رضا مقصدی- همسایگان ما
در خاک‌های خاطره خفتند.
همسایگانِ آینه وُ آه،
آوازِ روسفیدی ِ صبحی بلند را
بر سینه‌ی سپیده نوشتند.
در اوجِ مهربانی ِ دلهای شادمان
در رویش ِ دوباره‌ی یک باغِ ارغوان
این بار هم
آواز های «ناظم حکمت» به خون نشست.
مهتاب، بر سیاهی‌ی تابوت‌ها خمید.
خورشید، بر تباهی‌ی ایام، خیره گشت.
اما ستارگانِ درخشانِ دوردست
رازی شگفت را
با جانِ عاشقانِ جهان گفتند.
فردا اگر ترانه سُرای سپیده‌ها
بر ساحلِ صمیمی ِ دریا سفر کند
زیباتر از همیشه بیفشانَد
آوازهای «ناظم حکمت» را.
*ناظم حکمت شاعرسرزمین ترکیه و شاعر بزرگ آزادی در سال ۱۹۶۳ بر اثر سکته قلبی جان سپرد.
