(+ویدئو) از شیوههای احیای ذخایر دریایی ساخت زیستگاه‌های مصنوعی است که به روش‌های مختلف توسط دولتها، بخش خصوصی و بومیان مناطق ساحلی انجام میگیرد که البته نیازمند اعتبارهای لازم است.
اما به دلیل عدم اعتبار کافی و همچنین ناآگاهی، برای ساخت زیستگاه‌های مصنوعی در ایران که در جنوب به «منگف» یا «شعره» مشهور است، از ابزاری استفاده میشود که از یکسو کارآیی لازم را ندارند و از سوی دیگر در بلندمدت زیان آن علیه سلامت گونه‌های مختلف آبزیان به ویژه ماهیها زیاد است. در نهایت نیز این آسیب‌ها سلامت انسان را تهدید میکند.
استفاده از انواع لاستیک (تایر) یا بشکههای پلاستیک که از مواد شیمیایی سمی ساخته شده‌اند یکی از علل آسیب رساندن به چرخه طبیعت است که سبب آلودگی بستر دریاها و آسیب رساندن به آبزیان میشود.
فعالان محلی محیط زیست تلاش میکنند با اطلاعرسانی در مورد رعایت استانداردهای ساختن زیستگاه‌های مصنوعی، پرورش‌دهندگان بومی را با زیان‌های مواد سمی آشنا کرده و آنها را از روش‌های غلط در چنین فعالیت‌هایی بازدارند.
صفحه اینستاگرام اوشیان‌ایران «oceanairan» با اشاره به استفاده از ابزارهایی مانند لاستیکهای فرسوده ماشین، سنگ و بلوک جهت ساخت صیدگاه مصنوعی در استان بوشهر مینویسد، «استفاده از لاستیکهای فرسوده که تاریخ مصرفشان تمام شده و آماده تجزیه هستند، به عنوان زیستگاه مصنوعی جهت صید بیشتر، چالش جدی فراروی ما قرار داده است. تجزیه لاستیکهای خودرو در زیر آب باعث رها سازی مواد شیمیایی مانند کربن سیاه، سولفور، اکسید روی و پروکسید میگردد.
با توجه به این موضوع که لاستیکهای مورد استفاده ساخت کارخانهها و کشورهای مختلف میباشند، طیف وسیع از مواد شیمیایی مضر علاوه بر مواد شیمیایی ذکر شده وارد دریا میشود. سرنوشت مواد شیمیایی رها شده بسیار خطرناک است و طی فرآیندی به نام تجمع زیستی وارد بدن ما و فرزندانمان میشود.»
این در حالیست که در سایه‌ی بیتوجهی و بیمسئولیتی ارگانها و نهادهای مربوطه، آلوده کردن محیط زیست شدت بیشتری گرفته است.
صفحه اینستاگرامی «بوشهر فیشینگ» که رویدادهای محلی مربوط به وضعیت شغلی صیادان جنوب ایران را منعکس میکند اخیراً ویدئویی منتشر کرده که نشان میدهد ماموران شهرداری عسلویه در اقدامی عجیب سطلهای زباله شهری را در ساحل خلیج فارس با آب دریا شستشو می‌دهند.
