ترزا می نخست وزیر بریتانیا روز جمعه ۲۴ مه ۲۰۱۹ برابر با سوم خردادماه ۹۸ با استعفا از رهبری حزب محافظه‌کار از مقام نخست‌وزیری کناره‌گیری کرد. این تصمیم در پی سه مرحله تلاش ناکام وی برای جدایی از اتحادیه اروپا صورت گرفت.
ترزا می روز جمعه سوم خردادماه در سخنرانی کوتاهی در برابر دفتر نخست وزیری اعلام کرد دو هفته دیگر بطور رسمی از رهبری حزب محافظه‌کار کناره‌گیری می‌کند. این اقدام به معنای استعفا از ریاست دولت نیز هست.
ترزا می‌در بیانیه‌ای که در مقابل خانه شماره ۱۰ خیابان داونینگ محله وست‌مینستر لندن خواند گفت «برای من روشن شده که منافع بریتانیا با یک نخست وزیر تازه بهتر تأمین می‌شود.»
او افزود که روند انتخاب رهبر جدید حزب محافظه‌کار از هفته آینده آغاز می‌شود و وی از اینکه نتوانسته برکسیت را اجرا کند متأسف است.
ترزا می همچنین گفت که با بیان اینکه مجلس عوام انگلیس با توافقی که بعد از مذاکره با اتحادیه اروپا درباره برکسیت به‌دست آورده بود مخالفت کرد افزود: «هرچه در توان داشتم برای قانع کردن نمایندگان پارلمان جهت حمایت از توافق انجام دادم اما متأسفانه موفق نشدم. سه بار تلاش کردم.»
ترزا می‌در پایان بیانیه‌ی اعلام استعفایش در حالی که به شدت احساساتی شده بود با بغض و چشمانی اشک‌آلود گفت که نخست وزیری بریتانیا بزرگترین افتخار زندگی‌اش بوده و خوشبخت است که افتخار خدمت به سرزمینی را داشته که به آن عشق می‌ورزد.
گفتنی است که ترزا می خود از مخالفان برکسیت بوده ولی پس از اعلام نتایج رفراندوم خروج از اتحادیه اروپا که رأی‌دهندگان آن را تأکید کردند وی در برابر خبرنگاران عبارت معروف «برکسیت، یعنی برکسیت!» و تمام توان خود را برای اجرای آن به کار گرفت.
در مقابل، طرفداران خروج از اتحادیه اروپا که امروز به منتقدان جدی ترزا می تبدیل شده‌اند، معتقدند که ناکامی او به این دلیل است که در اجرای وعده‌هایش برای اجرای طرح خروج بریتانیا از اروپا ناموفق بوده است.
روز پنجشنبه ۲۳ ماه مه برابر با دوم خردادماه نیز دولت بریتانیا در پی اعتراض شدید طرفداران برکسیت به عقب‌نشینی‌های نخست وزیر، رأی‌گیری طرح خروج از اتحادیه اروپا در پارلمان را که قرار بود هفته اول ژوئن انجام شود به تعویق انداخت.
ترزا می در حالی ۱۷ خردادماه رسماً به کار خود به عنوان نخست وزیر بریتانیا پایان می‌دهد که در سال ۲۰۱۶ و تنها اندکی پس از همه‌پرسی برکسیت به نخست وزیری بریتانیا رسید و جانشین دیوید کامرون شد. دوره نخست وزیری او یکی از کوتاه‌ترین دوره‌های زمامداری دولت در بریتانیا پس از جنگ جهانی دوم به شمار می‌رود.
حالا ناظران از بوریس جانسون وزیر خارجه پیشین بریتانیا که از طرفداران سرسخت برکسیت است، آندرآ لیدسام وزیر مستعفی کابینه، مایکل گوو وزیر محیط زیست، جرمی هانت وزیر امور خارجه، دومینیک راب وزیر مستعفی کابینه، ساجد جاوید وزیر کشور و امبر راد وزیر کار به عنوان جانشینان احتمالی ترزا می در سمت نخست وزیری بریتانیا نام می‌برند. گفته می‌شود بخت بوریس جانسون برای این مقام بیش از دیگران است.
روند انتخاب جانشین ترزا می در حزب محافظه‌کار دو ماه پیش‌بینی شده و بر این اساس اواخر ماه ژوئیه رهبر جدید حزب محافظه‌کار مشخص خواهد شد.
با رندی که «برکسیت» پیش می‌رفت، اعلام استعفای ترزا می چندان دور از ذهن نبود و برخی تحلیلگران او را قربانی خروج انگلیس از اتحادیه اروپا عنوان می‌کنند. ترزا می تصمیم داشت لایحه اصلاح شده قرارداد خروج را برای بار چهارم به رأی پارلمان بگذارد اما در روزهای گذشته هم‌حزبی‌های خودش و نمایندگان حزب محافظه‌کار در پارلمان این کشور فشار زیادی را برای کناره‌گیری ترزا می برای استعفا وارد آوردند.
تنش در مناسبات بریتانیا و اتحادیه اروپا پیشتر نیز مارگارت تاچر، جان میجر و دیوید کامرون دیگر نخست وزیران محافظه‌کار را با فشارهای سیاسی و ناکامی در قدرت روبرو کرده بود.
ای دادوبیدادنه نه ترزاچراگریه می کنی کمی بیا زیر عبای آقاآرامش پیدامی کنی