هاله رستمی هیچگاه فکر نمی‌کرد غروب نهم مرداد ۹۷ پس از حضور در اعتراضات مردم در کرج مأموران امنیتی او را دنبال کنند و زمان بازداشت به شکلی به او حملهور شوند که استخوان ران و لگنش بشکند و ویلچرنشین شود.
هاله با وجود عمل جراحی سنگینی که انجام داده هنوز در راه رفتن مشکل دارد و به گفته پزشکان در صورت انجام یکی دو عمل جراحی دیگر، آنهم با هزینه سنگین، شاید بتواند دوباره بدون کمک «واکر» راه برود.
او که تا چند ماه پیش به عنوان مهندس و استاد کامپیوتر در ایران زندگیاش سر و سامان داشت، در آستانه ۴۰ سالگی بر سر دوراهی قرار گرفت. یا در ایران بماند و دیماه در دادگاه شرکت کند و به احتمال زیاد به حبس محکوم و راهی زندان شود و یا از ایران خارج شود.
هاله چندی پیش دست دختر و خواهر جوانش را که سرپرستی هر دو را بر عهده دارد گرفت و راهی ترکیه شد تا در ابتدای مسیر پر پیچ و خم پناهجویی قرار گیرد.
روشنک آسترکی با هاله رستمی درباره آنچه بر سرش رفته گفتگو کرده است.
. دفاع از امنیت عمومی و ملی که نفش حکومتی است. نقشی که تاجزاده ها دارند یک نقش معمولی نست بلکه انها دارای کارکرد عملی بوده و هستند. تعریفی که او ارایه می کند چیزی جز نقش سرکوب نیست. در دواران خاتمی هم این سرکوب توسط همین افراد انجام شد. این نقش یک نقش اولویت و همگانی میان همه ی اعضای حکومت است تاجزاده و دفتر های مدیترتی و مشاورتی تا بسیج و ان ابدارچی یک وزارتخانه عضو حکومتی همه نوعی به وظیفه ی خود اگاهند و در خدمت به موقع حاضر !
اصل گفتگوی تاجزاده با ایسنا رجوع شود. خیلی جالب است چون او بروشنی به امینتی بودن اصلاحطلبان و خود اشاره می کند >این تجربه باعث شده است که بگویم بزرگ‌ترین دلیل وجودی اصلاحطلبان این است که ایران دچار چنین شرایطی نشود. من در نامه به آقای مخملباف هم گفتم که دال مرکزی اصلاحات، آزادی است اما نقشی که ایفا کرده و می‌کند در درجه اول دفاع از امنیت عمومی و ملی است.