رضا مقصدی – احمد شاملو، بامدادِ شعر امروز ایران، در ۲۱ آذر ۱۳۰۴ خورشیدی در خانه‌ی شماره‌ی ۱۳۴ خیابان صفی علیشاه تهران، پا به گُستره‌ی گیتی می‌گذارد تا عشق با نور، با غرور “جامی به سربلندیِ آواز عاشقان بردارد”.
عزیز خاطره انگیزم بیژن اسدی پور، سردبیر “دفتر هنر” در امریکا در سال ۷۶ خورشیدی ویژه‌نامه‌ای برای این مردِ مردستانِ شعر امروز ایران ،نشر می‌دهد. ” بوسه به خورشید” را که در باره‌ی شاملو نوشتم نخستین بار در این “دفتر” انتشار یافت.
هم از حماسه ، نشان دارد.
هم از زمانه ی سبز.
هم از جراحتِ پاییز.
هم از ترانه ی تابستان.
نگاهِ نرمِ نوید آفرینِ او به درخت
جوانه را به سر انجام ِ سبز خواهد بُرد
طراوتِ تپشِ تابناکِ او بر خاک
پیام آب ، به خشکی ست.
سرشتِ او به سرشتِ سپیده می مانَد
که از نهایتِ شب
“حجابِ چهره ی جان، می شو د غبار ِ” تنش
پس
از اهالی ی روز ست
ودر حوالی ی سرشارِِ بامدا دِ بهار
هماره ، مَسکن دارد.
اگرچه پنجه ی پاییز ، بر گلوی گُلش
هزار دشنه ، فرود آورد
وشادمانی ی آوازِ ارغوانش را-
به غم نشاندوُ به شیون کشاند وُ پرپر کرد
دل از سپیده وُ آیینه ، بر نمی دارد
هنوز بوسه به خورشید می زند دهنش.
آلمان .کلن .۷۶ خورشیدی
