دومین شناور ایرانی روز پنجشنبه، ۲۷ مهرماه، در آب‌های کویت غرق شد. پیش از این شناور دیگری ۱۸ مهرماه در همین منطقه غرق شده بود.
مسعود حیاوی، مدیرعامل تعاونی لنج‌داران سلحشوران آبادان، گفته است شناور تازه غرق شده یک لنج باری بود که از سه روز قبل منتظر اجازه مسئولان بندر دوحه برای ورود به آب‌های کویت بود که به دلیل تاخیر در صدور این مجوز طعمه طوفان شد و در آب فرو رفت.
در این شناور ۵ ملوان به همراه یک ناخدای حضور داشتند که یک روز پس از این حادثه در دریا سرگردان بودند که سرانجام به ساحل دوحه منتقل و توسط یک شناور ایرانی دیگر به بندر چوبیده بازگشتند.
مسعود حیاوری می‌گوید این شناور ایرانی حامل محموله‌ای ۱۰۰ میلیون تومانی از تره‌بار صادراتی به بازار کویت بود؛ وی همچنین گفت: تعلل سه روزه مسئولان بندر دوحه در صدور مجوز ورود به این شناور در بروز حادثه روز پنجشنبه بی‌تاثیر نبود.
شناور دیگری که روز ۱۸ مهرماه در ساحل دوحه غرق شد نیز از بندر آبادان به سمت کویت در حرکت و حامل محصولات کشاورزی بود که بر اثر برخورد با سازه‌های یک پل در دست ساخت غرق شد اما تمامی شش نفر سرنشین آن نجات یافتند.
مدیرعامل تعاونی «لنج‌داران سلحشوران آبادان» می‌گوید این لنجها بیمه هستند اما با توجه به قیمت بالای لنج، مالکان آن برای جبران خسارت ناشی از غرق شدن آن با مشکلات زیادی روبرو خواهند بود: «باتوجه به قواعدی که برای تردد شناورهای باری وضع شده است، مالکان لنجها موظف هستند تا برای دریافت جواز کار دست کم بخش‌های از لنج را در مقابل حوادث بیمه کنند اما از سوی دیگر قمیت یک لنج مبلغی در حدود ۴۰۰ میلیون تومان است و با توجه به وضعیت مالی دارندگان این شناورها برای جبران خسارت وارده با مشکل مواجه خواهند بود.»
علاوه بر خطراتی که لنح‌داران خوزستان برای حمل کالا به کشورهای حاشیه خلیج فارس با آن روبرو هستند، آنها با مشکلاتی صنفی و عدم حمایت دولت نیز روبرو هستند.
مسعود حیاوی شهریورماه ۹۶ در گفتگو با خبرگزاری ایلنا گفته بود: «رفته رفته به دلیل وضعت درآمدی و صنفی بسیاری از لنج‌داران آبادانی؛ دریانوردی و شناورداری را رها می‌کنند و به سیگارفروشی و دکه‌داری می‌پردازند. بسیاری از مشکلات لنج‌داران به دلیل عدم توجه مسئولان به مشکلات صنفی است.»
به گفته مدیرعامل تعاونی لنج‌داران آبادان در سال‌های اخیر دست‌کم ۶۰ تا ۷۰ نفر از لنج‌داران عضو این تعاونی تصمیم گرفتند به دلیل گرفتاری‌های صنفی و ناتوانی در پرداخت بدهی‌ها و تامین معاش، لنج‌هایی که کمتر از ۱۵۰ تن گنجایش داشتند را در روخانه‌ها و سواحل اطراف آبادان رها کنند با علم بر اینکه در نتیجه عدم رسیدگی پس از مدتی این لنجها غرق می‌شوند.
مسعود حیاوی گفته است پس از آنکه در سال ۹۲ قیمت گازوییل به یک‌بار افزایش یافت دیگر برای لنج‌داران بهتر بود که لنج‌های خود را رها کنند، شاید بتوان گفت در کل استان خوزستان در این چند سال ۷۰۰ تا ۸۰۰ لنج از در سواحل پهلو گرفتند و دیگر کار نمی‌کنند و صاحبان این لنجها به کارهایی مانند فلافل‌فروشی روی آورده‌اند.
او همچنین درباره مشکلات لنج‌داران برای پرداخت هزینه سوخت می‌گوید: «در این شرایط سهیه‌های سوخت ما بابت هر سفر است که اکنون هر لنج ۴ هزار لیتر بنزین دارد. طبق مقررات باید همه این مقدار را به یکباره تحویل بگیریم در حالی که بیشتر اعضای تعاونی قادر نیستند هزینه نزدیک به هفت میلیون تومانی سهمیه سوخت را تامین و پرداخت کنند، البته این مبلغ بالا و پایین می‌شود زیرا شرکت نفت هر هفته یک قیمت به ما اعلام می‌کند.»
به گفته مسعود حیاوی، در هر لنج به صورت میانگین هشت ملوان کار می‌کند. اما این کارگران مانند لنج‌داران وضعیت مناسبی ندارند.نهایت دستمزد یک ملوانی که بیش از نیمی از سال را روی آب است به یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان می‌رسد.
