مرتضی اسماعیل پور- در حالی که فشار علیه شهروندان بهایی پس از انقلاب اسلامی در ایران افزایش یافت و طی سالهای حیات حکومت ایران با فراز و نشیب هایی روبرو بود اما تصور می شد به دلیل نزدیک شدن به ایام انتخابات ریاست جمهوری و همچنین شوراها در اردیبهشت ۹۶، برخورد با دگراندیشان و فشار بر آنها کاهش یابد اما در آغاز سال جدید خورشیدی جامعه بهایی ایران شاهد موجی از بازداشت و تفتیش منازل بهاییان بود.
آزیتا رفیعزاده یکی از زندانیان عقیدتی در ایران است که همسر او پیمان کوشکباغی نیز در زندان رجاییشهر دوران محکومیت پنج ساله خود را میگذارند. بشیر کودک خردسال این زوج بهایی تنها برای یک هفته با مرخصی مادر خود توانست ایام نوروز را در کنار وی بگذراند و پس از آن آزیتا رفیعزاده به دلیل عدم تمدید مرخصی به بند زنان زندان اوین بازگردانده شد. آزیتا رفیعزاده به دلیل تدریس به جوانان بهایی در دانشگاه «بی آی چی ای» به چهار سال زندان از سوی قاضی مقیسه محکوم شده است.
در هفتم فروردین، در تعطیلات نوروز، پنج شهروند بهایی توسط ماموران امنیتی استان اصفهان بازداشت شدند. خبرگزاری بهایینیوز گزارش داده است که احسان اشتیاق، عنایت نعیمی، فرزاد همایونی، سهراب نقی پور و سروش پزشکی در حالی بازداشت شدند که منازل آنان نیز مورد تفتیش کامل قرار گرفت و همچنان با گذشت بیش از ۲۶روز، وضعیت پنج شهروند بهایی بازداشت شده در این استان نامعلوم است. همچنین این وبسایت خبری گزارش داده است که وضعیت جسمی تعدادی از این افراد نامناسب است و ماندن آنان در سلولهای بازداشتگاه وزارت اطلاعات استان اصفهان موجب تشدید وضعیت بد جسمی آنان خواهد شد.
به گفته یک منبع آگاه، وضعیت جسمی احسان اشتیاق نامناسب بوده و با وجود پیگیریهای خانواده وی، همچنان این شهروند بهایی که سن بالا دارد در بازجویی سخت بسر میبرد.
فشار علیه جامعه بهایی در ایران در ماه فروردین ۱۳۹۶ با بازداشت هشت شهروند بهایی در بندرعباس، قشم و شیراز ادامه یافت.
به گفته یک منبع مطلع به کیهان لندن، هشت شهروند بهایی به نامهای مهناز جان نثار، نسیم قنواتیان، مارال راستی، آرش راسخی و مهرالله افشار در بندرعباس و فرهاد امری حصاری به همراه امید آفاقی در جزیره قشم و ادیب حق پژوه شهروند بهایی ساکن شهر شیراز همچنان در سلولهای بازداشتگاه اداره اطلاعات تحت بازجویی بوده به اتهام اقدام علیه امنیت ملی و عضویت در تشکیلات بهایی بودهاند.
به گفته این منبع آگاه، این افراد در روزهای اول بدون تفهیم اتهام و دسترسی به وکیل تحت بازجویی قرار گرفتند که پس از تماس بازداشت شدگان با خانوادههای خود معلوم شده آنان با اتهام واهی «اقدام علیه امنیت ملی»، عضویت در تشکیلات بهایی و چند اتهام دیگر روبرو هستند.
بنا بر گزارشها، ماموران به بهانه بازرسی مواد مخدر وارد منزل شدند که پس از ورود بلافاصله با دوربین از تمامی جزییات خانه فیلمبرداری کرده و اموال شخصی این افراد از جمله لپتاپ، کتابهای مذهبی و غیرمذهبی، پول نقد، اسناد مالی و بانکی آنان را با خود بردهاند. پس از پیگیری خانواده این افراد، ماموران وعده دادند که پول نقد و اسناد بانکی بازگردانده میشوند.
ماموران در زمان ورود به منزل مارال راستی درِ خانه وی را شکسته و همچنین منزل همسایه وی را نیز مورد تفتیش قرار داده و وسایل الکترونیک از جمله موبایل، لپتاپ را با خود بردهاند.
ماموران امنیتی شیراز نیز در زمان بازداشت ادیب حق پژوه، اسناد بانکی، چک مشتریان، وجه نقد و دفتر حساب روزانه این شهروند بهایی را با خود بردهاند.
طی ماه فروردین سه تن از زندانیان عقیدتی به نام سرور فروغی مهدی آبادی، سیما کیانی و لیزا تبیانیان که پیش از نوروز بازداشت شده بودند هر کدام با قرار وثیقه آزاد شدند و عزیزالله سمندری پس از گذراندن پنج سال محکومیت به دلیل تدریس در دانشگاه بهاییان از زندان رجاییشهر آزاد شده است.
پس از انقلاب ۵۷ فشار و نقض حقوق شهروندی علیه اقلیت بهایی در ایران نسبت به دیگر ادیان و مذاهب شدیدتر بوده است. به همین دلیل بسیاری از بهاییان مجبور به مهاجرت از ایران شدند. در حال حاضر به گفته بعضی از منابع بهایی، بیش از ۳۰۰ هزار شهروند ایرانی که معتقد به آیین بهایی هستند در ایران زندگی می کنند.
بنا برگزارش خبرگزاری بهایی نیوز، در سال ۱۳۹۵ بیش از ۱۰۶شهروند بهایی بازداشت، ۴۶تن از بهاییان در دادگاه محاکمه شدند، ۸۶تن از بهاییان پس از بازداشت با قرار وثیقه آزاد شدند، بیش از ۳۰۰محل کسب بهاییان پلمب شد، دستکم ۲۶۰بهایی از تحصیل منع شدند، ۶قبرستان بهایی تخریب و یا به آن مکانها بی احترامی شد، یک شهروند بهایی به نام فرهنگ امیری به قتل رسید و یک شهروند بهایی دیگر به نام احمد فناییان که همچنان دلایل قتل وی معلوم نشده، پس از به قتل رسیدن، سوزانده شده است.
هزاران نفر از پیروان آیین بهایی پس از روی کار آمدن حکومت جمهوری اسلامی زندانی، شکنجه یا اعدام شدهاند. بسیاری دیگر از پیروان این آیین نیز از سایر حقوق اجتماعی مانند حق تحصیل، کار یا حق شرکت در انتخابات در کشور مادری خود محروم شدهاند.