گسترش ابعاد فقر و فلاکت؛ فروش پلاسمای خون در ایران: هربار ۹۰ هزار تومان!

فروش پلاسما یکی دیگر از شیوه‌های کسب درآمد ناچیز است که مردم در ایران به آن روی آورده‌اند. یک مرکز اهدای پلاسما در تهران در ازای اهدای پلاسما در هر بار ۹۰ هزار تومان پول به اهداکننده پرداخت می‌کند.

«مرکز پلاسمای خون یافت‌آباد» در تهران در ازای هر بار اهدای پلاسما ۹۰ هزار تومان پول به اهداکننده می‌دهد. این موضوع سبب شده صف‌های طولانی برای اهدای پلاسما در این مرکز تشکیل شود. مردم از زن و مرد و پیر و جوان به این مرکز می‌آیند تا در ازای اهدای پلاسما، رقم ناچیزی دریافت کنند. اهداکنندگان از اقشار کم‌درآمد هستند که همین چند ده هزار تومان ناقابل هم برایشان مهم است.

روزنامه همشهری در گزارشی درباره اهدای پلاسما در این مرکز نوشته که در کل تهران ۹ مرکز برای این کار وجود دارد که ۳ مرکز در جنوب شهر هستند و بجز مرکز پلاسمای یافت‌آباد، یکی در «اسلامشهر» و دیگری در ابتدای جاده ملارد به مراجعه‌کننده‌ها خدمات می‌دهند. گزارشگر همشهری چنین تصویر می‌کند که: «وارد سالن مرکز می‌شوم. چند نفر روی تخت‌ها دراز کشیده‌اند و پرستارها از بازویشان خون می‌گیرند.»

پریسا اقبال مدیر «مرکز پلاسمای خون یافت‌آباد» به همشهری گفته که مبلغ مربوطه نه برای خرید و فروش پلاسما بلکه برای قدردانی از مردم نیکوکار به‌ عنوان جبران هزینه رفت و آمد به اهداکننده‌ها پرداخت می‌شود.

https://kayhan.london/1396/04/27/%d9%81%d8%b1%d9%88%d8%b4-%d9%85%d8%ba%d8%b2-%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%ae%d9%88%d8%a7%d9%86-%d9%85%d9%86%d8%a8%d8%b9-%d8%ac%d8%af%db%8c%d8%af-%d8%af%d8%b1%d8%a2%d9%85%d8%af-%d9%81%d9%82%d8%b1%d8%a7%db%8c

یکی از اهداکنندگان پلاسما مردی ۵۵ ساله است که با شیوع کرونا برای دختر دانشجویش یک گوشی هوشمند موبایل قسطی خریده تا بتواند در کلاس‌های آنلاین شرکت کند و هنوز در حال پرداخت اقساط گوشی است. بخشی از اقساط گوشی از همین ۹۰ هزار تومان‌های اهدای پلاسما تأمین می‌شود.

اهداکننده دیگر زن ۶۰ ساله‌ای است که به همشهری گفته «از وقتی که همسرم فوت کرد من ماندم و یارانه ۴۵ هزار تومانی در ماه. فرزندی ندارم و از کمیته و بهزیستی حقوق نمی‌گیرم. خدا پدر مسئولان این مرکز را بیامرزد. هر دفعه که برای اهدای پلاسما می‌آیم، ۹۰ هزارتومان می‌دهند. ماهی۲ مرتبه بیایم، جمع پولم ۱۸۰ هزار تومان می‌شود. تقریباً ۴ برابر یارانه‌ای که دولت به هر نفر می‌دهد!»

تورم و بی‌ارزش شدن پول ملی سبب کاهش قدرت خرید مردم شده است؛ برخلاف آمارهای دستکاری شده دولت، بیکاری نیز گسترش یافته و بسیاری از خانوارها درآمدی ندارند. افزایش فاصله میان دستمزد و هزینه‌های زندگی، سفره مردم را به شدت کوچک کرده است. اینهمه سبب شده پدیده‌هایی چون فروش اعضای بدن و پلاسما رواج پیدا کند.

https://kayhan.london/1399/07/28/%d8%ac%d9%85%d9%87%d9%88%d8%b1%db%8c-%d8%a7%d8%b3%d9%84%d8%a7%d9%85%db%8c-%d8%a8%d9%87-%da%a9%d9%84%db%8c%d9%87%e2%80%8c%d9%81%d8%b1%d9%88%d8%b4%db%8c-%d8%a7%d9%81%d8%aa%d8%a7%d8%af

مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی به تازگی اعلام کرده که در ۱۰ سال گذشته میزان جمعیت زیر خط فقر ایران از ۱۸ درصد به بیش از ۲۸ درصد افزایش یافته است، یعنی از هر ۴ ایرانی، حداقل یک نفر فقیر محسوب می‌شود.

این در حالیست که آمارهای رسمی از جمله داده‌های آماری منتشر شده توسط سازمان تأمین اجتماعی نشان می‌دهد که دست‌کم حدود ۳۰ درصد از مردم ایران زیر «خط فقر مطلق» زندگی می‌کنند.

«خط فقر» یا «آستانه فقر» (Poverty threshold)، طبق تعریف، حداقل درآمدی است که یک انسان باید در طول روز داشته باشد تا بتواند بدیهی‌ترین، ساده‌ترین و ضروری‌ترین نیازهای خود را پاسخ بدهد. این نیازها شامل دریافت حداقل کالری روزانه، دسترسی به آب، دسترسی به درمان و مواردی از این دست می‌شوند.

بر اساس محاسبات بانک جهانی در سال ۲۰۱۵، حداقل «مطلقِ» این شاخص، معادل ۱.۹ دلار در هر روز است. قید «مطلق» در این تعریف هم به این معنی است که فرقی نمی‌کند این ۱.۹ دلار روزانه در کدام کشور (آمریکا، آلمان، کنگو یا ایران) خرج می‌شود.

بر این اساس، خانوار دو نفره باید حداقل ۳ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان و خانوار ۴ نفره باید حداقل ۶ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان درآمد ماهانه داشته باشند.

https://kayhan.london/1400/11/26/%db%b6-%db%b5-%d9%85%db%8c%d9%84%db%8c%d9%88%d9%86-%d8%ae%d8%a7%d9%86%d9%88%d8%a7%d8%b1-%d9%85%d8%b3%d8%aa%d8%a3%d8%ac%d8%b1-%d9%88-%d9%a2%d9%a0-%d9%85%db%8c%d9%84%db%8c%d9%88%d9%86-%d8%ad%d8%a7%d8%b4

وبسایت تجارت نیوز با استناد به آمارهایی که در دست است نوشته که «در سال ۱۳۹۰، حدود ۱۷.۸ درصد از جمعیت ایران زیر خط فقر مطلق [با تعریف بالا] زندگی می‌کرده‌اند. این نسبت تا سال ۱۳۹۶ تغییر قابل ‌توجهی نداشته و در اوج، در سال ۱۳۹۳ به حدود ۱۹.۶ درصد رسیده بود.»

در سال ۱۳۹۷ حدود ۲۴.۳ درصد و در سال ۱۳۹۸ حدود ۳۵.۴ درصد از کل جمعیت ایران زیر «خط فقر مطلق» (یعنی با استانداردهایی معادل استانداردهای قاره آفریقا) زندگی می‌کرده‌اند.