نریمان مصطفایی، مدیرکل دفتر ستاد ملی بازآفرینی شهری میگوید در شهر تهران «اتاق‌نشینی» رواج پیدا کرده است.
در اتاق‌نشینی آنهایی که نمی‌توانند حتی یک واحد مسکونی ارزان و مناسب در حومه شهر به صورت مستقل پیدا کنند یکی از اتاقهای یک واحد مسکونی را اجاره میکنند و از آشپزخانه و سرویس بهداشتی و حمام اشتراکی با چند خانواده دیگر استفاده میکنند.
به گفته این مسوول، بالغ بر ۱۹ میلیون بدمسکن در ایران وجود دارد که از این تعداد ۱۱ میلیون نفر حاشیه‌نشین هستند. این اقشار غالبا به دلیل توسعه نامتوازن و مشکلات ناشی از فقر در حاشیه شهرها و سکونتگاه‌های غیررسمی زندگی می کنند. بر اساس آمار، جمعیت حاشیه‌نشین از ۴.۵ میلیون نفر در دولت اصلاحات به ۱۰ تا ۱۱ میلیون نفر در پایان دولت‌های نهم و دهم رسیده است.
ایسنا نوشته تراکم جمعیتی، نبود شغل مناسب، بالا بودن هزینه‌های معیشتی و هزینه‌های مسکن باعث ایجاد پدیده «اتاق‌نشینی» در کلان‌شهرها شده است.
مدیرکل دفتر ستاد ملی بازآفرینی شهری شرکت عمران و بهسازی شهری ایران حاشیه‌نشینی را مولود فقر شهری و توسعه نامتوازن شهرها دانست و گفت: «وقتی برنامه آمایش نداریم یعنی توسعه فعالیت‌ها و جمعیت بر ساختار مناسب نیست، لذا طبیعی است اگر برنامه‌ریزی نباشد در یک گروهی از ساکنین که جزو فقرا و گروه‌های کم درآمد هستند در جای رسمی شهر نمی‌توانند ساکن شوند و لذا به دلیل شرایط ویژهای که دارند در یکسری از مناطقی که از نظر قیمت، ساختار مناسب است سکنی می‌گزینند».
نریمان مصطفایی با اشاره به اینکه در حاشیه شهرها یکسری چالش‌های اجتماعی، اقتصادی، زیستی وجود دارد، افرود: «طبیعی است در جاهایی که برنامه‌ریزی شده نباشد یکسری مسایل و مشکلات را هم با خودش به همراه می‌آورد».
مدیرکل دفتر ستاد ملی بازآفرینی شهری وزارت راه و شهرسازی توضیح داده، از دهه ۸۰ به بعد اکثر مهاجران، تهیدست شهری به این مناطق ورود می کنند. این افراد قادر به تهیه مسکن در شهر نیستند و در این مناطق سکنی می‌گزینند.
