«دختر آبی»؛ شعری از رضا مقصدی

                               شعری به رنگِ آتش.
                               شعری به رنگِ عشق.
                               شعری به رنگِ «دختر آبی».
                               در زخمِ شعله‌بارِ دلم جاری‌ست.

                               با عاشقان بگویید:
                               این آسمانِ غمزده‌ی تاریک
                               امشب چرا؟ چگونه؟
                               از خنده‌ی سپیدِ «سحر»
                               خالی‌ست.