جمعی از رانندگان و کارگران شرکت اتوبوسرانی شرکت واحد تهران در اعتراض به افزایش نیافتن حقوق و مزایای شغلی‌شان امروز دوشنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ اعتصاب کردند. در پی این اعتصاب گسترده، مسیرهای اصلی شهر تهران قفل شد.
رانندگان و کارگران شرکت اتوبوسرانی شرکت واحد تهران اعلام کرده‌اند که این اعتصاب در اعتراض به نادیده گرفتن مصوبه شورای عالی کار و عدم پرداخت ۱۰ درصد افزایش حقوق برای کارگران این شرکت برگزار شده است.
بر اساس ویدئوهای منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، رانندگان پایانه آزادی اتوبوس‌های خود را ترک و در پایانه تحصن کردند.
همچنین ویدئوهای دیگری منتشر شده که نشان می‌دهد رانندگان خط ۷ و ۵ اتوبوسرانی سریع تهران و رانندگان دیگر خطوط اتوبوسرانی پایتخت به این اعتصاب پیوسته‌اند.
اعتصاب‌کنندگان همچنین با برگزاری تجمع شعارهایی از جمله «حقوق می‌خوایم یالّا» و «شهردار بی‌کفایت استعفا استعفا» سر داده‌اند.
با اعتصاب رانندگان اتوبوسرانی تهران شمار زیادی از مسافران در ایستگاه‌ها منتظر مانده و در پی افزایش استفاده مردم از اتومبیل شخصی، تمام خیابان‌های مرکز شهر تهران از بعد از ظهر روز دوشنبه قفل شده است.
وبسایت باشگاه خبرنگاران در خبری از اختلال در خطوط اتوبوس خبر داد و نوشت: «چند ساعتی است که مسافران در خطوط بی‌آرتی راه آهن- تجریش و ترمینال جنوب- پارک وی و آزادی در انتظار اتوبوس برای رسیدن به مقصد خود هستند.»
در این گزارش بدون اشاره به اعتصاب رانندگان، آمده که «شرکت واحد اتوبوسرانی تهران از قبل بابت قطع سرویس دهی اطلاع رسانی نکرده بود.به گفته شرکت واحد اتوبوسرانی شرایط ویژه‌ای رخ داده و قادر به توضیح دلیل این وضعیت نیستند، اما قرار است اتوبوس و ماشین‌های جدید برای خدمت‌رسانی به مردم ارسال شود.»
این اعتصاب در حالی رخ داده که همزمان نمایشگاه‌های نفت و گاز در محل دائمی نمایشگاه‌های تهران در حال برگزاری است و اعتصاب رانندگان اتوبوس سبب هرج و مرج در ایستگاه‌های اطراف نمایشگاه تهران شد.
همچنین روز گذشته ۲۵ اردیبهشت‌ماه رانندگان و کارگران شرکت واحد که در اسفندماه سال ۱۴۰۰ بازنشسته شده‌اند ولی با گذشت بیش از دو ماه، چهار درصد حق بیمه آنان مربوط به مشاغل سخت و زیان‌آور و همچنین سنوات خدمت‌شان پرداخت نشده، تجمع اعتراضی برگزار کردند.
به دلیل عدم پرداخت چهار درصد حق بیمه مشاغل سخت و زیان‌آور، سازمان تامین اجتماعی اقدامی برای برقراری مستمری بازنشستگی این رانندگان و کارگران انجام نمی‌دهد. این رانندگان و کارگران زحمتکش در حال حاضر نه شاغل محسوب می‌شوند و نه بازنشسته و با مشکلات جدی از نظر معیشت و استفاده از بیمه درمانی مواجه هستند.
مدیریت شرکت واحد به بهانه عدم اعتبار و مشکلات مالی پرداخت حق بیمه صدها کارگر همچنین حق سنوات خدمت‌شان را بیش از دو ماه پرداخت نکرده و با اینکه کارگران بارها به مدیریت مراجعه کرده‌اند اما بی‌نتیجه بوده است.
نهادهای امنیتی از پیش تلاش داشتند مانع سازماندهی اعتصاب امروز رانندگان اتوبوسرانی تهران شوند. به همین دلیل رضا شهابی از اعضای هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ۲۲ اردیبهشت‌ماه توسط مأموران اطلاعاتی بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد.
ریحانه انصاری‌نژاد یکی دیگر از فعالان کارگری در تهران است که طی روزهای گذشته بازداشت شده است. به گزارش فعالان کارگری، ریحانه انصاری‌نژاد فعال کارگری در سلول انفرادی بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات محبوس و از دسترسی به وکیل محروم شده است.
https://kayhan.london/1401/02/26/%d8%a8%db%8c%d8%a7%d9%86%db%8c%d9%87-%d8%b3%d9%86%d8%af%db%8c%da%a9%d8%a7%db%8c-%d8%a7%d8%aa%d9%88%d8%a8%d9%88%d8%b3%d8%b1%d8%a7%d9%86%db%8c-%d8%b4%d8%b1%da%a9%d8%aa-%d9%88%d8%a7%d8%ad%d8%af-%d8%aa
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه صبح امروز دوشنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ با صدور بیانیه‌ای درباره فشارهای روزهای گذشته نهادهای امنیتی نوشت: «در روزهای اخیر یک بار دیگر شاهد گسترش موج دستگیری فعالین کارگری، معلمین و فعالین مدنی و هنری بوده‌ایم. همچنین اعتراضات سراسری مردم کارگر، زحمتکش و ستم دیده ایران علیه گرانی، فساد، غارت اموال عمومی، بی‌عدالتی‌های لجام گسیخته و نقض ابتدایی‌ترین حقوق انسانی با وجود سرکوب‌های گسترده کماکان ادامه دارند و تعداد زیادی بازداشت شده و اخبار مربوط به قتل رساندن مردم توسط نیروهای انتظامی و امنیتی گزارش شده است.»
این سندیکا با محکوم کردن بازداشت و احضار و فشار امنیتی به فعالان صنفی، تأکید کرده است که «آزادی انجمن، تشکل، بیان، تجمع، اعتراض، اعتصاب و همبستگی طبقاتی و بین‌المللی از ابتدایی‌ترین حقوق شناخته شده جهانی تشکلات کارگری است و تداوم سرکوب این آزادی‌های بنیادی، که در مقاوله‌نامه‌های سازمان جهانی کار و دیگر مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی که جمهوری اسلامی موظف به رعایت آنها است به صراحت لحاظ شده‌اند، تنها به گسترش هرچه بیشتر انزجار عمومی از سرکوبگران منتج خواهد شد.»
