فرید خلیفی – شمشیرهای نورانی شباهت زیادی به چراغ‌قوه دارند اما تفاوت زیادی در عملکرد این دو دیده می‌شود. یکی برای مبارزه، یکی برای بهتر دیدن! این‌چنین صحنه‌هایی از سال ۱۹۷۷ بر روی پرده سینماهای زمین ظاهر شدند. نخستین فیلم سینمایی «جنگ ستارگان» با موضوعی تخیلی در همان زمان اکران شد و ساکنان زمین را بیش از پیش به آن واداشت تا فکر کنند جایی که به آن جهان می‌گفتند، تنها سیاره‌ای کوچک به نام زمین است و جهان پهنه‌ای بسیار بسیار گسترده‌تر از اجسام کوچک و بزرگ دیگر نیز هست.
امروز اما چهار دهه است که هنوز آن وسایل عجیب و غریب با پرتوهای درخشان در فیلم‌ها حضور دارند. پرتوهایی نورانی که آنها را پرتوهای لیزر می‌نامیم. آلبرت آینشتاین نخستین کسی بود که در یک‌صد و یک سال پیش نظریه اولیه ایجاد چنین اشعه‌ای را عنوان کرد. حدود چهل سال بعد در ۱۹۶۰، این نظریه به دنیای واقعی وارد شد و پرتو لیزر با استفاده از یاقوت سرخ ساخته شد. لیزر یا همان پرتوهایی متمرکز از نور، که در خطی مستقیم و بسیار سریع حرکت می‌کردند، کمی بعد در دسامبر ۱۹۶۰ با استفاده از گاز هلیوم و نئون نیز ساخته شدند. این‌بار نخستین لیزر گازی در زمین توسط یک دانشمند فیزیک ایرانی‌تبار به نام علی جوان پدید آمده بود. علی جوان، فیزیکدان ایرانی متولد ۱۹۲۶ در تهران و ساکن امریکا بود، که تنها یک‌سال پس از لیزر یاقوتی، نخستین لیزر گازی را در آستانه تولد ۳۴ سالگی خود اختراع نمود.
