یک زندانی سیاسی در زندان «شیبان» اهواز پس از یک هفته اعتصاب غذا در اعتراض به محرومیت از حق دادرسی عادلانه و همچنین عدم رسیدگى پزشکى جان باخته است.
به گزارش منابع حقوق بشری، عادل کیانپور زندانی سیاسی که دومین سال حبس خود را در زندان «شیبان» اهواز می‌گذراند از روز شنبه ۴ دی ماه ۱۴۰۰ اعتصاب غذا کرده بود. اعتصاب غذای این زندانی در پی محرومیت از حق دادرسی عادلانه، عدم دسترسی به حق مرخصی و عدم رسیدگی پزشکی بوده است. در پی اعتصاب غذای این زندانی، وضعیت جسمی او به شدت وخیم شد اما مسئولان زندان اهواز هیچ توجه و رسیدگی به وضعیت او نکردند و در نهایت این زندانی سیاسی جان خود را از دست داد.
عادل کیانپور در امردادماه سال ۱۳۹۹ توسط نیروهای امنیتی اهواز بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات این شهر منتقل شد. وی در دوران بازجویی از حق دسترسی به وکیل محروم بود.
این زندانی سیاسی به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «تشویق اذهان عمومی به قصد برهم زدن امنیت کشور» در مجموع به تحمل سه سال حبس تعزیری محکوم شده بود.
سازمان حقوق بشر اهواز روز شنبه ۱۱ دی ۱۴۰۰ خبر جان باختن این عادل کیانپور را در پی اعتصاب غذا اعلام کرد و در صفحه اینستاگرام خود نوشت: «عادل کیانپور زندانی سیاسی محبوس در زندان «شیبان» اهواز پس از یک هفته اعتصاب غذا در اعتراض به محرومیت از حق دادرسی عادلانه و بدون رسیدگى پزشکى، بعد از ظهر روز شنبه درگذشت.»
این نخستین‌بار نیست که یک زندانی سیاسی و دگراندیش پس از اعتصاب غذا در زندان‌های جمهوری اسلامی جان خود را از دست می‌دهد. وحید صیادی نصیری فعال سیاسی پادشاهی‌خواه نیز آذر ۱۳۹۷ در پی اعتصاب غذا در زندان قم به بیمارستان منتقل شد اما در بیمارستان جان باخت.
سازمان عفو بین‌الملل به تازگی در گزارشی با عنوان «ایران: یک دهه مرگ بدون مجازات در بازداشت و شکنجه بدون پاسخگویی» از جان باختن ۷۲ زندانی در طول ۱۰ سال گذشته در ایران به دلایل مختلف از جمله اعتصاب غذا و عدم رسیدگی پزشکی خبر داد.
این گزارش به دنبال انتشار خبر جان باختن یاسر منگوری زندانی سیاسی کُرد در بازداشتگاه‌های امنیتی جمهوری اسلامی منتشر شد.
در سال‌های گذشته همچنین تعدادی از زندانیان سیاسی در اعتراض به شیوه دادرسی و عدم دسترسی به حقوقی چون حق درمان و حق مرخصی، به اقداماتی چون دوختن لب و پلک و حتا خودسوزی دست زده‌اند.
خالد پیرزاده زندانی سیاسی مشروطه‌خواه که در زندان کارون اهواز محبوس است آخر هفته گذشته با انتشار یک فایل صوتی از زندان اعلام کرد در یک اقدام اعتراضی، یکی از پلک‌های خود را در زندان دوخته است.
بر اساس این فایل صوتی که از این زندانی سیاسی در شامگاه پنج‌شنبه ۹ دی ۱۴۰۰ در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، او گفته است که این اقدام اعتراضی را همچنین به دلیل «خُلف وعده مسئولان» و «بی‌احترامی‌های مکرر به خانواده‌اش» انجام داده و مسئولان زندان پس از این اقدام او، اجازه ملاقات وی با پزشک زندان را نداده‌اند.
علی محمدی‌مقدم یک زندانی سیاسی دیگر نیز آذرماه امسال در اعتراض به بی‌توجهی مسئولان زندان اورمیه به مطالباتش برای دومین بار در طول یکسال و نیم گذشته لب‌های خود را دوخت.
مهدی دارینی دیگر زندانی سیاسی در آبان‌ماه امسال در اعتراض به رفتار بازجوی خود اقدام به خودسوزی اعتراضی کرد و با دخالت نگهبانان و زندانیان، پس از خاموش کردن آتش، به بهداری اوین منتقل شد.
این موارد بجز شکنجه و آزار و اذیت جسمی و روحی علیه زندانیان و همچنین نگهداری آنان در سلول‌های انفرادی و یا انتقال زندانیان دگراندیش و سیاسی به بندهای محکومان به جرائم جنایی و خطرناک است که به مرگ آنان نیز منجر شده است.
با وجود مستنداتی که درباره فشار بر زندانیان سیاسی در دوران بازداشت موقت و در زمان تحمل حبس و مرگ آنها منتشر می‌شود و همچنین با وجود اقدامات اعتراضی برخی زندانیان چون اعتصاب غذا، دوختن لب، خودسوزی و… اما باز هم مقامات رژیم ایران ادعا می‌کنند حقوق زندانیان در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های جمهوری اسلامی رعایت می‌شود.
