احمد رأفت – حزب‌الله پس از حملات اسرائیل در سال گذشته میلادی که موجب کشته شدن بسیاری از فرماندهان ارشد و میانی این گروه و به ویژه رهبران آن چون حسن نصرالله و هاشم صفی‌الدین شد، ناتوان از مقابله با ارتش این کشور و از دست دادن بخش قابل توجهی از تسلیحات خود، به ویژه موشک‌هائی که از جمهوری اسلامی دریافت کرده، جنگ خود را از زمین به فضای مجازی منتقل کرده است. «چدار» (Cedar) نام ارتش سایبری حزب‌الله است که مرکز آن در محله شیعه‌نشین ضاحیه در حومه جنوبی بیروت قرار دارد.
«چدار» پس از کشته شدن بسیاری از اعضا و فرماندهان حزب‌الله توسط پیجرهائی که قبل از رسیدن به دست این گروه توسط اسرائیل دستکاری شده بودند، فعالیت‌هایش را بطور قابل توجهی افزایش داده است. یک کارشناس امنیت سایبری لبنانی که به دلایل قابل درک می‌خواهد نامی از او برده نشود، به کیهان لندن می‌گوید «پس از حملای پیجری اسرائیل و کشته شدن حسن نصرالله و هاشم صفی‌الدین، فعالیت‌های ارتش سایبری حزب‌الله و بودجه آن که توسط جمهوری اسلامی تأمین می‌شود بطور قابل توجهی افزایش یافته است.» همین کارشناس در ادامه از «افزایش ۶۰۰ درصدی بودجه Cedar و اشتغال بیش از ۳۰۰ هکر در مرکز ضاحیه» می‌گوید. آو در ادامه می‌افزاید «پس از حملات پیجری تا اول ماه مارس ۲۰۲۵، دست‌کم ۲۵۰ حمله سایبری به وبسایت‌های اسرائیلی انجام گرفته است. در روزهای گذشته شدیدترین یگان سایبری به نام «رضوان» وابسته به «چدار» موفق به هک وزارت امنیت ملی اسرائیل و تمام ۱۱ سازمان زیرمجموعه آن از جمله، پلیس، اداره سلاح و مهمات، سازمان زندان‌ها و آتش‌نشانی شده و توانسته اطلاعاتی را در رابطه با شماری از شهرک‌نشینان دارای سلاح منتشر سازد.
به گفته این کارشناس لبنانی، «اسرائیل تنها کشوری نیست که مورد حملات ارتش سایبری حزب‌الله قرار گرفته است. این ارتش سایبری تا کنون به شبکه‌های ارتباطی و وبسایت‌هائی در آمریکا، بریتانیا، مصر، پادشاهی سعودی، اردن، امارات متحده عربی و حتی نهادهای وابسته به حکومت خودگردان فلسطین در کرانه باختری رود اردن نیز حمله کرده است.» اطلاعاتی که این کارشناس سایبری در اختیار کیهان لندن قرار داده است، از سوی یکی از مهم‌ترین شرکت‌های امنیت سایبری آمریکائی- اسرائیلی به نام «چک پوینت تکنولوژی» نیز که معتقد است حزب‌الله «پیچیده‌ترین و تاثیرگذارترین سازمان تروریستی خاورمیانه در فضای مجازی» است، تأیید می‌شوند.
اداره ملی سایبری اسرائیل در دسامبر ۲۰۲۴ نسبت به افزایش حملات فیشینگ هکرهای لبنانی و ایرانی هشدار داده بود. این هکرها با جعل هویت شرکت امنیت سایبری آمریکایی F5، ایمیل‌های حاوی بدافزار به مقامات فناوری اطلاعات در اسرائیل ارسال کرده بودند.
البته «چدار» از سال ۲۰۱۲ میلادی فعال است ولی از سال ۲۰۲۱ به خطری جدی برای شبکه‌های مجازی در منطقه و در خارج از آن تبدیل شده است. هکرهای وابسته به ارتش سایبری حزب‌الله در نوامبر ۲۰۲۳ مرکز پزشکی «زیو» در شهر «صفد» اسرائیل را هدف قرار دادند و در این حمله موفق شدند به سیستم‌های اطلاعاتی بیمارستان نفوذ کرده و اطلاعات بیماران را به سرقت ببرند. به گفته مقامات اسرائیلی، این حمله بخشی از استراتژی گسترده‌تر جمهوری اسلامی برای هدف قرار دادن زیرساخت‌های غیرنظامی در اسرائیل بوده است.
در نشست ناقوره که پس از خاتمه آتش‌بس ۶۰ روزه که ۷ آذر آغاز شده و قرار بود ارتش اسرائیل از لبنان خارج شود، مسائل دیگری هم در دستور کار قرار داشتند. اسرائیل در پایان آتش‌بس ۶۰ روزه عمده ارتش خود را از لبنان خارج کرد ولی هنور در پنج نقطه در خاک این کشور حضور دارد و قرار هم نیست به زودی از این مناطق عقب‌نشینی کند. ارتش اسرائیل تا اطلاع ثانوی در تل‌الحمامص در جنوب شهرک خیام، جل الدواویر بین مرکبا و حولا، جبل الدیر در جنوب عیترون، جبل البلاط بین رامیه و مروحین و در جنگل‌های لبونه و علما الشعب باقی خواهد ماند. ادامه حضور در این پنج نقطه برای تامین امنیت پنچ شهرک اسرائیل شلومی، زرعیت، آویوم، مارگلیوت و متولو است که ۶۰ هزار نفر از ساکنان آن بلافاصله پس از حملات حزب‌الله بعد از ۷ اکتبر مجبور به ترک آنجا شدند و هنوز هم به خانه‌هایشان باز نگشته‌اند.
بر مبنای توافقی که ۷ آذر برای پایان دادن به جنگ بین اسرائیل و لبنان به دست آمد، حزب‌الله یا هر گروه مسلح دیگری در لبنان نباید هیچ اقدام تهاجمی علیه اسرائیل انجام دهد، و اسرائیل نیز از جانب دیگر متعهد شده است هیچ اقدام تهاجمی علیه اهدافی در لبنان از زمین، هوا و دریا انجام ندهد. بر اساس قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد ارتش و نیروهای امنیتی لبنان تنها گروه‌های مسلحی هستند که حق حضور در جنوب لبنان را دارند.
یکی دیگر از بندهای این توافق مستقیما به فعالیت‌های جمهوری اسلامی در خاک لبنان ارتباط دارد: تمامی تأسیسات غیرمجاز تولید تسلیحات و لوازم جانبی آن و همچنین زیرساخت‌های مرتبط با آنها برچیده خواهد شد و نیروهای ارتش لبنان در تمام مرزها و گذرگاه‌های این کشور مستقر خواهند شد وشبه‌نظامیان حزب‌الله به شمال رودخانه لیتانی عقب‌نشینی خواهند کرد. ظاهرا بندهای این توافق همگی تا کنون اجرا شدند. مراکز تولید موشک و دیگر مهمات در جنوب لبنان متوقف یا تعطیل شده‌اند، ولی ارسال اسلحه از سوی جمهوری اسلامی برای حزب‌الله، اگرچه نه مانند سابق، ولی به صورت قاچاق از سوریه ادامه دارد. درگیری قاچاقچیان وابسته به حزب‌الله با نیروهای امنیتی دولت جدید سوریه و بمباران این مناطق در چندین مورد از سوی نیروی هوائی اسرائیل، تائیدی بر این واقعیت است.
در نشستی که با حضور نمایندگان دولت‌های اسرائیل و لبنان در ناقوره برگزار شد، برای حل مشکلات بین دو کشور تصمیم به تشکیل سه کار گروه گرفته شد. دولت اسرائیل نیز برای نشان دادن حسن نیت خود بلافاصه پنج شهروند لبنانی را که در جریان جنگ اخیر دستگیر کرده بود، آزاد کرد و به دولت این کشور تحویل داد. یکی از این سه کارگروه مسئولیت بررسی مناقشات مرزی بین دو کشور به ویژه در امتداد «خط آبی» (مرزی که لبنان را از اسرائیل و ارتفاعات جولان جدا می‌کند) و منطقه‌ایست که با نام «مزارع شعبا» شهرت دارد. این منطقه به مساحت ۲۵ کیلومترمربع در تقاطع اسرائیل، سوریه و لبنان قرار دارد. برای سازمان ملل متحد مالکیت این ناحیه به سوریه تعلق دارد، ولی سوریه آن را بخشی از خاک لبنان می‌داند. اسرائیل در جریان جنگ ۶ روزه (۱۵ تا ۲۱ خرداد ۱۳۴۶) که سومین جنگ میان اسرائیل و کشورهای عربی ( مصر، سوریه، اردن و عراق) بود، این باریکه مرزی را اشغال کرد. دو کار گروه دیگر یکی در رابطه با ادامه حضور ارتش اسرائیل در پنج نقطه استراتژیک و دیگری مربوط به آزادی شهروندان لبنانی در زندان‌های اسرائیل تشکیل شده‌اند.
