دکتر حسین راغفر دروازهبان پیشین تیم ملی فوتبال از تحصیل کردههای ورزش ایران است. او سالها از دروازه تیم ملی فوتبال در مسابقات بینالمللی دفاع کرده. راغفر در کنار ورزش به تحصیلات خود تا دریافت درجه دکتری اقتصاد ادامه داده و در حال حاضر استاد دانشگاه الزهرا مدرسه عالی دختران سابق است. راغفر اهل تعارف و رودربایستی نیست و نظرات خود را بدون ملاحظه این و آن به زبان میآورد.
وی روز دوشنبه در نشست مربوط به بررسی برنامههای وزرای پیشنهادی دومین دوره ریاست جمهوری حسن روحانی گفت؛ برنامههای وزرای پیشنهادی دولت دوازدهم حاوی نظرات تکراری و کپی برنامههای وزرای قبلی است، در حالی که اقتصاد ایران گرفتاریهایی دارد که نامزدهای اشغال پست وزارت اقتصاد راهحلی برای آن ارائه ندادهاند. این برنامهها نشان میدهد که سه قوه مجریه، مقننه و قضائیه حافظ منافع یکدیگر هستند و برنامههای اقتصادی این مجموعه عنوان اقتصاد رفاقتی دارد و تا وقتی چنین است بسیاری از مسائل شوم اقتصادی مملکت حل نخواهد شد و بسیاری از مشکلات کشور به خاطر این ائتلاف نامیمون است.
مسأله کارکردهای سه گانه اقتصاد رفاقتی این است که منابع بانکها به دوستان و آشنایان وام داده میشود که منشأ فقر گسترده در کشور و ناآرامیها و ناامنی در جامعه است. یکی از مصادیق اصلی ائتلاف نامیمون این است که افرادی از بخش خصوصی در بخش دولتی حضور دارند.
در دولت یازدهم بیش از هر زمانی این مسأله خود را نشان داد و در دولت دوازدهم تکرار میشود و میبینیم که متأسفانه مجلس این افراد را به عنوان امین مردم در بخش عمومی تأیید میکند، در حالی که در دنیای صنعتی یکی از جلوههای فساد وجود افرادی از بخش خصوصی است که در بخش دولتی فعالیت دارند و متأسفانه دولت گاهی از این موضوع به عنوان توفیق یاد میکند. در واقع هیچ یک از برنامههای وزرای پیشنهادی به اصلیترین مشکلات کشور عنایتی ندارند. یکی از موانع بحث سلطه سرمایههای تجاری بر سیاستگذاریهای کشور است. به این ترتیب صاحبان سرمایه سلطه دارند بر اینکه نفت چگونه به فروش برسد و توزیع شود و هیچ پاسخی به چرایی این شیوه توزیع و بازتوزیع وجود ندارد؟
وی به وابستگی کشور به درآمدهای نفتی نیز اشاره کرده و گفته است: تا زمانی که به شدت وابستگی به نفت داریم، در معرض تهدید قدرتهای خارجی هستیم.
به گفته راغفر در برنامههای پیشنهادی اشارهای به اصلاحات ساختاری و نهادی نشده است. اکنون اقتصاد رفاقتی ما منابع بسیاری را در قالب یارانه به بخش خصوصی تزریق میکند و به دنبال آن قیمت نهادههای انرژی مردم افزایش مییابد امروز بزرگترین قوت دولت یازدهم فروش نفت است. باید دید که آیا این توفیق با هنرمندی وزیر نفت بوده است؟ وزیر کنونی نفت یک سوم دوران بعد انقلاب وزیر بوده و متأسفانه شاهد آن هستیم که کره جنوبی قرارداد ۶/۱ میلیارد یورویی برای استخراج منابع نفتی ما میبندد و بعد از صد سال تولید نفت، هنوز نیروهای ما قادر نیستند مقدماتیترین امور را در حیطه استخراج نفت به عهده بگیرند.
نکته قابل توجه دیگر این است که هیچ توجهی به صنایع کوچک و متوسط و پایین دستی که صنایع خالق ارزش افزوده و ایجاد اشتغال هستند نشده است. همچنین هیچ اشارهای به معضلات ساختاری کشور هم نشده است.
امروز از افزایش بر مالیات تولید هم حرف میزنند، در حالی که در شرایط اقتصادی ایران فقط بنگاههای بزرگ پتروشیمی، فولاد و سیمان سود میبرند و مالیاتی هم نمیدهند. راغفر درباره زمزمههای افزایش تورم گفته: تورم همیشه برنده و بازنده دارد؛ در ایران هم برندههای خود را دارد، به برنامههایی نیاز داریم تا تورم را کنترل کند و رشد ایجاد کند. تورم در ایران ریشههایی دارد که یکی از آنها در نظام بانکی است.
امروزه میبینیم عدهای دنبال افزایش قیمت ارز هستند و مرتبا هم در رسانههای خود مطرح میکنند و افکار عمومی را آماده میکنند که افزایش قیمت ارز رخ دهد، چرا که از قبل این افزایش قیمت ارز و تورمی که به دنبال آن حاصل میشود منافعی دارند!
راغفر درباره وزیر پیشنهادی امور اقتصادی و دارایی دولت دوازدهم گفته: اگر قرار باشد به تیم اقتصادی دولت یازدهم امتیاز دهیم قاعدتا یکی از کسانی که صادقانه تلاش میکرد وزیر اقتصاد و دارایی بود. او حرفهایی میزد که به مذاق بسیاری خوش نمیآمد.