چهار سال از جنگ سوریه می‌گذرد. اگرچه جمهوری اسلامی ایران نخست حضور مستقیم نیروهای سپاه در درگیریها را انکار می‌کرد، اما با گذشت زمان بسیاری از شواهد نشان داد که سپاه قدس به طور مستقیم در جنگ و سازماندهی عملیات در سوریه و عراق دخالت دارد و علاوه بر مستشاران نظامی و فرماندهان بلندپایه، نیروهای پیاده نظام را نیز در جنگ سوریه و عراق زیر عنوان «مدافعان حرم» سازماندهی می‌کند.
انتقال پیکر کشته‌شدگان این جنگ و درگیریها به شهرهایی چون مشهد و قم و حضور امامان جماعت و مقاماتی از بسیج و سپاه در مراسم تشییع آنان خود پرده از واقعیت قضیه بر می‌دارد. کمتر از دو هفته پیش بود که دو افغانی و هفت پاکستانی کشته شده در جنگ سوریه به ایران منتقل شدند. در حاشیه مراسم تشییع پیکر آنان که نماینده علی خامنه‌ای و استاندار و جمعی از سپاهیان و بسیجیان قم در آن شرکت داشتند از طریق یک رابط با یکی از نیروهای افغانی عضو «مدافعان حرم» وابسته به سپاه قدس دیداری داشتیم و پرسش‌هایی را با وی مطرح کردیم.
یادآوری می‌شود که پرسش‌هایی در خصوص تعداد این نیروها، نحوه دقیق عضوگیری و شکل ماموریت‌ها مطرح کردیم اما با توجه به سطح پایین سواد و مهم‌تر از آن، آموزش‌هایی که این افراد در مورد حفاظت اطلاعات و گفتار می‌بینند، بیش از آنچه در زیر منتشر می‌شد مقدور نبود.
این گفتگوی اختصاصی پس از آن منتشر می‌شود که گروهی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی طرحی ارائه دادند که طبق آن اعضای خارجی سپاه قدس مقیم ایران اخراج نمی‌شوند و برای دریافت تابعیت مشکلات‌شان برطرف می‌گردد.
-چند روز است از سوریه باز گشتید و از کجا به این کشور اعزام شدید؟
-یک ماه می‌شود من افغانی هستم اما چند سال است در ایران سکونت دارم.
-نیروها از کدام کشورها به سوریه اعزام می‌شوند؟
-از لبنان، افغانستان و پاکستان نیروهایی در گردان ما بودند، قبلاً همه ما در گردان‌هایی بودیم که سوری‌ها هم بودند. اما ما را از نیروهای سوری جدا کردند.
-چرا؟
-دلیل اصلی آن را نمی‌دانم، اما بین ما و آنها بحث زیاد بود. مثلاً اسیر که می‌گرفتیم باید تحویل نیروهای سوری می‌دادیم، اما بعداً متوجه می‌شدیم اسیر را به مقامات بالا تحویل نمی‌دادند، نمی‌دانیم چه بر سرشان می‌آوردند.
-چقدر حقوق می‌گیرید؟
-حقوق‌ها مختلف است، بعضی ۱٫۵ میلیون بعضی ۲ میلیون تومان بعضی هم بیشتر.
-به دلار دریافت می‌کنید یا به ریال؟
-به ریال
-چند وقت در مناطق جنگی می‌مانید؟
-ما سه ماه در ماموریت هستیم، بعد به مرخصی ۲۰ روزه می‌آییم.
-کجا آموزش می‌بینید و چطور اعزام می‌شوید؟
-افغان‌هایی که داوطلب هستند باید اول به تهران بیایند و در پادگان‌های سپاه آموزش ببینند، آموزش‌ها سه چهار ماه طول می‌کشد بعد با هواپیما به دمشق اعزام می‌شوند. بعضی آموزش‌ها هم در خاک لبنان و سوریه توسط حزب‌الله به ما داده می‌شد. پاکستانی‌ها از کشور خودشان به سوریه اعزام می‌شوند، اما افغانی‌ها حتماً باید به ایران بیایند.
-از شرایط خودتان در جنگ بگویید. چطوریست؟
-شرایط خیلی سخت است، تا وقتی در پادگان‌های خارج از شهر بودیم امنیت ما بیشتر بود، اما با پیشروی ارتش و نیروهای تحت امر سپاه وقتی شهرهای اشغالی را از داعش گرفتیم باید در شهر نیرو مستقر می‌شد تا دوباره سقوط نکند و پاکسازی انجام شود. استقرار در شهر تازه آزاد شده خیلی وحشتناک است چون در تاریکی هوا معلوم نیست کسی که روبرو ایستاده دوست است یا دشمن، یا اینکه در نیمه شب به پادگان‌های ما حمله انتحاری می‌شود و یا تک تیراندازها در پشت بام خانه‌ها نیروهای ما را با گلوله از دور می‌زنند. حتی بار گذشته که برای مرخصی به ایران بر می‌گشتم پای پله‌های هواپیما یک تک تیرانداز یکی را کشت. حفاظت از شهرهایی که تازه آزاد شدند با گردان‌های افغانی و پاکستانی است. از لبنانی‌ها برای برای دفاع از شهرهای تازه آزاد شده استفاده نمی‌کنند به نظرم چون عرب هستند شرایط بهتری دارند.
-شما نیروهای ایرانی سپاه را هم می‌بینید؟
-سپاه در عملیات‌های کوچک شرکت ندارد، حفظ شهرهای تازه آزاد شده هم با گردان‌های ما و سوری‌هاست. ماموریت‌های بزرگ با سپاه است و یگان‌های سوریه. در هواپیما آنها را می‌بینیم.
-گردان شما هم از «مدافعان حرم» است؟
-بله، اسم گردان ما هم مدافعان حرم است اما به ماموریت‌های مستقیم هم اعزام می‌شویم.
-چرا قبول می‌کنید به جنگ بروید؟
-هم جهاد است هم گفته‌اند اگر بروید اخراجتان نمی‌کنیم از ایران.
-پول چی؟
-سه ماه نزدیک شش میلیون پول می‌گیریم.
-در افغانستان چطور امکان پیدا می‌کنید به ایران بیایید؟کجا اعلام می‌کنید قصد دارید به این نیروها بپیوندید؟
-شیعیان در شهرهای زیادی مساجد دارند، اکثراً امام جماعت در مورد این مسائل صحبت می‌کند و اگر کسی داوطلب باشد به او مراجعه می‌کند و او ما را به فردی که با سپاه در ارتباط است معرفی می‌کند. باید زمینی از افغانستان به تهران بیاییم. بعضی جهاد را یک فریضه می‌دانند و برای دفاع از حرم و اماکن متبرک به سوریه و عراق می‌روند.
-انتخاب با شماست که کجا باشید؟
-بیشتر برای سوریه می‌رویم، اما بعضی از ماها به عراق اعزام می‌شویم.
-شما به عراق رفتید؟
-نه، من تمام این دو سه سال در سوریه بودم.
-محل زندگی خانواده شما کجاست؟
-همسرم و بچه‌هایم در قم ساکنیم. ما ۱۰ سالی هست در ایران هستیم.
-شنیدید که مجلس ایران تصمیم دارد مشکل تابعیت و اقامت افغانی‌ها و پاکستانی‌هایی را که در ایران هستند برای نیروهای «مدافعان حرم» حل کند؟
-بله، این را قبلاً وعده داده بودند، این بار در مجلس عنوان کردند که شاید زودتر عملی شود. گفته‌اند آنها که به جنگ بروند دیگر از ایران اخراج نمی‌شوند.
-اگر در جنگ اتفاقی برای شما بیافتد مبلغی به خانوادهایتان می‌دهند یا نه؟
-گفته‌اند می‌دهیم. اما خانواده‌هایی که فرزندان یا شوهرشان کشته شدند تا به حال پول زیادی نگرفتند و فقط کمک ماهیانه پول و غذا و این چیزها دریافت می‌کنند، اگر هم مریض شوند با یک کارت می‌توانند به درمانگاه‌های دولتی یا بیمارستان‌هایی که سپاه معرفی کرده مراجعه کنند. کلاً عضویت در نیروهای مدافع حرم کمی وضعیت اقامت را بهتر می‌کند، کمک مالی هم می‌شویم.
-از ایران چطور به سوریه اعزام می‌شوید؟
-پایگاه‌هایی هست برای سپاه که مخصوص ماست، مرخصی که تمام شد باید مراجعه کنیم و بگوییم که باز می‌خواهیم به سوریه برویم. زمانی را مشخص می‌کنند و بعد با هواپیما اول به فرودگاه دمشق می‌رویم و از آنجا با اتوبوس به مناطق جنگی اعزام می‌شویم.
-یعنی مستقیم به سمت حرم نمی‌روید؟
-خوب، یگان‌های ما بعضی‌هاشان اطراف حرم هستند، بعضی گردان‌ها خط مقدم هستند، یا باید کمک کنیم شهرها آزاد شوند و یا در شهرهایی که اشغال بوده و آزاد شدند نگهبانی بدهیم.
-در آن شهرها چطور و در کجا نگهبانی می‌دهید؟
-اگر در شهری که آزاد شده باشد پادگان یا ساختمان پلیس باشد در آنجا مستقر می‌شویم، اگر نباشد خانه امن، سیلو یا جایی که پناه بیشتری داشته باشد می‌مانیم.
-خطرش خیلی زیاد است؟
-بله، چند وقت پیش در شب نگهبان را با تیر زدند، به داخل سیلو آمدند همه را قلع و قمع کردند.
-گرفتن اقامت ایران آن قدر ارزش دارد که جان‌تان را به خطر بیاندازید؟
-خوب هم جهاد می‌کنیم، هم پولی هم کمک می‌شود، اخراج هم نمی‌شویم. در یکی از عملیات‌ها گردان ما محاصره شد، چند روز که گذشت مهمات و آذوقه دچار کمبود شد، قرار شد هر کسی فقط یک گلوله نگه دارد برای اینکه قبل از اسارت خود را خلاص کنیم. شانس با ما بود که کمک رسید و محاصره شکسته شد و نجات پیدا کردیم.
