در سال ۱۸۵۰ فرانسویان سالی یک کیلو قند مصرف می‌کردند. از سی سال قبل به این طرف سالی ۳۵کیلو مصرف می‌کنند. آنچه موجب این افزایش است، دگرگونی در مواد غذایی است.
مصرف قند در یک قرن ونیم حالت انفجار به خود گرفته و استفاده از چغندر برای تولید قند، به میزان مصرف آن به شدت افزود.
بخش عمده‌ی قندی که ما مصرف می‌کنیم، آن نیست که با چای یا شیرینی می‌خوریم بلکه مقداری است که نحوه‌ی تولید مواد غذایی گوناگون به خورد ما می‌دهد. با این ترتیب، برای هر حبه قندی که می‌خوریم تولیدکنندگان مواد غذایی چهار حبه و نیم به آن اضافه می‌کنند. در تمام کنسروهای سبزیجات مانند نخود فرنگی، هویج، ذرت، موادی که از گوشت خوک تهیه می‌شود، غذاهای آماده شده و البته آشامیدنی‌های شیرین به مقدار زیادی قند وجود دارد.
استفاده زیاده ازحد قند، پیامدهای بسیاری دارد که یکی از آنها افزایش کالری اضافی در غذاهاست که مستقیماً جذب می‌شود و وضع مزاجی ما را تغییر می‌دهد. پژوهش‌هایی که درباره تحول میکرب در دندان به عمل آمده نشان از یک تغییر ناگهانی در وضع دندان، پیدایش باکتری‌ها و افزایش کرم‌خوردگی دندان است. وضع هضم غذا نیز به خاطر مصرف بیش از اندازه‌ی قند به نحو قابل ملاحظه‌ای تغییر پیدا کرده است.
شیرینی قند موجب افزایش قند (گلوکز) در خون است که ادامه‌ی آن به ابتلای به بیماری قند (دیابت) منجر می‌شود. آمریکاییان به این نتیجه رسیده‌اند که افراط در مصرف مستقیم قند موجب ابتلا به بیماری سرطان کبد می‌شود. این نکته نیاز به توجه دارد که در آمریکا در هر آشامیدنی غیر از آب، قند وجود دارد و شاید کمتر ملتی آشامیدنی‌هایی مانند کوکا کولا و پپسی و فرآورده‌‌های مشابه آن را به اندازه آمریکاییان مصرف می‌کنند. ارتباط بین مصرف قند و چاقی روشن است و نیازی به دلیل اضافی ندارد. باید دانست که رژیم بدون قند که از سال‌های ۱۹۷۰ در غرب ترویج شده به همان میزان رژیم تقلیل کالری و شاید بیشتر از آن نیز مؤثر است.
جالب آنجاست که تقریباً تمام شرکت‌های بزرگ تولید قند دائماً درباره‌ی مسائل مربوط به محیط زیست و خودداری از سم‌پاشی و یا بذرهای تغییر شکل داده شده تبلیغ می‌کنند و حال آن که سمومی که به وسیله‌ی قند بر بدن اثر می‌گذارند به مراتب مهم‌تر هستند. بیشتر کارشناسان مسائل بهداشتی در سراسر جهان بر این باورند که خطر مصرف زیاد قند از سیگار کشیدن چندان کمتر نیست. مصرف قند مانند یک بیماری همه‌گیر سلامت بشر را تهدید می‌کند که متأسفانه هنوز در راه محدود ساختن زیان‌های آن، قدمی برداشته نشده است.
*منبع: مجله فرانسوی لوپوان
*ترجمه از کیهان لندن
