انگار این روزها بخت یار بیکارانی است که به عنوان حزب‌الله، بسیج، نوحه‌خوان، سینه‌زن و معلول جنگی نشسته روی صندلى چرخ‌دار با اشاره آخوندهای حکومتی سفارت‌خانه‌ها، سالن‌های کنسرت و ورزشگاه‌ها را به هم می‌‍ریزند، و به نظر می‌رسد برنامه‌هایی که در جریان مسابقه فوتبال ایران و کره جنوبی در استادیوم صد هزار نفری اجرا کرده‌اند زیر دندان آنها مزه کرده و قاعدتا از اعلام خبر تاریخ بازی برگشت ایران و ازبکستان در روز ١٣ ژوئن ٢٠١٧، ٢٣ خرداد ١٣٩۶ خوشحالند.
لابد این بار نوبت دختران ازبک است که سینه بزنند و نواری به بازوی آنها و سر پسران ازبک بسته شود که نمی‌دانند روی آن چه نوشته شده و طبیعتا در بازگشت به کشورشان از این ماجرا به عنوان نمایشی تفریحی یاد خواهند کرد.
تقویم مسابقات منطقه‌ای و جهانی از سوی فدراسیون‌های بین‌المللی تنظیم می‌شود و دین ، مذهب ، آئین، آداب و رسوم و سنت‌ها هنگام زمان‌بندى این مسابقات در نظر گرفته نمی‌شود. به همین دلیل نیز دولت تایلند از فدراسیون‌های جهانی نخواهد خواست تاریخ مسابقات بین‌المللی تیم‌هاى ورزشى آن کشور را با توجه به سالروز درگذشت پادشاه آن کشور که در میان مردم کشورش بسیار هم محبوب بود، برنامه‌ریزی کنند. به هر حال از بخت بد یا خوش آخوندهای حکومتی و وابستگان آنها بازی برگشت ایران و ازبکستان در چارچوب مسابقات مقدماتی جام جهانی مسکو ۲۰۱۸ با ماه رمضان و «شب قدر» مصادف شده است.
البته این همزمانی هم به سود و هم به زیان بهانه‌گیرها است چون مثلا اگر تیم فوتبال ایران از کره شکست می‌خورد به راحتی می‌شد گفت انتظار می‌رفت که نتیجه یک مسابقه مهم و سرنوشت‌ساز در فضای غم‌انگیزى مشابه تکیه، امامزاده یا حسینیه چیزی جز شکست نباشد. تیم‌های فوتبال ایران و ازبکستان شب قدر ماه رمضان آینده در ورزشگاه صد هزار نفری تهران به مصاف یکدیگر خواهند رفت و مسلما تا آن زمان که مدت کمتری به انتخابات ریاست جمهوری باقى می‌ماند اتفاقات دیگری ممکن است بیفتد که از حالا قابل پیش‌بینى نیست.
قبل از مسابقه ایران و کره جنوبی سردار الله‌کرم گفته بود در صورت انجام این بازی ممکن است حوادث سال ۸۸ تکرار شود. به عبارت دیگر همفکران الله‌کرم که معلوم است چه کسانی هستند از اجتماعات بزرگ وحشت دارند کما اینکه وقتی یکی از مداحان هنگام تشویق مردم به تکرار کلمه «حسین» اصرار ورزید تمام حاضران در استادیوم صد هزار نفری فریاد «ایران ایران» سر دادند و مداحان نیز به اجبار با تماشاچیان همصدا شدند.
