فرید خلیفی – یونان باستان، ۲۶۰۰ سال پیش. شواهد به دست آمده نشان می‌دهند که مردم این سرزمین باستانی برای آنکه قایق‌های خود را از تنگه‌ای خشک عبور دهند از مسیرهای ریلی ۶ تا ۸٫۵ کیلومتری و واگن‌های که بر روی آن گذاشته بودند استفاده می‌کردند تا این انتقال را انجام دهند. نیروی محرکه آن واگن‌ها از مردان قوی یا حیوانات تأمین می‌شد. بیش از دو هزار سال بعد در قرن شانزدهم میلادی و در اروپا از مسیرهای ریلی که با چوب ساخته شده بودند، تا واگن‌های سنگین توسط اسب‌ها بر روی آن کشیده شوند.
اما آنچه امروزه راه‌آهن می‌نامیم، در قرن هجدهم با آهنی شدن مسیرهای ریلی آغاز شد و سپس در قرن نوزدهم با ساخت لکوموتیوهای بخار و شکوفایی آنها، به سرعت در سراسر زمین تکثیر یافت.
