سفیر امارات در آلمان: انقلاب اسلامی ایران در چهل سالگی چیزی برای هورا کشیدن ندارد

-تهران عناصر حیاتی برای حفظ ثبات اقتصادی ندارد و سیاست‎های دولت نتوانسته زندگی قابل قبولی برای ایرانی‎ها فراهم کند.
-وقتی یک دولت کنترل خود را بر ارز از دست می‎دهد تسلط خود بر اقتدار و حاکمیت‎اش را از دست داده و در نتیجه تمام اعتماد مردم را از دست می‌دهد.

دوشنبه ۹ مهر ۱۳۹۷ برابر با ۰۱ اکتبر ۲۰۱۸


علی عبدالله محمد الاحمد سفیر امارات در آلمان در مقاله‎ای که در پایگاه خبری گلف نیوز منتشر شده به وضعیت آشفته اقتصادی ایران پرداخته و با شرحی از شکست‌های اقتصادی جمهوری اسلامی تاکید کرده رژیمی که برای مردم خود آینده‎ای نامعلوم و درمانده بجا گذاشته نباید تصور کرد برای دیگران آسایش به ارمغان بیاورد.

عکس: Ramachandra Babu/©Gulf News

محمد الاحمد در ابتدای این مقاله خاطره‎ای از سفر خود به تهران نقل می‎کند و می‏‌نویسد: «در لابی هتل‎ «اسپینانس» یکی از بزرگترین هتل‎های تهران متصدی پذیرش هتل از من عذرخواهی کرد و گفت با عرض معذرت هیچ یک از کارت‎های اعتباری شما را نمی‎توانیم قبول کنیم و وقتی تعجب فراوان را در صورت من دید توضیح داد که در ایران ما فقط هزینه‎ها را نقدی دریافت می‎کنیم چون سیستم‎های بانکی ایران به شبکه بین‎المللی کارت اعتباری وصل نیست.»

وی با یادآوری این خاطره ادامه می‎دهد: «من با همدردی به او نگاه کردم و با خود فکر کردم تفاوت بسیاری میان این است که تصمیم بگیری به این سیستم جهانی متصل نباشی یا تو رو از اتصال به این سیستم منع کرده باشند، من سکوت کردم چون می‎دیدم کارمند هتل هم که بی‎تقصیر است از این ماجرا شرمنده است. از هرچه بگذریم عاقلانه‎تر این است که این حرف‎ها را اصلاً در تهران به زبان نیاوریم.»

در ادامه می‌خوانیم: «نه تنها هتل کارت اعتباری مرا قبول نمی‎کرد بلکه دستگاه‌های خودپرداز (ATM) نیز کارت را قبول نمی‌کردند. مهمترین تجریه من از سفر به ایران این بود که پول نقد با خود به همراه داشته باشم.»

وی می‌افزاید: «بسیاری از افراد مثل من احتمالاً از خودشان می‎پرسند چه بر سر ایران خواهد؟ این پرسش در مورد این نیست که رژیم سرنگون می‎شود یا نه، پرسش اینجاست که نتیجه‎ی سیاست‎های اقتصادی ایران چه خواهد بود؟ مواردی مثل بیکاری، تورم و فساد، رشد اقتصادی و جذب سرمایه‌گذاری؟ آیا سرمایه‎گذاران خارجی با وجود آگاهی از مخاطرات و ریسک سرمایه‎گذاری در ایران حاضرند به این کشور بیایند؟ آیا سرمایه‌گذاری در بازار ایران آنقدر سود دارد که ارزش خطر کردن داشته باشد؟»

سفیر امارات در آلمان سپس توضیح می‌دهد: «با در نظر گرفتن عدم اتصال ایران به شبکه مالی جهانی، پاسخ به این پرسش‎ها از دو منبع ممکن است. اولین گزارش‎ها مربوط به شاخص‌های اعتباری نهادهای آماری است. موسسه معتبر اعتبارسنجی «فیچ و مودیز» قدرت مالی و ظرفیت اعتباری کشورها را می‎سنجد. طبق گزارش‎های این موسسه ایران در هیچ کدام از لیست‎ها قرار ندارد. در واقع شرایط اقتصادی ایران به نحوی است که کشور بسیار خطرناکی برای سرمایه‎گذاری محسوب می‎شود زیرا هیچ قانون مشخصی برای حفاظت از سرمایه‎های خارجی وجود ندارد.

منبع دومی که می‎شود به آن استناد کرد گزارش مجله معتبر اکونومیست است. این مجله به این مسئله اشاره می‎کند که با خروج آمریکا از توافق اتمی با ایران پیش‌بینی می‎شود سرمایه‎گذاری خارجی و صادرات نفتی از ایران متوقف و دچار فروپاشی شود.

این مسئله موجب بروز مشکلاتی در امور مالی می‎شود که دولت را با این مسئله مواجه می‎کند که دیگر نمی‎تواند بدهی‎های بین‎المللی خود را پرداخت کند و از کسری بودجه دولت، بخش امور مالی بانکی بیشترین آسیب را می‎بیند.»

نویسنده ادامه می‎دهد که بدهی‎ بالای بانک‎های ایران و اقتصاد آمرانه ناشی از دخالت مقام‎های سیاسی در نظام بانکی و عدم توانایی بانک‎ها در پرداخت وام، فرصت‎های تجاری برای سرمایه‎گذاری را از بین می‌‏برد و رشد اقتصادی متوقف می‎شود.

محمد الاحمد به این نکته نیز اشاره می‎کند که دولت ایران سیاست‏‌های اقتصادی خود را روی هند و چین مترکز کرده تا فشار اقتصادی آمریکا را کاهش دهد. از سوی دیگر کشورهای اروپایی به دلیل تحریم‏‌های آمریکا می‌‏ترسند وارد بازار ایران شوند. در عین حال، قراردادهای میان ایران با چین و هند تهاتری [نفت در برابر کالا] است.

ایران دیگر نمی‎تواند سرمایه‎گذار خارجی جذب کند و درپی تکیه بر توان داخلی است. بسیاری از سرمایه‎گذارها از ایران فرار کرده‌اند. رویاهای آنها وقتی فهمیدند مخاطرات بازار ایران ارزش ریسک ندارد نقش بر آب شد.

نویسنده به گزارش کونومیست استناد کرده و می‌نویسد، محبوبیت حسن روحانی کاهش پیدا کرده است. او در جذب سرمایه‎گذاری خارجی و به راه انداختن پروژه‎های اقتصادی خصوصی که وعده‎ داده بود ناموفق مانده است. همچنین روحانی نتوانسته جلوی دخالت‎های سپاه در اقتصاد را بگیرد.

پرسش دیگر این است که چه کسی نفت ایران را خواهد خرید؟ میانگین تولید نفت این کشور ۲٫۵ میلیون بشکه در روز است در حالی که پس از خروج ترامپ از توافق اتمی تقاضا برای خرید نفت ایران به ۶۰۰ هزار بشکه کاهش پیدا کرده و اتحادیه اروپا  نیز برای جایگزین‎ کردن نفت ایران گزینه‎های مناسب دیگری دارد.

از دیگر مشتریان بزرگ نفت ایران کشورهای ژاپن و کره جنوبی هستند که آنها هم وابستگی به نفت ایران را کم کرده‌اند. واردات نفت کره از ایران ۴۰ درصد کاهش یافته. واردات نفت روزانه چین و هند ۱٫۳ میلیون بشکه است و حیات ایران وابسته به این صادرات است. هند اکنون در حال مذاکره با آمریکا برای کاهش نیمی از واردات نفت از ایران است. ایران با کاهش قیمت فروش نفت روی هر بشکه تخفیف حتی ۹۵ درصدی می‎دهد.

کارشناسان پیش‎بینی کرده‌اند در بهترین شرایط ایران قادر نخواهد بود بیشتر از ۱٫۷ میلیون بشکه در روز نفت بفروشد این در حالیست که ایران پیش از خروج آمریکا از برجام روزانه ۲٫۵ میلیون بشکه نفت می‎فروخت.

در این مقاله به تورم شدید در ایران نیز اشاره شده و آمده است که کاهش اعتبار ارزش ریال در مقابل ارزهای خارجی و گرانی و کاهش قدرت خرید مردم از دیگر بحران‎های اقتصادی ایران است. بنابراین اگر فرض کنیم که ایران بتواند در تولید داخلی به خود متکی باشد قدرت خرید مردم با توجه به نرخ تورم برای خرید همان کالا نیز کافی نیست.

تفاوت بین نرخ دولتی و آزاد ارز خطر بزرگی برای اقتصاد ایران به شمار می‌‏رود و منجر به سقوط ریال شده است. سقوط ارزش ریال باعث می‎شود مردم پول خود را به ارزهای خارجی تبدیل کنند. وقتی یک دولت کنترل خود را بر ارز از دست می‎دهد در واقع تسلط خود بر اقتدار و حاکمیت‎اش را از دست داده و در نتیجه تمام اعتماد مردم نیز از بین می‌رود. مردم می‎بینند بدون آنکه خودشان نقشی داشته و یا مقصر باشند دارایی‎ها خود را از دست می‎دهند و احتمالا بزرگترین اشتباه آنها این بوده که به حکومت باور داشتند.

محمد الاحمد در ادامه می‎نویسد، حقیقت این است که تهران عناصر حیاتی برای حفظ ثبات اقتصادی را ندارد و سیاست‎های دولت نتوانسته زندگی قابل قبولی برای ایرانی‎ها فراهم کند.

او در پایان این مقاله نوشته آمار روشن‌تر از هر کلمه‎ای صحبت می‎کند. ۴۰ درصد مردم ایران زیر خط فقر زندگی می‎کنند و نرخ بیکاری بین جوانان به ۳۰ درصد افزایش پیدا کرده. طبق آمارهای جهانی بیشترین درصد معتادان در ایران هستند و این شرایط کشوری است که دارای چهارمین دخایر نفت خام در جهان است.

بطور منطقی وقتی تهران پیش روی مردم خود آینده‎ای نامعلوم همراه با درماندگی گذاشته نباید تصور کرد برای دیگران شادی و آسایش به ارمغان بیاورد.

رژیم ایران قرار است تا چند ماه دیگر در فوریه ۲۰۱۹ چهلمین سالگرد آنچه آن را انقلاب اسلامی نامیده جشن بگیرد اما در حقیقت چیزی برای هورا کشیدن ندارد.

*منبع: گلف نیوز
*نویسنده: علی عبدالله محمد الاحمد سفیر امارات در آلمان
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۰ / معدل امتیاز: ۰

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=131716

3 دیدگاه‌

  1. sattar beheshti

    ولایتی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام شنبه ۷ مهر در سخنانش به مناسبت «هفته دفاع مقدس?!» در دانشگاه آزاد گفت: «از یمنی‌ها یاد بگیریم که چگونه در برابر تهدید و تحریم مقاومت می‌کنند. به جای لباس لنگ می‌بندد! و اسلحه به دست دارند! و چند تکه نان خشک دستشان است! با پای پیاده ! و سعودی‌ها از دست این‌ها عاجز شدند.»
    ولایتی افزوده بود: «این‌که دشمن به دنبال آن است که ما هسته‌ای و موشکی نباشیم و در منطقه نیز بروز و ظهوری نداشه باشیم !، پاسخ ما این است که این‌جا خانه ماست !? و این‌ها حق ما هستند!!! و این‌گونه نیست که اجازه بدهیم انگلیس و آمریکا در منطقه باشند اما ایران نباشد!!.»

  2. ارتشتاران

    مخالفم!چرا که اعتقاد دارم این رژیم بطرز عجیبی در سرکوب و کنترل مردم و مخالفینش موفق بوده بطوریکه ملت برای دلار ۱۰۰/۰۰۰ ریالی جیغ و هورا میکشند و فراموش کرده اند سال ۹۰ شمسی دلار تنها ۱۰/۰۰۰ ریال بود!نقطه قوت اینها در سرکوب و به بند کشیدن هرگونه رای و نظر مخالف دقیقا نقطه ضعف محمدرضاشاه بود و سبک حکمرانی نرم خویانه و دموکراتیک وی باعث سقوط سلسله پهلوی شد

  3. ناشناس

    با سفیر امارات کاملا موافق هـستم .هـمکارى و هـمپیمانى ملت هـاى منطقه باعث پیشرفت و ابادانى خواهـد شد

Comments are closed.