(رضا مقصدی)
یک کوچه‌ی خلوت
یک کوچه‌ی بی‌انتها، با اندکی باران
یک کوچه‌ی با حوصله، ما را فراخوانده‌ست.
برخیز وُ چترِ روشنت را- شادمان- بردار!
شاید که از فردای فروردین، سخن گفتیم.
یا شاید از اردیبهشتِ «رشت»
با رستخیزِ آن چمن، گفتیم.
تا جانِ ما اینگونه، سرزنده‌ست
آن کوچه، فرخنده‌ست.
گیلان فقط رشت نیست (با ظهور و نقش آفرینی روسیه این شهر [که در مسیر ارتباطی بود] برجسته شد و رشد کرد). وگرنه پایتخت اصلی گیلان را همه می دانند که چیست.