عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور دولت روحانی، در گفتگو با خبرگزاری ایسنا اعلام کرده است کشور با آسیب‌های اجتماعی نظیر اعتیاد، حاشیه‌نشینی و طلاق روبروست که در گسترش بیکاری تأثیر می‌گذارند و در برخی مناطق که میزان بیکاری در آنها بالاست، این آسیب‌ها حادتر هستند.
او همچنین گفته است بر خلاف آمارهای رسمی که نرخ بیکاری را ۱۲ درصد عنوان می‌کنند، در برخی از شهرها میزان بیکاری به ۶۰ درصد رسیده است. وزیر کشور تاکید کرده است در بین تحصیلکرده‌ها رقم بیکاری بسیار بالاتر از آنچه است که به طور متوسط اعلام می‌شود.
آخرین آمار رسمی در مود نرخ بیکاری در ایران اسفندماه ۹۵ و توسط مرکز آمار ایران منتشر شد که بر اساس آن نرخ بیکاری در سال ۹۵ با افزایش ۱٫۴ درصدی، ۱۲٫۴ درصد اعلام شد.
این آمار همچنین افزوده بود ۳۹٫۴ درصد جمعیت در سن کار (۱۰ ساله و بیشتر)، از نظر اقتصادی فعال بوده‌اند که نرخ مشارکت اقتصادی را نشان می‌دهد؛ یعنی در گروه شاغلان یا بیکاران قرار گرفته‌اند.
پس از انتشار این آمار توسط مرکز آمار ایران، اکبر رنجبرزاده، عضو هیات رئیسه مجلس ایران، با اشاره به یک گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس ایران گفت تعداد بیکاران مطلق تا دو برابر آمار رسمی و حدود هفت میلیون نفر است.
یکی از ایرادهایی که به آمارگیری مراکز رسمی مانند مرکز آمار ایران وارد می‌شود اینست که حتی اگر شخصی یک ساعت در هفته شاغل باشد، در نتایج آمارگیری جزو افراد شاغل به حساب می‌آید. این در حالیست که در ایران حتی فردی که ۲۴ ساعت در هفته و به صورت نیمه‌وقت هم کار می‌کند قادر به تامین هزینه‌های شخصی خود نیست و از این گذشته حداقل دستمزد تعیین شده برای کارگران از سوی اداره کار یک سوم مبلغی است که به عنوان خط فقر اعلام شده است. با این شرایط، بدون شک اشتغال یک ساعت در هفته نمی‌تواند به معنای داشتن درآمدی باشد که فرد هزینه‌های شخصی‌اش را تامین کند.
در حالی واقعیت‌های جامعه ایران نشان می‌دهد تعداد بیکاران در ایران بیش از آماری است که مرکز آمار ایران مدعی آن هستند اما اسحاق جهانگیری، معاون اول روحانی، سال ۹۵ و در آخرین ماه‌های فعالیت دولت نخست حسن روحانی مدعی شد سالانه یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر وارد بازار کار می‌شوند و دولت در بهترین حالت توانسته است برای ۶۰۰ هزار نفر در سال شغل ایجاد کند.
