یک هفته پس از پرتاب ۱۶ موشک بالستیک در رزمایش سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، همزمان با دور هشتم مذاکرات اتمی وین، وزارت دفاع جمهوری اسلامی از «پرتاب موفق» موشک ماهواره‌بر «سیمرغ» خبر داد.
سخنگوی فضایی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی پنجشنبه نهم دی‌ماه گفت ماهواره‌بر سیمرغ حامل «سه محموله تحقیقاتی» است که با سرعت ۷۳۵۰ متر بر ثانیه در ارتفاع ۴۷۰ کیلومتری قرار داده شدند.
او توضیح داد که وزارت دفاع قبلاً به قابلیت پرتاب ماهواره‌های کوچک با ماهواره‌برهای «سفیر» و «قاصد» رسیده بود و «توسعه پرتابگرهایی با قابلیت بالاتر مد نظر شد» و در همین راستا طراحی و توسعه صورت گرفت.
وی در خصوص عملکرد ماهواره‌بر «سیمرغ» ادعا کرده «در این پرتاب عملکرد اجزای پایگاه فضایی و عملکرد مراحل ماهواره‌بر به درستی انجام و در نهایت اهداف تحقیقاتی مد نظر از این پرتاب محقق شد.»
پیشتر در نیمه دسامبر خبرگزاری آسوشیتدپرس گزارش داده بود که بر اساس تصاویر ماهواره‌ای و نظرات کارشناسان به نظر می‌رسد که جمهوری اسلامی برای پرتاب یک موشک ماهواره‌بر آماده می‌شود.
در سال‌های اخیر بارها پرتاب موشک‌های ماهواره‌بر از سوی جمهوری اسلامی به خاطر «نقص فنی» با شکست مواجه شد. ناموفق بودن پرتاب موشک‌های ماهواره‌بر آنقدر زیاد شده بود که محمدجواد ظریف وزیر خارجه جمهوری اسلامی و چند مقام دیگر نظام بحث «خرابکاری» آمریکا و اسرائیل در پروژه‌های موشکی ایران را مطرح کردند. برای نمونه، در بهمن ۱۳۹۸ قرار بود به مناسبت «سالگرد پیروزی انقلاب» برای نشان دادن اقتدار نظام ماهواره‌بر «ظفر» پرتاب شود اما موتور آن درست عمل نکرد و بعد از پرتاب در اقیانوس هند سقوط کرد و باعث آبروریزی نظام شد.
شکست «ظفر»! موتور موشک نکشید و «نماد خودباوری» نظام در اقیانوس هند سقوط کرد!
و از آنجا که همه چیز در جمهوری اسلامی «معکوس» است، گزارشگر تلویزیون دولتی هم «شمارش معکوس» را معکوس شمرد: به ترتیب اعداد تا یازده!گزارش کامل:https://t.co/pL9YtXIayN#ماهواره_ظفر pic.twitter.com/OOV4ZqVNfa
— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) February 9, 2020
اینبار نیز برخی منابع غیررسمی می‌گویند پس از پرتاب موشک بخش‌هایی از «سیمرغ» در بیابان‌های استان سیستان و بلوچستان سقوط کرده است. برخی منابع نیز ادعا می‌کنند سرعت موشک به حد کافی نرسید و برخلاف ادعای سخنگوی نیروهای مسلح پرتاب موفق نبوده است.
برخی کاربران می‌گویند بخشی از موشک که در بیایان سقوط کرده مربوط به پوشش کلاهک آن است. هنوز اخبار تأیید شده یا رسمی در مورد سرنوشت «سیمرغ» در دست نیست. در گذشته وقتی مأموریت موشک‌های ماهواره‌بر شکست می‌خورد تا مدتی مقامات در مورد آن سکوت می‌کردند و بعدا گزارش‌های دقیق در مورد آن توسط رسانه‌های بین‌المللی به نقل از منابع نظامی یا شرکت‌های تحقیقاتی که مجهز به ماهواره پیشرفته هستند منتشر می‌شد.
https://twitter.com/alireza_m0radi/status/1476486437302415362
در جریان مذاکرات اتمی میان جمهوری اسلامی ایران و ۱+۴ در دوران دولت حسن روحانی نیز هرگاه مذاکره‌کنندگان از تیم محمدجواد ظریف یا عباس عراقچی مجبور بودند عقب‌نشینی کنند، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی یا اقدام به برگزاری رزمایش‌های موشکی و پرتاب موشک‌های ماهواره‌بر میکرد و یا از طریق شبه‌نظامیان و گروه‌های نیابتی به منافع آمریکا و اسرائیل و همچنین کشورهای عربی حمله میکرد تا هم درد آن عقب‌نشینی را برای طرفداران نظام تسکین دهد و هم با اختلال در مذاکرات به غرب و همه مذاکره‌کنندگان حالی کند که عقب‌نشینی در «دیپلماسی» به معنی این نیست که «میدان» نیز عقب‌نشینی می‌کند! چنانکه برجام هم فرصتی جانانه در اختیار رژیم ایران گذاشت تا برنامه‌های اتمی و موشکی و شبه‌نظامی خود را توسعه دهد!
در دی‌ماه ۱۳۹۹ که فشارها به عباس عراقچی و تیم مذاکره‌کننده جمهوری اسلامی در وین برای گفتگوهای موشکی و منطقه‌ای زیاد شده بود، امیرعلی حاجی‌زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در یک سخنرانی گفت «غلط می‌کند کسی بخواهد در بحث توان موشکی مذاکره کند.» او تهدید کرد «محدودیت بُرد ۲هزار کیلومتر موشکی ابدی نیست» و اعتراف کرد «هرآنچه از توان موشکی در غزه و لبنان می‌بینید با حمایت جمهوری اسلامی ایران صورت گرفته است.»
حالا نیز پرتاب ماهواره‌بر «سیمرغ» در شرایطی صورت گرفته که زمزمه‌هایی از عقب‌نشینی جمهوری اسلامی در مذاکرات وین با فشارهای چین و روسیه به گوش می‌رسد. این اقدام می‌تواند از یکسو پیام به غربی‌ها باشد که اصرار دارند علاوه بر مذاکرات اتمی باید تهدیدات منطقه‌ای و موشکی جمهوری اسلامی نیز باید متوقف شود و از سوی دیگر پیام به مذاکره‌کنندگان به ویژه حسین امیرعبداللهیان و علی باقری کنی به شمار میرود که حواسشان را در مورد عقب‌نشینی احتمالی بر سر «مسائل ناموسی انقلاب» جمع کنند. اگرچه این تیم وزارت خارجه جمهوری اسلامی مانند ظریف و عراقچی هیچکاره است و از رهبری رژیم دستور می‌گیرد.
اینهمه در حالیست که در سال‌های گذشته وزارت خارجه آمریکا در دولت دونالد ترامپ اعلام کرده بود جمهوری اسلامی ایران به اسم پرتاب ماهواره‌های علمی و تحقیقاتی موشک‌های بالستیک تست می‌کند.
همچنین جریان «ولایتمدار» پرتاب موشک‌های بالستیک همزمان با آغاز مجدد مذاکرات وین را اقدامی از سوی «میدان» برای تقویت موضع جمهوری اسلامی و خدمت به «دیپلماسی» در وین خواندند. این جریان روند مذاکرات تیم ظریف و عراقچی با غرب را سازش و تسلیم میدانست. به ویژه آنکه در دولت حسن روحانی اصرار بر این بود که در مقطعی که مذاکرات انجام می‌شود اقدامات تحریک‌آمیز صورت نگیرد.
در شرایطی که حامیان پروپاقرص نظام افرادی مانند امیرعبداللهان و باقری کنی را «دیپلمات‌های مقاومت» می‌دانند و حساب ویژه‌ای روی آنها باز کرده‌اند، برای آنان بسیار گران تمام خواهد شد اگر آنها نیز به دستور علی خامنه‌ای مجبور به عقب‌نشینی در برابر فشارهای غرب شوند! چنانکه فشارهای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و روسیه سبب شد در مورد «نصب دوربین‌های آژانس در مجتمع کرج» که آنهمه لاف و گزاف درباره آن زده شده بود، کوتاه بیایند و همین نیز موجی از انتقاد به سوی علی باقری کنی و حسین امیرعبداللهان سرازیر ساخت حال آنکه آنها نیز مانند ظریف و عراقچی فقط مجری اوامر رهبری جمهوری اسلامی هستند.
