«امید» آخرین بازمانده درناهای سیبری که به ایران مهاجرت می‌کنند، هنوز نیامده است. در صورتی که این درنا مرده باشد، جمعیت غربی درناهای سیبری منقرض خواهد شد و ایران رنگ این درناها را نخواهد دید.
نیمه اول آبان دوستداران محیط زیست و تالاب فریدونکنار در انتظار آمدن «امید» تنها بازمانده درناهای سیبری هستند. این آخرین، درنای سیبری برای گذراندن زمستان به ایران می‌آید. درنایی که در صورت مرگش، جمعیت غربی درناهای سیبری منقرض خواهند شد و دیگر ایران رنگ این درناها را نخواهد دید.
آنطور که خبرگزاری میزان نوشته، «امید» به ترتیب از سال ۹۱تا ۹۵، در روزهای نهم، هشتم، نهم، دوازدهم و نوزدهم آبان خود را به ایران رسانده است. امسال روزهای آبان به پایان خود نزدیک می‌شود و هنوز خبری از این درنای سیبری نیست.
در روزهایی که شمال کشور به نسل‌کشی پرندگان مهاجر مشغول است، امید باید درس عبرتی برای همه باشد. با این حال انگار همه قصد ناامید کردن پرندگان مهاجر به ایران را دارند. جمعیت درناهای سیبری که ایران را برای گذراندن زمستان انتخاب می‌کنند، سال ۸۷ به یک جفت رسید. همان سال شکارچیان گونه ماده این پرنده را در آسمان با تیر زدند و تنها امید باقی ماند.
آن سال کسی فکر نمی‌کرد که امید سال بعد به ایران برگردد، اما امید ۹ سال گذشته این مسیر ۵ هزار کیلومتری را به تنهایی طی کرد و خود را به فریدونکنار در سواحل جنوبی دریای مازندران. از آنجایی که درناها از گونه‌ی پرندگان تک‌همسر هستند، امیدی به اینکه «امید» برای خود همراهی آورده باشد، نیست.
درناهای سیبری یکی از گونه‌ها‌ی در معرض انقراض هستند. گونه‌ای زیبا با پاهای سرخ رنگ بلند که سال‌های سال میهمان تالاب‌ها‌ی شمال ایران بودند.
درناهای سیبری به سه جمعیت تقسیم می‌شوند. جمعیت مرکزی آنها منقرض شده، جمعیت شرقی هنوز به نزدیکی چین کوچ می‌کند و از جمعیت غربی تنها «امید» باقی مانده است.
عمر این نوع درنا به حدود ۵۰ تا ۸۰ سال می‌رسد و تغذیه آن از گیاهان است. معمولا درنا در جاهایی حضور می‌یابد که عمق کمتری داشته باشد. درنا در هر بارداری دو تخم می‌گذارد و جوجه اول که سر از تخم برداشت درنا تخم دیگر را رها می‌کند. از جمله عوامل اصلی انقراض این درناها تک‌همسری بودن است. آنها به شدت وفادار به جفت خود هستند و تا پایان عمر در کنار همسر خود بسر می‌برند و در صورت از دست دادن جفت خود یار و همراه دیگری اختیار نمی‌کنند.
