در گزارش کوتاهی که به کیهان لندن ارسال شده، آمده است که به دنبال حمله پلیس امنیت به مجلس ترحیم یکی از بستگان آقای بروجردی در روز یکشنبه اول اکتبر (عصر عاشورا) و دستگیری صد نفر و ضرب و شتم و بازداشت آنها که اکثراً زن و کودک بودند، روز شنبه ۲۸ اکتبر نیز مأموران امنیتی به منزل آقای بروجردی حمله کرده و بعد از به هم ریختن کتب و یادداشت‌های وی برخی اسناد و مدارک را ضبط کردند و او را با خود به دادسرای ویژه روحانیت تهران واقع در خیابان زعفرانیه، خیابان مقدس اردبیلی، جنب فرمانداری شمیرانات بردند.
در محل این دادگاه از مراکز به ظاهر قضایی و در حقیقت عامل اجرایی حفاظت اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات قرار دارد و آقای بروجردی مورد رفتار خشونت‌بار فردی به نام عبداللهی قرار گرفت که دادستان ویژه تهران می‌باشد. عبداللهی پس از توبیخ و تهدید بسیار و بازجویی در مورد دیدارهای اندک و جسته و گریخته مردم با آقای بروجردی، محدودیت‌های بیشتر حقوقی و قضایی علیه آقای بروجردی وضع نمود.
سپس یوسفی، شیخ اجرای احکام و قاضی ناظر بر زندان و مصطفی راوندی، منشی او، بدون توجه به وضعیت ناگوار این زندانی رنجدیده، وی را مورد آزار روحی و جسمی قرار دادند. در پایان این جلسه، از ایشان رسما تعهد گرفتند که هرگز در هیچ مراسم دعا و نیایش یا ختم شرکت نکنند و متذکر شدند اگر ایشان در هر جلسه‌ای شرکت کند، با حمله وسیع و برخورد خشونت‌آمیز حکومت مواجه خواهد شد. آنها اذعان داشتند که دستور مستقیم از سپاه دارند که با ایشان و شاگردانش برخورد شود. با آنکه آثار یازده ساله شکنجه‌های زندان اوین او را مبدل به یک معلول و مصدوم نیازمند به توجه و درمان کرده است، ولی حکومت به جای پرداخت غرامت، همچنان به قانون‌شکنی و نقض حقوق شهروندی آقای بروجردی ادامه می‌دهد و عوامل آن مرتکب چنین برخوردهای غیرانسانی می‌گردند.
در حال حاضر، با وجود اینکه مدت حبس ناعادلانه یازده ساله آقای بروجردی به پایان رسیده است، ولی هنوز برای ایشان دو پرونده دیگر را باز گذاشته‌اند و این بار هم مقامات ویژه روحانیت، با اشاره به آن پرونده‌ها متذکر شدند که این پرونده‌ها همچنان باز خواهد ماند تا آقای بروجردی با هیچ جنبش مدنی همراهی نکند و مردم را به برگزاری تجمعات فرا نخواند.
نتیجه این فشارها حصر خانگی است که بسی بدتر از هر زندان می‌باشد، چرا که ایشان در زندان به راحتی از طریق تماس با زندانیان دیگر اعلامیه‌های سیاسی خود را انتقال می‌داد، ولی اینجا در بایکوت عملی قرار دارد.
آقای بروجردی در جریان این بازجویی خواهان بازگشت به زندان شدند، ولی چون حال جسمی و بالینی ایشان خراب بود و احتمال مرگ وی می‌رفت، رئیسی دادستان کل ویژه روحانیت با اصرار او مبنی بر بازگشت به زندان موافقت نکرد. انتظار می‌رود که صاحبان وجدان و مدعیان حقوق بشر از این زندانی سیاسی عقیدتی که به ظاهر بیرون از زندان است و در حقیقت تابلوی اوین در بالای سر منزل وی همچنان نصب می‌باشد، حمایت همه جانبه به عمل آورند.
