هما هودفر تبعه ایرانی-کانادایی که پس از ۱۱۲ رو بازداشت در زندان اوین به تازگی آزاد شده است٬ در اولین مصاحبه خود پس از آزادی از شکنجه و آزار روحی و تهدید به مرگ از سوی اعضای سپاه پاسداران خبر داد.
وی که برای اولین بار پس از آزادیش در آپارتمان خود در مونترال با خبرنگار شبکه سی‌بی‌سی مصاحبه می‌کرد٬ گفت:« آنها مرا تهدید به قتل می‌کردند و می‌گفتند که جنازه‌ات را به کانادا خواهیم فرستاد».
وی افزود: «من خودم را برای سپری کردن چند سال و یا یک دوره طولانی که به گفته بازجویان ۱۵سال زندان بود٬ آماده می‌کردم و حتی امید به آزادی نداشتم».
هما هودفر با اشاره به شکنجه‌های روحی گفت که بازجوها سعی می‌کردند با نواختن موسیقی‌هایی که در مراسم تدفین همسر وی نواخته می‌شد٬ وی را غمگین کرده و بگریانند.
وی تاکید کرد: «بازجویان این آهنگ‌ها را از آی‌پدم پیدا کرده بودند و این موسیقی زمانی که جسد همسرم از آپارتمانم خارج می‌شد نواخته شده بود؛ این بدترین شکنجه روحی بود که به من وارد می‌کردند».
هما هودفر٬ ۶۵ ساله٬ فعال حقوق زنان و استاد بازنشسته دانشکده مردم‌شناسی دانشگاه کونکوردیای کانادا، که برای یک تحقیق درباره نقش زنان ایران در انتخابات مجلس شورای اسلامی به تهران سفر کرده بود، در اوج دستگیری دو تابعیتی‌ها به اتهام جاسوسی و عضویت در شبکه ضد امنیتی «ولوم» توسط اطلاعات سپاه بازداشت و به زندان اوین منتقل شد و تحت بازجویی قرار گرفت.
ترودو نخست وزیر کانادا در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ملاقاتی خصوصی با وزیر خارجه‌ی عمان و هیات نمایندگی آن کشور در باره آزادی هودفر درخواست کمک کرد و وی با میانجی‌گری دولت عمان در ۲۶ سپتامبر سال‌جاری آزاد و از طریق عمان به کانادا بازگشت.
به عقیده هودفر٬ «وی قربانی درگیری‌های سیاسی نهادهای تندرو داخلی همچون قوه قضاییه و سپاه پاسداران با دولت حسن روحانی و مخدوش کردن چهره وی شده است».
وی در این زمینه گفت: «این حقیقت که من در غرب زندگی می‌کنم و در دانشگاه‌های غربی به تدریس مشغول بودم برای نهادهای یاد شده دلیل قانع‌کننده و کافی بود تا دستگیرم کنند».
هودفر با توصیف خاطرات خود از زندان گفت: «در پوشش لباس زندان که شامل مانتوی بلند زندان٬ و روسری صورتی و سفید بود تلاش کردم تا تجربه خود از زندان را به یک پژوهش تبدیل کنم و تصمیم گرفتم که از بازجویی‌های خود یادداشت‌برداری کنم ولی هیچ قلم و کاغذی در اختیار نداشتم. بنابراین تصمیم گرفتم روی زمین دراز بکشم و بر روی دیوار زندان با مسواک خود یادداشت‌هایم را بنویسم».
وی افزود: «هفته اول یادداشت‌نویسی از این طریق بسیار سخت بود اما با خودم فکر کردم که من یک انسان‌شناس هستم و حالا در زندان اوین گرفتار شده‌ام و آن را یک کار تحقیقاتی بدون برنامه‌ریزی شده تلقی کردم».
به گزارش سی‌بی‌سی٬ «اگرچه هودفر معتقد است که دستگیری وی بخشی از یک مبارزه داخلی بود٬ اما گروگان‌گیری هودفر همچنین می‌توانست برگ برنده‌ای برای جمهوری اسلامی باشد تا بتوانند دولت کانادا را وادار به تعهد برای از سرگیری روابط مجدد دیپلماتیک با ایران کنند چرا که درست روزی که هودفر آزاد شد، مقامات جمهوری اسلامی اعلام آمادگی برای بازگشایی مجدد سفارت کانادا در تهران کردند».
این در حالیست که به گزارش این شبکه خبری کانادایی٬ درست همان روز استفان دیون٬ وزیر امور خارجه کانادا نیز اعلام کرد: «ما مجبوریم که در ایران باشیم» ولی وی هرگونه مبادلات سیاسی و یا اقتصادی کانادا را در ارتباط با آزادی خانم هودفر رد کرد.
هودفر نیز در این زمینه ابراز امیدواری کرد که آزادی وی بخشی از مبادله برای بازگشایی سفارت کانادا نباشد. وی گفت: «این موضوع یکی از نگرانی‌های من بود و نگرانی دیگر من بازداشت برخی دیگر از افراد دو تابعیتی در زندان‌های ایران است. همچنین سوال و جواب از افراد آسیب‌پذیری که به نوعی با من در تهران ارتباط داشتند که از طریق ایمیل‌های آرشیوشده نام‌شان آشکار شد و مورد بازخواست قرار گرفتند».
وی ابراز تاسف کرد از اینکه بسیاری از پژوهشگران و محققان حوزه‌های اجتماعی می‌توانند دربسیاری از سیاست‌گذاری‌ها موثر باشند ولی نمی‌توانند به راحتی به ایران رفت و آمد کنند.
وی در پایان گفت: «من امیدوار بودم که بتوانم گاهی اوقات به ایران بروم و تدریس کنم٬ اما به آنها گفتم که من بیش از حد دل‌شکسته هستم و هرگز به کشور جمهوری اسلامی برنمی‌گردم».
