برای بسیاری از افراد رفت و آمد به محل کار به ویژه در ساعت‌های شلوغ و در اتوبوس‌ها و متروهای مملو از جمعیت یا خیابان‌های پر از اتومبیل می‌تواند یکی از پراضطراب‌ترین بخش کار روزانه باشد.
دادگاه عدالت اروپا به تازگی رای داده که زمان صرف شده در رفت و برگشت به محل کار در شرکت‌هایی که به کارمندانشان بر اساس ساعت کاری حقوق می‌دهند٬ باید جزیی از کار محسوب شود.
این رای شامل افرادی بدون محل‌ِ اداره‌ی مشخص مانند برق‌کارها، مددکاران و بازاریاب‌ها می‌شود.
دادگاه عدالت اروپا اعلام کرده است این تصمیم با هدف حمایت از سلامتی و ایمنی کارکنان گرفته شده و مورد حمایت بخشنامه‌ی «زمان کار» مصوبه‌ی اتحادیه اروپا است. بر اساس این مصوبه هیچ کارمند یا کارگری نباید بیش از ۴۸ ساعت در هفته کار کند.
این حکم پس از آن صادر شد که شرکت اسپانیایی تایکو که در زمینه نصب سیستم‌های امنیتی فعالیت می‌کند دفاتر منطقه‌ای خود را در سال ۲۰۱۱ تعطیل کرد و از آن زمان کارمندان این شرکت باید بین منزل و محل قرارهای کاری خود رفت‌وآمد می‌کردند.
دادگاه در حکم خود گفته است: «واقعیت این است که زمان رفت و برگشت کارگران به قرارهای کاری‌شان به صورت مستقیم با خواسته کارفرمایشان تنظیم شده بود نه با توجه به خواسته آنها».
دادگاه همچنین گفته این اقدام در تناقض با امنیت و سلامت کارمندان است که بر اساس آن باید حداقل زمان استراحت کارمندان و کارگران در فاصله شیفت‌های کاری توسط کارفرما تضمین شود.
گفته شده این رای می‌تواند بر وضعیت میلیون‌ها کارمند بخش خصوصی و دولتی در سراسر اتحادیه اروپا تاثیر بگذارد.
