کانون صنفی معلمان با صدور بیانیه‌ای از کمپین «اعتصاب ۱۴۰۰» حمایت کرد. هزاران نفر از کارگران پیمانی صنعت نفت ایران در هشت استان و بیش از ۶۶ شرکت پیمانکاری حاضر در پتروشیمی‌ها، پالایشگاه‌ها و پروژه‌های نفتی از روز شنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۰ دست به اعتراض زده‌اند.
ده‌ها هزار کارگر به اعتصاب پیوسته و اعلام کرده‌اند تا رسیدن به خواسته‌هایشان به این اعتصاب ادامه خواهند داد.
کارگران بخش‌های دیگر صنعتی کشور از جمله کارگران شرکت «دیار خودرو» از زیرمجموعه‌های صنایع اتومبیل‌سازی و کارکنان پیمانکاری نیروگاه رامین اهواز نیز به این اعتصاب پیوسته‌اند.
کارکنان رسمی پالایشگاه شیراز هم روز گذشته به این اعتصاب پیوستند و گفته شده بخش دیگری از کارکنان رسمی واحدهای پتروشیمی از روز چهارشنبه نهم تیرماه اعتصاب خواهند کرد.
https://kayhan.london/1400/04/06/%da%af%d8%b3%d8%aa%d8%b1%d8%b4-%d8%a7%d8%b9%d8%aa%d8%b5%d8%a7%d8%a8%d8%a7%d8%aa-%d8%b3%d8%b1%d8%a7%d8%b3%d8%b1%db%8c-%d8%af%d8%b1-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86%d8%9b-%da%a9%d8%a7%d8%b1%da%af%d8%b1
گروه‌ها و تشکل‌های صنفی مختلفی از این اعتصابات حمایت کرده‌اند. «اتحادیه آزاد کارگران ایران»، «شورای بازنشستگان ایران»، «جمعی از آموزگاران شاغل و بازنشسته»، و همچنین خانواده‌های دادخواه کشته‌شدگان اعتراضات آبان۹۸ از جمله گروه‌ها و تشکل‌های صنفی هستند که از اعتصاب کارگران حمایت می‌کنند.
کانون صنفی معلمان ایران نیز روز دوشنبه ۷ تیر ۱۴۰۰ با صدور بیانیه‌ای اعلام کرده که «همدرد و همراه» کارگران است.
در بخشی از این بیانیه آمده که «مشکلات اقتصادی متعدد، از جمله رکود تورمی ناشی از تحریم‌ها، بیکاری، کاهش ارزش پول ملی و در نتیجه کاهش قدرت خرید مردم بخش‌های زیادی از ملت را زیر خط فقر قرار داده است. در این شرایط وضعیت کارگران به ویژه کارگران روزمزد، پیمانکار و پروژه‌ای اسفناک‌تر است.»
متن کامل بیانیه کانون صنفی معلمان ایران به شرح زیر است:
به نام خداوند جان و خرد
به روایت گزارش‌ها و آمار رسمیِ نهادهای مختلف کشور، جامعه ایران از مسائل مختلف از جمله نابسامانی‌های عمیق اقتصادی رنج می‌برد و فشارهای معیشتی بر اقشار مختلف مردم ایران به سطح بی‌سابقه‌ای رسیده است. مشکلات اقتصادی متعدد از جمله رکود تورمی ناشی از تحریم‌ها، بیکاری، کاهش ارزش پول ملی و در نتیجه کاهش قدرت خرید مردم بخش‌های زیادی از ملت را زیر خط فقر قرار داده است. در این شرایط وضعیت کارگران به ویژه کارگران روزمزد، پیمانکار و پروژه‌ای اسفناک‌تر است.
تحت تأثیر همین شرایط بخش‌های قابل توجهی از این گروه از کارگران پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاه‌های وابسته به صنعت نفت دست از کار کشیده و خواهان بهبود شرایط کار و افزایش دستمزد خود شده‌اند. کارگرانی که از حداقل‌های زندگی انسانی محروم‌اند، تلاش می کنند تا از طریق این اعتصاب و طرح مطالبات مشروع خود، شرایط را برای تداوم زندگی فراهم کنند.
برخی از مطالبات آنان که تا کنون پاسخ مثبتی هم دریافت نکرده است شامل:
افزایش دستمزد ماهانه در سطح خط فقر (۱۲ میلیون تومان)، تغییر نوبت مرخصی به ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی، پرداخت به موقع دستمزدها، کوتاه شدن دست پیمانکاران از صنعت نفت، لغو اخراج کارگران و قوانین برده‌وار مناطق آزاد اقتصادی، پایان دادن به امنیتی‌سازی محیط‌های کار، به رسمیت شناخته شدن حق تشکل‌یابی، برگزاری تجمع و اعتراض کارگران، رعایت استانداردهای بهداشتی، محیط‌زیستی و ایمنی محیط کار و…
مروری بر مطالبات مطرح شده نشان می‌دهد خواسته‌های کارگران اعتصابی شکل دیگری از مطالباتی است که ما معلمان در دو دهه گذشته به کرّات تکرار کرده‌ایم.
لذا کانون صنفی معلمان تهران ضمن اعلام همبستگی با همه اقشار آسیب‌پذیر، حقوق بگیران و کارگران زحمتکش ایران و اعلام حمایت از مطالبات کارگران معترض صنعت نفت، از حاکمیت می‌خواهد بجای هزینه کردن از منابع متعلق به مردم به نام تامین امنیت، منابع موجود را صرف تامین خواسته‌های مشروع و بحقِ حقوق‌بگیران و به ویژه کارگران کند که بالاترین تضمین کننده امنیت برای هر جامعه و نظامی است.
ما به عنوان یک تشکل صنفی که نمایندگی بخش‌هایی از معلمان را بر عهده داریم به کارگران معترض اعلام می‌کنیم که همدرد و همراه شما هستیم و مطالبات مادی و معنوی شما مطالبات ما نیز هست.
کانون صنفی معلمان ایران (تهران)
