بحران آب در سرزمین‌های خشک مانند ایران دیر یا زود به یک مشکل فراگیر و حل نشدنی تبدیل می‌شود. طبیعت اما چرخه‌ای حیاتبخش و بارآور دارد که اگر با مدیریت و کارشناسی از آن بهره برده شود، می‌تواند خشکی و خشکسالی را به رویش و بارش تبدیل کند؛ به شرط آنکه این چرخه‌ی معجزه‌آسا که بین خاک و آب و هوا جریان دارد، با آتش سهمناک سودجویی و مسئولان نالایق و نادان از کار نیفتد: خاک و آب و هوا در این چرخه با یکدیگر بده و بستان دارند و همدیگر را بازتولید می‌کنند. این چرخه اما در ایران امروز مانند حوزه‌های دیگر به شدت آسیب دیده و یا اصلا از کار افتاده است.
اینجا آبشار «او بِن» (زیرِ آب) در «سنگده» و اعماق جنگل «دودانگه» در استان مازندران است:
