نگاهی به کارنامه‌ی یکساله‌ی فرشگرد

1. یا ادعاى رئیس جمهور غلط است یا سخن شما.
   مرگ بر ارتجاع سرخ و سیاه مرگ بر اندیشه ارتجاعى است، نه مرگ کسى.
   تضاد و درگیرى اندیشه یک امر طبیعى است.
   نادانى کسى دلیل خود دارى از گفتن نیست.
   دموکراسى کتابى یعنى بیش از ظرفیت یک جامعه.
   جامعه اى که در آن طالبان وجود دارد، داعش وجود دارد و توانایى کنترل آن را ندارد، باید سیستم کنترلى معینى داشته باشد.
   نیروهاى قهریه قوى هستند.
   مى گویید نه، بروید جمهورى اسلامى را با طرفدارى مردم به زیر بکشید. بیشتر مردم مخالفند.
   چرندیات حرف هایى است که بدون ادراک و بدون توجه به جامعیت یک پدیده و فقط با احساس و تحت تاثیر دیگران گفته مى شود.
   با ادب باشید و از دیگران انتظار ادب داشته باشید.

2. آزادی بیانی که تو آمریکا هست شوکه کننده است. این اطلاعات غلط چیه می دی؟ بدون شهروند آگاه و جامعه قوی نمیشه کشور خوب و دموکراتیک ساخت. ما به کسی مرگ نمی فرستیم فرشگرد هم عموما آدم حسابی نشون داده. ولی خط فکری خودمون رو داریم و افکار باطلی مثل ارتجاع سرخ و سیاه رو هم راه نمی دیم هم قویا محکوم می کنیم و فاصله گذاری جدی داریم. ولی مرگ آخه؟ بعد تازه فرشگرد کی و کجا گفته مرگ به این یا اون؟ همین چرت و پرتا رو به اسم انتقاد می گن بعد می گن طرف انتقادپذیر نیست. آدم شاخ در میاره. امیدوارم فرشگردی ها هم بخونن و ببینن چه خبره تو افکار ضعیف و پوسیده برخی مثلا منتقدین. اینا این نظرا رو می خونن کیهان؟ برام جالبه. جدی می خوام بدونم. خوب بحث دو طرفه باشه بهتر میشه. بعضی وقتا خودت جواب می دی به کاربرا عالیه. یعنی نظر طرف اهمیت داره و خونده میشه نه که فقط یه عده بیان یه چیزی بگن و برن. دیگه اون وقت بخش کامنت خیلی معنا هم پیدا نمی کنه.

3. من زیاد در مورد فرشگرد نمى دانم ولى آن چه نوشتى کارنامه نیست.
   انقلابیون ۵٧ و دامنه داران آن چه در سمت و سوى دموکرات هاى کتابى و چه در سمت سوى چپ ها، حرفه اى ترین سانسورچى ها هستند و جالب است مثل جمهورى اسلامى به هر نگاه دموکراتى بنام دموکراسى حمله مى کنند.
   مشکل من با فرشگرد عکس نظر شماست. آنان شعار مرگ بر ارتجاع سرخ و سیاه را کنار گذاشتند و این یعنى عدم توجه به ظرفیت یک اجتماع.
   اگر ایران مى توانست یک دموکراسى بدون پشتوانه باشد که فقط پشتوانه آن مردم باشند، همانگونه که نویسنده معتقد است:
   اول در انقلاب ۵٧ باید اینکار صورت مى گرفت.
   دوم اگر آنروز ظرفیت نبود و امروز هست؛ حجم سانسور بخصوص در چپ ها، میلیون و بقول نویسنده حتى در فرشگرد موافق دموکراسى چنین چیزى را ثابت نمى کند.
   سوم در هیچ جاى دنیا مردم عادى پشتوانه دموکراسى نیستند و در مریکا حتى رئیس جمهور هم سانسور مى شود و مردم عادى که جاى خود دارد.
   حرف هایت کتابى است و یک غاز سیاه هم ارزش ندارد.
   فرشگرد بهتر است به شعار اولیه اش که مرگ بر ارتجاع سرخ و سیاه است باز گردد.

4. چند تا نکته دیگه که بیشتر فکر کردم به ذهنم میاد: ۱- یه وکیل خوب بگیرین بندازین پشت اون پرونده حسن داعی که ثابت کرد نایاک لابی آخونداس. و صد البته ثبت هم نشده. ببینید میشه یه جوری بساط اینا رو چید؟ تو مناظره تو ایران اینترنشنال شروان فشندی اشارتکی زد یه این موضوع ولی باید گیر میداد سه پیچ به همین چون تو دادگاه از ایمیل خود نایاک ثابت شده. عصبانی شد رشته از دستش در رفت یا زاهدانی مناظره می کرد. ضمنا من از فشندی به خاطر رسوا کردن مصدق تشکر می کنم. چند ساله من هر جا می گم همه بهم می پرن که غیر دموکراتیکی و فلان. آخه مصدق با محل جدای صندوق آری و نه دموکراتیکه؟؟؟؟؟ محل جدا!!! نه صندوق جدا!!! دمت گرم فشندی. ولی تن به شاه انتخاباتی پرهام نده حتی اگه رفیقته.
   ۲- تظاهرات های نسبتا خوبی برگزار کردید ولی اون همه آدمی که اوایل بعد فتنه خمینی اومدن تو سالن تو لس آنجلس برای رضا شاه کجان؟؟ نمردن که. تازه بچه هم آوردن احتمالا بیشتر هم شدن. ببینید میشه جمعشون کرد یه تظاهرات۲۰۰۰۰ -۱۰۰۰۰ نفری راه بندازین تو آمریکا. نه با شعار فارسی. شعار انگلیسی. جوری که منطق ما رو توضیح بده و در نهایت بگه شاه می خوایم یا انتخابات آزاد می خوایم. نه که فقط بگیم شاه می خوایم. اینجوری مجبورن از خبرگزاری های بزرگ بیان به انگلیسی مصاحبه کنید تو دنیا صدا کنه. معقول و منطقی و اصولی. نه احساسی و داد و بیداد. اون جمعیت یه سرمایه است. کاری که فرخزاد خواست بکنه و تکی زورش هم رسید ولی از بین بردنش شما جمعین می تونین با هم انجام بدین. اگه تو لندن یا پاریس یا هامبورگ هم ایرانی زیاده و میشه سازمان داد به کار انجام بدین. ولی اروپا مزاحمین خلق به هم می ریزن هر حرکتی رو. آمریکا جواب میده. یه کاری کنین سی ان ان و دموکرات ها خفه شن کامل. دیگه کسی جرات نکنه اسم معامله با آخوند بیاره. دمتون گرم که از کار زندگی تون میذارین برای ایران. این وظیفه ملی همه ماست.

5. چند نکته: ۱- فرشگرد از نظر رسانه ای با تمام سانسوری که میشن خوب عمل کرده. فضای رسانه ای که همیشه دست استمرارطلبا بود تا حدودی شکسته شده.
   ۲- از نظر آموزش هم خوب کار می کنند که البته اصلا کافی نیست. باید روش برای بالا بردن تعداد اولیه تظاهرات داشت. باید روش برای جلوگیری از رسید سریع و شدید ماموران داشت چون این کار باعث میشه مردم فرصت و امنیت بیشتری داشته باشن و با زمان و استمرار بیشتر مبارزه تعداد بسیار سریع بالا میره. نباید اون تیوتاهای مشکی و ون ها به محل تظاهرات برسن. میشه مسیرشون رو بست. باید به این دو موضوع اساسی که کلید انجام تظاهرات موفقه دقت کرد. قطع بی سیم. آمادگی غذا و آب. موتوری داشتن برای خبرگرفتن از محل مجاور اگه تلفن و اینترنت قطع شد. ورزش کردن و آمادگی جسمانی. بلد بودن کمک های اولیه. اینا به ذهن من می رسه ولی شاید بشه فکرهای بهتری هم کرد. همین طور باید این امید و علم رو به مردم داد که تغییر تو ایران توسط مردم ایران حتی اگه تمام جهان مخالف باشه واقعا حقیقتا بر اساس شواهد علمی اثبات شده میسره. این پروپاگاندای رژیم رو خورد می کنه. ترامپ چرا باید یکی رو بیاره که جلوش وایسه؟ آمریکا طرف آخونداس. اروپا پشتشونه. باجشون رو دادن. حالا حالاها موندن. این حرف های بی اساس و غلط نا امید میکنه. باید ریشه این مزخرفات رو سوزوند و به مردم فهموند که می تونید. به خدای ایران به شمشیر نادر به خاک پاسارگاد می تونید.
   ۳- بزرگترین ایراد فرشگرد این هست که تعداد زیادی از اعضای اون رامین پرهام رو به عنوان یه استاد اعظم و متفکر و فلان می دونند. به این دقت نمی کنند که پادشاهی انتخاباتی (ضمن عدم باور جدی پرهام به دموکراسی) می تونه به مرور با یه فرد غلط مثل پرهام یا اصلا اون آدم خوب و گل وبلبل و روشن فکر! (از این کلمه متنفرم) من آدم بده یه آدم بد مثل من بشه موروثی برای اون فرد و دیکتاتوری. شرحش مفصله ولی کاملا امکان پذیره. یا پادشاهی دموکراتیک که تو ۸ کشور جهان حداقل موجوده و از قضا موروثی و سمبولیکه باشه چه جمهوری (مخالف جمهوری ام شدیدا) عادی دموکراتیک از هر سیستم من درآوردی دارای باگ بهتره. هر چی پرهام پروند لزوما درست نیست. حتی اگه ایده اولیه فرشگرد رو پرهام داده باشه. خیلی هاشون هم رفیقشن ولی باید از عقلشون استفاده کنن نه احساس. پادشاهی باید موروثی و سمبولیک و پهلوی باشه. اگه مردم رای داد به پادشاهی. کلا من درآوردی نباید سیستم چید چه جمهوری چه پادشاهی. شترگاوپلنگ میشه بدبخت میشن ملت.
   ۴- بعضی وقتا که دارن چیزی رو شرح می دن از دست طرف مقابل عصبانی میشن کلماتی می پرونن که زیاد جالب نیست ولی این ایراد بزرگی نیست. خود من هم این حس رو دارم از بس آخوند کثیفه. اعصاب آدم خورد میشه. من واقعا نمی دونم اگه خودم با ملیحه چریک مناظره کنم مثلا چقدر روانم ممکنه به هم بریزه. ولی خوبه یه کم حواس آدم جمع تر باشه. یه مقدارم آدم آروم تر باشه. ما دین جدیدی نیاوردیم که عصبی بشیم. براندازیم. امیر اعتمادی خوب مسلطه به خودش و طرف رو منطقی می کوبونه به طاق. به نظرم از امیر طاهری میشه این کار رو خوب یاد گرفت. عالی نابود می کنه طرفو. بلایی که سر نگهدار آورد من هنوز می خندم. ترکوندش استادانه.
   ۵- یه کم فاز دموکراتیک تر (هم قلبا و تو اعماق وجود خودتون هم ظاهرا) بردارین ولی مثل این پیروپاتال خنگولا نشه. یه کوچولو. نه بیش از حد. فقط یه کوچولو. عملگرا بودن و جدیتتون تا الان خوبه. ضمنا جناب کیانی اگه گفته در اثر فرشگرد اون مردک آخوند راجع به شاه نظر داده سخت در اشتباهه. اون تظاهرات دی ۹۶ بود که همه از جمله اون رئیس دفتر علی شیره ای رو به تکاپو انداخته نه فرشگرد.
   ۶- سعی کنین تو روزنامه ها و رسانه های انگلیسی زبون آلمانی و فرانسوی و حتی روسی و اسپانیولی هم اگه نفر دارین نفوذ کنین. افکار عمومی غرب خیلی مهمه. مکرون رو تحت فشار میشه گذاشت اینجوری دیگه هوس خط ۱۵ میلیاردی نکنه. در کل تو این گروه های سیاسی فرشگرد و ققنوس عملکرد خوبی دارند و امیدوارم بهتر هم بشه. کیهان جون بهشون بگو بخونن شاید راهگشا بود برای آینده ایران.
   نیکفر؟ الان اسم نویسنده رو دیدم. درست یادم نمیاد ولی یه چیزای تاریکی تو ذهنم از کلمه نیکفر هست. نه به تاریکی ملیحه چریک ولی تاریک. درست یادم نمیاد.

Comments are closed.