هیهات (رضا مقصدی)

این چیست که در شبانِ من، جاری‌ست ؟
آوای تو؟
یا صدای نیلوفر؟

با هرچه زُلال
از تو می‌گویم.
با پیرهنِ سپیده 
از شبنم.

ای شعرِ شبانه‌های شوریده!

 آ واز تو در کدام گل پژمرد؟
در باغ
پرنده، پر نمی‌گیرد.

این، آتش ِ آشیانه‌ی من نیست
این ، شعله‌ی توست در سخن

                                در من.

من، بی تو شبم درونِ آیینه 
من ، بی تو سکوتِ واژه‌ای گلرنگ

هیهات
چه دور مانده‌ام
هیهات.