پریرخ شاه‌یلانی که با نام «پری زنگنه» شهرت دارد در پاییز سال ۱۳۳۹ در پیامد یک حادثه رانندگی بینایی هر دو چشم خود را از دست داد، ولی هرگز از پای ننشست و زانوی غم در بغل نگرفت. او در این سال‌ها نه تنها در زمینه‌های مختلف موسیقی، از فولکلور تا اپرا، توانست موفقیت‌های بسیاری به دست آورد، بلکه در دیگر زمینه‌های هنر هم درخشید؛ از نگارش قصه‌های کودکانه تا گردآوری ترانه‌های محلی. یکی از مهمترین کتاب‌های او جمع‌آوری فرهنگ نام‌های اصیل ایرانی است.
پریرخ شاه‌یلانی که زمانی به او لقب «حنجره طلایی» داده بودند، خواندن را از کودکستان در ایران آغاز کرد، و از آن زمان تا به امروز هرگز دست از آوازخواندن برنداشت. «آواز پری‌ها» تنها خاطرات او نیست، بلکه نگاهی است به موسیقی معاصر ایران که پری زنگنه بدون شک در آن سهم بسزایی دارد.
احمد رأفت گزارشی از مراسم رونمایی این کتاب در حضور پری زنگنه تهیه کرده است.
