محمد رجبی و امیرحسین مرادی به همراه ۱۱ نفر دیگر از بازداشت‌شدگان اعتراضات آبان‌ماه و زندانیان سیاسی از روز پنجشنبه ۸ آبان‌ماه با علائم مشکوک به کُرونا روبرو هستند ولی از خدمات پزشکی و بهداشتی به آنان خودداری می‌شود.
۱۳ زندانی سیاسی در زندان تهران بزرگ از جمله بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری آبان‌ماه ۹۸ با وجود علائم ابتلا به ویروس کُرونا، از رسیدگی پزشکی محروم شده‌اند. محمد رجبی و امیرحسین مرادی از معترضان محکوم به اعدام نیز مشکوک به ابتلا به بیماری کووید۱۹ هستند.
وبسایت حقوق‌بشری «هرانا» از بروز علائم مشکوک ابتلا به کُرونا در محمد رجبی، امیرحسین مرادی، محمد آدم، خالد پیرزاده، امیرحسین کشاورزی، ایمان مرزان‌بخش، محمدباقر صوری، سعید اسدی و حمید جهانگیری از جمله زندانیان سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ خبر داده است.
آنان از روز پنجشنبه ۸آبان‌ماه به نشانه‌های بیماری از جمله تب و لرز، سرگیجه، بدن درد، سردرد، اسهال و استفراغ شدید مبتلا شده‌اند.
این گزارش حاکیست، ۱۳ زندانی سیاسی مجبوس در سالن ۹ تیپ ۲ در زندان تهران بزرگ دارای علائم ابتلا به ویروس کُرونا از هرگونه رسیدگی پزشکی محروم هستند.
امیرحسین مرادی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام از روز گذشته با تشدید علائم به بهداری تیپ ۲ این زندان منتقل شده. ۱۲ زندانی دیگر نیز صبح روز جمعه ۹ آبان‌ماه برای معاینه به بهداری تیپ ۲ منتقل شدند اما مسئول بهداری تنها با سنجیدن دمای بدن آنان، بدون انجام تست کُرونا و با دادن یک بسته قرص سرماخوردگی این افراد را به بند بازگردانده است.
بهداری زندان تهران بزرگ فاقد امکانات اولیه پزشکی است. اخیرا پس از اعتراض برخی از زندانیان به نبود پرستار و یا پزشک در بهداری، یک بهیار به بهداری تیپ ۲ منتقل شده. محیط بهداری آلوده است و حتی سطل زباله عفونی از چند روز قبل در بهداری باقی می‌ماند.
یک منبع مطلع از وضعیت زندانیان زندان تهران بزرگ به «هرانا» گفته است: «شب گذشته علائم یکی از زندانیان به حدی تشدید شد که در خواب نتوانست خودش را کنترل کند و صبح به او پوشک دادند. فردی دیگر در همان بهداری کنترل دفع خود را از دست داد.»
وی درباره شرایط نامناسب بهداشتی نیز گفته است: «این تیپ از قبل هم از نظر بهداشتی اصلا شرایط مناسبی نداشت و با وجود شروع کُرونا از دادن ماسک و یا مواد ضدعفونی کننده به زندانیان خودداری می‌کردند و تنها با کمی وایتکس قصد پاکسازی داشتند. حالا شرایط بدتر هم شده است بوی تعفن مدفوع و استفراغ فضای سالن را غیرقابل سکونت کرده است.»
به گفته‌ی این منبع آگاه، «هواخوری مشترک سالن ۹ و ۱۰ مملو از فضله موش است که این خود می‌تواند باعث بروز انواع بیماری شود. بهیار هم‌اکنون تشخیص مسمومیت و یا آنفولانزا داده است اما برای این تعداد از زندانیان آنهم در روزهای شیوع کُرونا حتما باید تستی صورت بگیرد.»
https://kayhan.london/1399/07/16/%da%a9%d9%85%db%8c%d8%b3%d8%b1-%d8%b9%d8%a7%d9%84%db%8c-%d8%ad%d9%82%d9%88%d9%82-%d8%a8%d8%b4%d8%b1-%d8%b3%d8%a7%d8%b2%d9%85%d8%a7%d9%86-%d9%85%d9%84%d9%84-%d8%ae%d9%88%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d8%b1
میشل باشله کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل روز سه‌شنبه ۱۵ مهرماه ۱۳۹۹ با انتشار بیانیه‌ای از وضعیت زندانیان سیاسی، بازداشت‌شدگان اعتراضات، مدافعان حقوق بشر، وکلا و شهروندان خارجی و دوتابعیتی در شیوع کُرونا در ایران ابزار نگرانی کرد و خواستار آزادی فوری آنان شد.
در این بیانیه با اشاره به تجهیزات ناکافی، کمبود آب و وسایل ضدعفونی‌کننده در زندان‌ها، از رژیم ایران خواسته شده است تا به بی‌عدالتی در خصوص مدافعان حقوق بشر پایان دهد.
سازمان عفو بین‌الملل نیز چندی پیش اعلام کرد نسخه‌هایی از چهار نامه را مشاهده کرده که از طرف مقامات سازمان زندان‌ها که زیر نظر قوه‌قضائیه فعالیت می‌کند، به وزارت بهداشت نوشته شده و زنگ خطر را درباره کمبود شدید تجهیزات حفاظتی شخصی، مواد ضدعفونی‌کننده و تجهیزات و لوازم پزشکی کلیدی به صدا درآورده است.
وزارت بهداشت این درخواست‌ها را بی‌پاسخ گذاشته و زندان‌های ایران همچنان در مقابل شیوع بیماری‌های واگیردار به شکلی فاجعه‌بار فاقد تجهیزات لازم است.
این در حالیست که علی اصغر جهانگیر رئیس پیشین سازمان زندان‌ها و اقدامات تربیتی و تأمینی، فروردین امسال در خصوص حفظ سلامت زندانیان مدعی شده بود که «ایران باید به عنوان مبتکر حمایت از حقوق زندانیان در دنیا شناخته شود.»
