کاوه آهنگر – انقلاب مشروطه فرمانروایی را از آخوندان و نه از قاجار که عروسکی بیش نبودند، گرفت. اما شورش ۱۳۵۷، از بن «انقلاب» نبود، بلکه یک پسرفت بود و واژه‌ی «انقلاب» برای رخداد ۱۳۵۷ به کل نادرست است. درواقع رخداد ۱۳۵۷ شورشی ضد انقلاب مشروطه بود. به دیگر سخن، شورش ۱۳۵۷ را آخوندان و فداییان اسلام برای پس گرفتن قدرت از دست رفته، پس از انقلاب مشروطه، انجام دادند که با بهره‌گیری از ناآگاهی مردم، بت‌سازی، دروغ‌پراکنی و با پشتیبانی گروه‌های چپ تحت نفوذ شوروی و مارکسیست‌های اسلامی انجام شد. برای همین پس از پیروزی شورش ۱۳۵۷، برای انتقام گرفتن آرامگاه رضاشاه بزرگ را با خاک یکسان کردند.
خیزش امروز، به هیچ روی دنباله‌ی شورش (انقلاب) ۱۳۵۷ نیست، بلکه دنباله‌ی انقلاب مشروطه است و هدف باز پس گرفتن دوباره‌ی فرمانروایی از آخوندان است، تا آنان را برای همیشه به آشغالدانی تاریخ بفرستند! این بسیار سطحی است اگر خیزش امروز را با شورش ۱۳۵۷ بسنجیم و دنباله‌ی آن بدانیم و درواقع نادیده گرفتن هوش و آگاهی امروز مردم ایران است.
همسانی این خیزش با انقلاب مشروطه به گفته‌ی شاهزاده رضا پهلوی، در این است که نیاز به یک رهبر یا یک بت ندارد و همه‌ی زنان و مردان ایرانی کاوه هستند، و اتفاقا هنگامی که همه رهبر هستند، بسیار آسان‌تر می‌توان به رژیم ضربه وارد کرد و آن را از پای در آورد.
اینکه می‌گویند شورش ۱۳۵۷ به دست بیگانگان انجام شد، توهمی بیش نیست و فرار از اشتباه‌های خودمان و به گردن دیگران انداختن است. درست است که بیگانگان از خمینی در مخالفت با محمدرضاشاه پهلوی برای به دست آوردن نفت ارزان پشتیبانی کردند، چون در دهه‌ی ۷۰ میلادی صنعت و پیشرفت غرب داشت بدون نفت ارزان از کار می‌افتاد. اما اگر غرب از خمینی پشتیبانی نمی‌کرد، باز شورش ۱۳۵۷ بخاطر ناآگاهی مردم رخ می‌داد! شاید غرب روند آن را کوتاه‌تر کرد، گرچه دود این شورش بدجور در چشم خودشان هم رفته است!
شعارهای شورش ۱۳۵۷ توده‌پسند و سطحی همچون آب و برق رایگان و گسترش اسلام یا مارکسیسم اسلامی و دشمن‌تراشی بود، اما شعارهای خیزش کنونی زن، زندگی، آزادی، آبادی و سربلندی ایران، همان آرمان‌های بنیادین محمدرضاشاه پهلوی برای رسیدن به «دروازه‌های تمدن بزرگ» یا آرمان‌های شهبانو فرح پهلوی بر اساس «گفتگوی تمدن‌ها» است. به دیگر سخن، ما تازه آگاهی لازم برای رسیدن به آرمان‌های پیش از شورش ۱۳۵۷ را پیدا کرده‌ایم.
کوتاه، گام‌های رسیدن به رویای آبادی ایران، «آگاهی، بیداری، آزادی و آبادی» هستند! رسیدن به آگاهی و بیداری ۴۳ سال زمان برد و اکنون در گذر از بیداری به آزادی هستیم.
