روشنک آسترکی – برنامه‌ای با عنوان «همگرایی همسایگان شرقی اتحادیه اروپا»، لغو روادید را برای اتباع بلاروس، اوکراین، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، مولداوی و گرجستان در نظر دارد اما تا پیش از این تصمیم تنها مولدوای استانداردهای مورد نظر این اتحادیه را رعایت کرده و شامل لغو روادید شنگن برای اتباع خود شده بود.
هرچند رأی‌گیری برای این موضوع تا کنون چندین بار در اتحادیه اروپا به تعویق افتاد اما در نهایت در روز پنجشنبه ۲ فوریه این مصوبه با اکثریت آرا (۵۵۳ رأی مثبت) تصویب شد.
با تصویب نهایی این طرح، دارندگان پاسپورت بیومتریک گرجستانی هر ۱۸۰ روز به مدت ۹۰ روز می‌توانند آزادانه به کشورهای عضو شنگن سفر کنند. این طرح، ۹ ماه به طور آزمایشی انجام می‌شود و در صورتی که شهروندان گرجی درخواست پناهندگی کرده و یا بیش از ۹۰ روز اقامت کنند، به‌طوری که باعث افزایش ریسک در سیاست‌های عمومی و یا امنیت داخلی اتحادیه اروپا گردند، گرجستان از این طرح کنار گذاشته می‌شود.
جدا شدن مسیر گرجستان
در میان کشورهای استقلال‌یافته پس از فروپاشی شوروی سابق، گرجستان توانسته مسیر رشد و پیشرفت را خیلی سریع‌تر از دیگر کشورها به ویژه همسایه‌ی خود، ارمنستان، طی کند و در روابط بین‌المللی نیز از دیگران در منطقه‌‌ی مربوطه پیشی گیرد. یکی از دلایلی که می‌توان برای این امر در نظر گرفت دوری کردن دولتمردان گرجستان از روسیه و نزدیکی به دیگر قدرت‌های منطقه و جهان بود.
پس از فروپاشی اتحاد شوروی سابق و استقلال ۱۴ کشور از روسیه امروزی، هر یک از این کشورها مسیری متفاوت را پیمودند. در سال ۱۹۹۱ سه کشور تازه استقلال‌یافته روسیه، بلاروس و اوکراین سازمان کشورهای مستقل هم‌سود (CIS) را تأسیس و منهای استونی، لتونی و لیتوانی دیگر کشورهای استقلال‌یافته شوروی سابق به این سازمان پیوستند.
هر چند قرار بود کشورهای عضو این سازمان منطقه تجارت آزادی را احداث کنند و اهداف مشترک اقتصادی را جهت تقویت توان اقتصادی خود پیش ببرند اما تا کنون هیچ اقدام مشترک و مؤثری در این سازمان روی نداده است.
اوکراین با اینکه جزو سه کشور مؤسس این سازمان (CIS) بود اما هیچ وقت عضو رسمی آن نشد و در سال ۲۰۱۴ به‌طور رسمی از این سازمان خارج شد.
در این میان گرجستان نیز در سال ۲۰۰۸ خروج خود از این سازمان را اعلام کرد.
کمتر از یک سال بعد در سال ۲۰۰۹ انقلابی با عنوان «گل رز» در گرجستان رخ داد که با اتحاد احزاب و گروه‌های دموکراتیک اپوزیسیونِ دولت وقت، به تغییر دولت منجر شد. از آن پس روابط بین‌المللی گرجستان با تغییرات مثبت قابل‌توجه روبرو گشت.
مناسبات هدفمند اسرائیل و گرجستان
اسرائیل با این نگاه که هرگونه بی‌ثباتی و بحران در قفقاز می‌تواند با سرایت به منطقه خاورمیانه تأثیرات مهمی بر جای گذاشته و احتمال به مخاطره افتادن اسراییل نیز وجود دارد، به دنبال تأمین منافع خویش در این منطقه است.
در این زمینه اسرائیل از نخستین کشورهایی بود که استقلال گرجستان را به رسمیت شناخت و روابط این دو کشور در سال‌های اخیر نیز بسیار نزدیک شده است؛ روابط اسرائیل و گرجستان دارای ابعاد مختلفی است؛ در بُعد نظامی همکاری‌های مشترکی بین این دو کشور برقرار است که اصلی‌ترین آنها فروش تسلیحات نظامی و آموزش نیروهای نظامی- امنیتی و کماندوهای گرجستانی توسط افسران بازنشسته ارتش اسرائیل است. همچنین دو کشور توافقنامه‌هایی در زمینه‌ی مبارزه با تروریسم با یکدیگر امضا کرده‌اند.
در بُعد اقتصادی نیز گرجستان از زمان استقلال، برای اسرائیلی‌ها یک فرصت سرمایه‌گذاری اقتصادی ارزیابی می‌شد.
این دو کشور گام‌های قابل‌توجهی در مسیر توسعه تجارت برداشته و گرجستان نیز در زمینه توریسم و گردشگری و جذب سرمایه‌های اسرائیلی موفق بوده و بهره‌های اقتصادی موثری را به سود خود رقم زده است.
روابط گرجستان و اسرائیل در حدی صمیمانه و دوستانه شده است که میخائیل ساکاشویلی، رئیس‌جمهور گرجستان در مورد اسرائیل می‌گوید: «قسم می‌خورم در تنها نقطه دنیا که احساس می‌کنم همچنان در کشورم هستم، اسرائیل است. هر کس اسرائیل را مورد آزار قرار دهد، باعث می‌شود تا ما در گرجستان نیز مورد آزار قرار بگیریم».
اما نزدیکی روابط اسرائیل و گرجستان برای دولتمردان اسرائیل هدف مهم دیگری را نیز دنبال می‌کند؛ پیشبرد سیاست‌های اسرائیل برای انتقال انرژی! در حال حاضر خطوط لوله انتقال نفت و گاز آذربایجان از طریق خاک گرجستان و ترکیه در حال انتقال انرژی بوده و یکی از مشتریان و مصرف‌کنندگان این محصول استراتژیک اسرائیل است به شکلی که در سال ۲۰۱۳ بیش از یک‌سوم نفت اسرائیل از آذربایجان تأمین می‌شد.
اکنون نیز به اعتقاد بسیاری از کارشناسان یکی از سیاست‌هایی که اسرائیل دنبال می‌کند بالا بردن حوزه نفوذ خود در منطقه قفقاز جنوبی و زیر فشار قرار دادن روسیه و مدیریت روابط روسیه با کشورهایی چون ایران و سوریه است؛ همان سیاستی که اسرائیل در سال‌های اخیر با همین اهداف در جمهوری آذربایجان نیز دنبال کرده است.
حال باید دید لغو قانون ویزای شنگن برای اتباع گرجی، آیا امتیازی برای گرجستان در رابطه با دیگر کشورهای منطقه یا اروپا نیز محسوب می‌شود و در رشد و توسعه این کشور اثرگذار است یا خیر!
