به گفته مدیرکل میراث فرهنگی استان مرکزی، «هفته ی گذشته دو خمره ی تاریخی متعلق به دوره ساسانی، در تپه پیرغیب روستای ورسان شهرستان آشتیان کشف و پس از بررسی های کارشناسی به گنجینه اداره کل میراث فرهنگی استان منتقل شد.»
در خبرها از کاربرد این دو خمره ی تاریخی سخنی گفته نشده است. معمولا از این خمره های باستانی برای نگاهداری غذا، و بیشتر برای شراب انداختن استفاده می شده است.
پس از انقلاب اسلامی، حتی در خبرها، از کلمه «شراب» در ارتباط با این خمره ها استفاده نمی شود.
تا قبل از اشغال ایران به وسیله ی اعراب مسلمان، شراب ایرانی مشهور بود و کارگاه های شراب سازی و آبجو سازی زیادی در ایران وجود داشت و بنا براسناد یافت شده شراب و آبجو جزو مقرری ماهانه کارگران و کارمندان بود.
در حفاری هایی که در سال ۱۹۶۰، و در دامنه ی کوهستان زاگرس انجام شد، خمره ای را یافتند که بقایای شرابی در آن بود که حدود پنج هزار سال قدمت داشت. همانوقت باستانشناسان اروپایی آن را کهن ترین شراب جهان نام دادند. و در سال ۲۰۰۵، وقتی که دولت احمدی نژاد تنگه بلاغی را برای سد بیهوده ی سیوند به آب بست، باستانشناسان چند خمره عظیم را در کارگاه های شراب سازی دوران هخامنشی کشف کردند که متاسفانه از سرنوشت آن ها اطلاعی در دست نیست.
یکی از دو خمره ی یافت شده در آشتیان، به گفته مدیر کل میراث فرهنگی، به علت قرار گرفتن در زیر حجم گسترده خاک شکسته شده، اما خمره بزرگتر به صورت سالم از دیواره تپه خارج شده است.
savepasargad.com
