معطوف به محکوم کردن خشونت و کشتار باشد، باز نتیجه‌ى عملى انتشار بى‌محاباى تصاویرى فجیع از جزییات زنده سوزاندن انسان‌ها، نماى نزدیک از تیغ مسلمانى که خرخره‌ى سرباز ارتش ترکیه را تا نیمه بریده است، از جمجمه‌ى ترکیده بر آسفالت همجنسگرایى که از بلندى پرتاب شده است یا سرباز فقیر ایرانى که به همین شیوه خود را کشته است و از تکه هاى هنوز گرم پیکرهاى متلاشى شده‌ى تظاهرات صلح‌آمیزى در کابل: بدنى که از قفسه‌ى سینه به پایین وجود ندارد و رد کشیده‌اى از خون روى آسفالت به جاى آن مانده است… رانى که در ناحیه‌ى لگن از تن کنده شده و چون هنوز داغ است بیشتر بافتِ به هم ریخته‌ى سفیدرنگى از گوشت و استخوان و رگ و پى متلاشى شده در ناحیه‌ى انقطاع به چشم مى‌خورد… اینها بیش و پیش از آنکه خشونت را تقبیح کند خشونت را عادی می‌سازد، کابوس و جنایت سازماندهى شده را به امرى پیش پا افتاده و مبتذل و بخش جدایی‌ناپذیر روزمره‌اى از رسانه‌هاى زرد مجازى تبدیل مى‌کند. چشم و ذهن بیننده را در برابر ماهیت خشونت محکم و کرخت مى کند. جان و روان بینندگان حساس‌تر را پریشان و کابوس زده مى‌کند٬ بى‌آنکه بنا باشد این پریشانى و شوک خاموش سودى به حال بشریت و مردم در معرض ترور و خشونت داشته باشد.
پیش از آنکه درخواست‌هاى شهروندى و حقوقى یا دولتى از مدیران شبکه‌هاى مجازى بزرگی چون فیس‌بوک و توییتر و اینستاگرام مبنى بر نظارت مؤثرتر بر انتشار تصاویرى که مصداق خشونت عریان و آسیب‌زننده بر عواطف عمومى محسوب مى‌شوند عملى باشد، مکانیزم خودکار فرهنگ‌سازى میان کاربران و از طریق خود آنها ضرورى و موثر است. ضرورىست وقتى وجود تصویر عریانى از جنایت را موجب آسیب و اخته‌سازى حساسیت عمومى به جاى بیدارسازى آن تشخیص مى‌دهیم به آن کاربر یا دوست مجازى این تشخیص را اعلام کنیم. کاربرى که در صدد انتشار عکس یا ویدئویى از حادثه‌ى خونبارى‌ست ساده‌ترین پرسش خودمهارگرى که مى‌تواند از خودش بپرسد این است: آیا مایلم کودک خردسالم یا خواهر و برادر نوجوانم یا رفیق دچار تألمات روحى‌ام یا مادربزرگ پیرم این تصویر را به همین شیوه ببیند؟ اگر پاسخ منفى‌ست، مرحله‌ى منطقى بعدى چیزى نمى‌تواند باشد جز صرف نظر از انتشار آن تصویر فجیع و یا محو کردن بخش‌هاى فجیع آن آن‌گونه که قانون و شیوه‌ى کار همه‌ى روزنامه هاى حرفه‌اى و رسانه‌هاى تصویرى معتبر و پاسخگوست.
