نمایشگاه جدیدی به تازگی در موزه هنری فرای (Frye) در شهر سیاتل ایالات متحده افتتاح شده است که کارهای مشترک رامین حائری‌زاده، رکنی حائری‌زاده و حسام رحمانیان هنرمندان مشهور ایرانی مقیم دوبی را به نمایش گذاشته.
در«باران دوست را از دشمن نمی‌شناسد» از برادران حائری‌زاده و حسام رحمانیان آثاری در زمینه هنر چیدمان (installation)، نقاشی‌هایی روی کاغذ و انیمیشن‌های استاپ موشن [که در آن سوژه را فریم به فریم حرکت داده و تصویر آن را توسط دوربین ضبط می‌کنند. از توالی این تصاویر به نظر می‌رسد که سوژه به خودی خود در حال حرکت است] خلق کرده‌اند که در آنها مواد و عناصر به کار رفته برای نقد واقعیت‌های معاصر تغییر شکل و فرم داده شده‌اند.
این هنرمندان آثار خود را با نقاشی از روی عکس‌های ویدئوهای آنلاین و خبرهای تلویزیونی، در مورد همه چیز، از اعتراضات به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ ایران تا عروسی پرنس ویلیام و کیت میدلتون، تهیه کرده‌اند.
موزه فرای در مورد آثار این هنرمندان توضیح می‌دهد که: «این هنرمندان در کار خود با جدا کردن تصاویر خبری از زمینه اصلی‌شان و -با جدا شدن- این پیکرها از زمینه هنری، به صورت عجیب و غریبی درمی‌آیند و با باز شدن معنای پر رمز و راز آن، ارزش سرگرم‌کننده‌ی رپرتاژ خبری و همچنین دید بیننده‌ی منفعل رسانه‌های جمعی را به چالش می‌کشند.»
هنرمندان با تأکید بر اهمیت گزارش‌دهی درباره دوره‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم، می‌خواهند توجه ویژه‌ای به مسائل مهم چون فرهنگ، هویت جنسیتی و مکانیسم‌های قدرت داشته باشند.
رامین حائری‌زاده متولد ۱۹۷۵ در تهران و رکنی (رکن‌الدین) حائری‌زاده متولد ۱۹۷۸ در تهران و حسام رحمانیان متولد ۱۹۸۰ در ناکسویل هستند و از سال ۲۰۰۹ در دوبی ساکن شده و به کار هنری می‌پردازند.
در سال ۲۰۱۴ رکنی حائری‌زاده در مقاله‌ای در وبسایت ArtAsiaPacific آثار و نحوه کار و شرایط زندگی‌شان را به عنوان یک مورد از «برابری واقعی» توصیف کرد.
او با ستایش از همکاران هنری خود می‌گوید: «هماهنگی و همکاری ما برای پیدا کردن یک ایده نو یا گفتگو در مورد نحوه چیدمان آثارمان و مواردی از این قبیل است.»
به گفته‌ی وی، «اگر ما بتوانیم با نفس خود و «منیّت» مبارزه کنیم و پرسش‌هایی را که مربوط به پول و سهم و منافع است، پاک کنیم و اوقاتی را با هم سپری کنیم آنگاه می‌توانیم به فراتر از خودمان ارتقا یابیم.»
با بررسی آثار این هنرمندان تا به امروز، نمایشگاه موزه‌ی فرای شامل «از دریا تا سپیده‌دم» (۲۰۱۷-۲۰۱۶) و «ماخت شون» (۲۰۱۶) می‌شود- بازتاب در بحران جهانی مهاجرت. همچنین آثار دیگری به نمایش گذاشته شده‌اند مانند «کوه شیرینی بیگ راک [سنگ بزرگ]» (۲۰۱۵) که در آن آثار واژگون شده توسط ستیزه‌جویان داعش، با جهش یافتن و تغییر به صورت موجودات خیالی اسطوره‌ای، عملکرد سانسورکنندگانشان را خنثی می‌کنند؛ «نامه» (۲۰۱۴)، که بزرگنمایی اعتراضات نمایشی و هیجانی ناشی از تبلیغات رسانه‌ای، از گروه فمینیستی اوکراینی «فِمِن» است؛ «حکمرانی زمستان» (۲۰۱۳-۲۰۱۲)، یک اقتباس نامناسب و مضحک از پوشش خبری ازدواج شاهزاده ویلیام و کیت میدلتون است که بر ماهیت محرمانه و سراسر کدبندی شده از یک مراسم تشریفاتی تأکید دارد؛ و «دقیقاً آن چیست که یک خانه‌ی امروزی را متفاوت و جذاب می‌کند؟» (۲۰۱۱-۲۰۱۰) تصاویر رسانه‌ای از تظاهرات ایرانیان در سال ۲۰۰۹ را به یک مراسم زشت از هیولاهای حیوانی انسان‌نما تغییر می‌دهد.
این هنرمندان، آثار انفرادی خود را در کارگاه آموزش عالی تعمیرات در تورین ایتالیا (۲۰۱۸)، موزه‌ی هنرهای معاصر بارسلون (مّکبا) در اسپانیا (۲۰۱۷)، موسسه‌ی هنرهای معاصر در بوستون آمریکا (۲۰۱۵)، و گالری هنر زوریخ در سوئیس (۲۰۱۵)، به نمایش گذاشته‌اند. انتشارات موس تک‌نوشته‌ای در سال ۲۰۱۵ با عنوان «رامین حائری‌زاده- رکنی حائری‌زاده- حسام رحمانیان» درباره‌ی آثارشان منتشر کرد.
موزه‌ی هنری فرای به عنوان میراث چارلز و اِما فرای که از پیشتازان برجسته‌ی اقتصادی و کلکسیونرهای هنر در اوایل قرن بیستم سیاتل آمریکا بودند، برای اولین بار در سال ۱۹۵۲ درهایش را به روی مردم باز کرد. چارلز فرای فرزند یک مهاجر آلمانی بود که به آمریکا آمد تا در آیووا به کشاورزی بپردازد. فرای به سیاتل نقل مکان کرد و در آنجا حرفه‌ی موفقی را بنیان نهاد. او و همسرش اِما، کلکسیونر و حامیان مشتاق آثار هنری شدند. کلکسیون آثار هنری آلمانی آنها که عمدتا متعلق به اواخر سده نوزدهم و اوایل سده‌ی بیستم بودند، مجموعه آثار افتتاحیه‌ی موزه‌ی هنری فرای شدند.
نمایشگاه «باران دوست را از دشمن نمی شناسد» تا ۲۸ آوریل ۲۰۱۹ ادامه خواهد داشت.
*منبع: کیهان لایف
*ترجمه و تنظیم از کیهان لندن
