تئاتر ایرانی در بریتانیا با گام‌های آهسته ولی استوار به سوی ارتقاء کیفی پیش می‌رود. حضور عوامل حرفه‌ای در صحنه و بردن کارهای جالب و دیدنی به منظور جذب تماشاگر حتماً لازم است ولی به هیچ وجه شرط کافی نیست بلکه نمایشنامه‌های هنرمندانه و جذابی که زندگی ایرانیان خارج از کشور را نیز بازتاب دهد هم لازم است.
در این میان استفاده از آثار خوب داخلی و یا ترجمه‌های قوی از آثار غیرایرانی می‌تواند راه حل و میانبر مناسبی باشد. این مسیری است که داریوش رضوانی کارگردان و بازیگر قدیمی تئاتر برگزیده است و با کمک بازیگران خوب فارسی‌زبان در لندن در همین زمینه چندین کار ارائه کرده. وی پروژه جدید خود را در ماه سپتامبر در «آرتزدپو» شمال لندن روی صحنه خواهد برد.
کارگردان و بازیگرانش در این پروژه ممکن است تنها وسیله امرار معاش‌شان حرفه‌ی تئاتر نباشد ولی در کار خود تلاش و وسواس کاملاً حرفه‌ای به کار می برند. رضوانی می‌گوید که دیگر دوره‌ای که بتوان تماشاگر ایرانی خارج از کشور را با بهانه‌هایی مانند کمبود امکانات و در نتیجه تنزل کیفیت و لزوم کنار آمدن با کمبودها و یا توسل به اهرم‌های اخلاقی ساکت کرد گذشته است. وظیفه‌ی تئاتر در همه حال جذب و نگه داشتن تماشاگر است.
به سراغ داریوش رضوانی و بازیگرانش سامان بایون سا و ساناز قاضی‌زاده در حین تمرین نمایش «صد درصد» از مارکِس لید نمایشنامه نویش بریتانیایی رفته و با آنها گفتگو کرده‌ایم.
