با مهربانی‌های «چمخاله»

رضا مقصدی – در روزهای تشنه‌ی مرداد/

در من، جوانی‌های لبریزم  تماشایی‌ست./

چشمانِ عاشق‌پیشه‌ام چشمِ ترا  می‌جُست./

دستانِ من از مهر ِتابستان، نشان‌ها داشت/

پاهای من، جا پای نرم ِ تازه را  می‌جُست./

وقتی که خورشید از کمرگاهت گذر می‌کرد.

دریا، گلویش را برای خواندنِ نام ِ تو! تر می‌کرد-

من بودم وُ سرمستی ِ یک ساحل ِ یکدست

من بودم وُ دنیای مست ِ مست.

وقتی نگاه‌های تو، هِی  می‌رفت وُ بر می‌گشت

وقتی که شرم ِ نابهنگامت

در چشمهایم بی اثر می‌گشت-

من بودم وُ شادابی ِلبریز ِهر ساله

با مهربانی‌های «چمخاله».

۷ مردادماه ۹۵