سلام بر ایران، سلام بر سرزمین کهن و باستانی، سلام بر زعما و حکامی که در طول هزاران سال قدمت این وطن عزیز برای آن، از جان مایه گذاشتند و مردمشان را مورد تفقد وعنایت قراردادند، سلام بر کورش کبیر که آثار عظمتش در تاریخ ثبت است، در شعر شاعران ضبط است و در آثار باستانی در منظر و مرئی است.
آن ستون‌های بر جای مانده که زلزله‌های چندین هزار سال را پشت سر گذاشته‌اند و رانش زمین را از خود دور کرده‌اند، نشانه بزرگی و عظمت و وقار و بلندای روح و جسم کورش کبیر است، ابرقدرتی که مرزهای ایران‌زمین را به سرزمین‌های دوردست کشاند و آبرو و عزت و حرمت به این آب و خاک داد.
وقتی که انسان مقایسه می‌کند دوره‌های مختلف در عمر این کشور عزیز ایران، که قدمتش به چند هزار سال می‌رسد، وقتی‌که ما آثاری را در کنار آذرشهر تبریز می‌بینیم بنای دوازده هزار ساله، نشانگر این است که این مملکت قدیمی‌ترین جای جهان است؛ کورش ماندگار است تا وقتی‌که بشریت در جهان نفس می‌کشند، همان‌طوری که سلاطین بی‌کفایت و حکام ظالم را تاریخ نوشته و با مطالعه آنها نفرت در وجود خواننده تاریخ ایجاد می‌شود؛ امرایی که در خوش‌گذرانی و حرمسراداری منافع و منابع مردمشان را به فنا دادند، در برابر آنها شخصیت‌های عظیم که حافظ بی‌کرانی کشور بوده‌اند، هرگز فراموش نمی‌شوند و باید مورد تقدیس قرار بگیرند.
کورش کبیر نماد حرمت ایران است، تندیس اقتدار جهانی ایران است، کورش کبیر در تاریخ جای پا دارد، پایش عدالت است، وجدان است، کرامت است، فضیلت است، این بنا که شما در تخت جمشید می‌بینید، در کنار شیراز تنها سنگ‌های محکم بر زمین فرورفته نیست، بلکه آرشیوی است از تنفس آگاهانه و آزادانه مردم معاصر کورش کبیر که زیر سایه اقتدارعظیم او و بنده‌‌پروری کم نظیراو و وطن‌خواهی پر ارج او ما را به خود می‌خواند و متوجه می‌کند.
درود بر بزرگان ایران و سلام بر کورش کبیر.
